Gece yarısı balkonda oturmuş.Bursa'nın keskin ve hüzünlü hafasını içime çekiyordum.Gözlerim gecenin karanlığına dalmış,büyükannemin bana anlattığı geçmişte yaşadığı hüzünlü hikayeleri dinliyor aynı zamanda öğle vakti abimin büyükanneme yeni iş bakma bahanesiyle gittiği kumarhaneden dönmesini bekliyordum. Oraya gittiği için çok tedirgindim.
Büyükannem en sonunda dayanamadı ve son zamanlarda eskisinden daha da fazla ağıran belini tutarak uyumaya gitti,ben tek başıma beklemeye devam ediyordum abim siyah saçlı,kahverengi gözlü,kirli sakallı,yapılı,babam ve annem öldüğünden beri kendini düzgün bir yaşamdan uzaklaştırmış,cebindeki bütün parasını kumara yatırmış bir insandı.Fakat beni ve büyük annemi canı pahasına kollar ve çok severdi.
En sonunda beklemekten sıkılmıştım.Son yarım saattir karşı apartmanda oturan Melih'in bakışlarına aldırmamakla uğraşıyordum.Melih okulun en belalı öğrencilerindendi,bu aralarda benle uğraşıyordu.Eğer bizim okula geldiğinizde sarışın düz ve uzun saçlı,herkese bulaşan sağ kaşında çizik olan,yapılı birazda hiperaktif bir kişi görürseniz o Melih'tir.Ama ona hiç haraç vermediğim için dikkatini çekmiştim.
En sonunda kalkıp oto tamircisinden ilk maaşımla aldığım siyah hırkamı giyerek abimin acil bir durumda onu bulabilmem için verdiği adrese doğru yani kumarhaneye doğru yola çıkmıştım.Adrese iki sokak kala ıssız bir yoldan geçmem gerekiyordu.Yürürken sağ tarafımda ki çöp konteynırının olduğu yerden ''pişt'' diye bir ses duydum. Hemen arkasından da kısık bir şekilde öksürük sesi duyuldu.Yumruğumu sıkıp daha yavaş yürümeye devam ettim.O tarafa dönüp baktığımda kimse yoktu.Abime kızgınlık ateşimi o sokağa gelene kadar aklımda daha çok körüklediğim için her an birisinin karşıma çıkmasını bekliyordum aynı zamanda da sinirime çabuk yenilen biri olduğum için öfkemi boşaltacak bişey arıyordum.
Biraz daha ilerledikten sonra arkamdan hızlıca birisi üzerime atladı.Bu kişi yediği dayaktan dolayı yüzü,gözü kan içerisinde ve halsiz bir şekilde son bir gayretle benden güç kazanmak amacıyla omuzuma sarılan abimdi.Benim ailemden,babam ve annemden bana kalan,onları alan trafik kazasının bana tek bıraktığı kişiydi.Onu o halde görünce öfke ve korkunun kalbime uyguladığı basınçla donup kalmıştım.Hemen koluna girip olabildiğince hızlı bir şekilde eve getirmiştim,bütün öfkem uçup gitmişti.Onu abimle beraber kullandığımız odada ki yatağına yatırıp sessizce büyükannemi uyandırmadan yaralarina pansuman yaptıktan sonra kulağına doğru yaklaşıp sinirden dişlerimi sıkarak ''abi sana bunu kim yaptı,sana kim bu kadar kötü davrandı'' diye sordum.Fakat abim çoktan halsizlikten uyuya kalmıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BENİM HIRSIZIM
RomanceHangi duygu bir insana hayatını hiçe saydırabilir.Ya da kendinden çok başkasının iyiliğini düşünüp gözünden akan her damla yaşın kalbinde oluşturduğu bir kezzap yarası gibi hissedebilecek kadar gözünü kör edebilir. -Aklımda bir soru kafamı tırmalıyo...
