Maar dit is gewoon Scooter Brown. Ik kijk met grote ogen naar hem en blijkbaar heeft hij dat door. Hij zwaait met zijn handen voor mijn ogen. het lijkt alsof je een spook heb gezien terwijl ik een normale persoon ben hoor. Dat is de eerste zin die uit zien mond komt en meteen daarna schiet ik in de lach. Kom op we moeten snel weg. Ik en mama lopen achter de man aan naar buiten. We schrikken ons rot als we buiten staan en zien in wat voor een auto's we rijden. Blijkbaar worden we gebracht door mega mooie zwarte auto's. We stappen in de auto en laten onze koffers in de koffer zetten. Wat hebben jullie allemaal mee zeg! Ik denk dat jullie een hele kleerkast mee hebben naar hier. Mama en ik schieten in de lach en stappen in de auto. Ik wil echt wel vanachter in de auto het ziet er zo cool uit. Mama stapt vooraan in en dan is er het geluid van de koffer die dicht word gedaan gevolgd door de auto die op en neer gaat en dan de deur die open word gedaan. Scooter stapt ook in, stopt de sleutel in het contact en start de auto. Hij begint te rijden en ik voel een heerlijk gevoel in mijn buik. Lachend kijk ik door het geblindeerde raam naar buiten. Ik kijk naar de mensen op straat op een of andere manier geven ze mij rust. Er is iemand aan het skateboarden en iemand is fastfood aan het eten. OK eigenlijk geeft alleen de skateboarden mij een rustgevend gevoel de man die fastfood eet daar krijg ik een hongergevoel van. Ik negeer het hongergevoel door terug naar binnen te kijken maar kan het niet goed onderdrukken. Na vijf lange minuten komen we aan bij het huis van Scooter dat je eigenlijk gerust een villa mag noemen. Die minuten leken wel uren door dat hongergevoel door die meneer met fastfood op straat. We komen nog maar binnen in huis en zijn al meteen in een supermooie hoge witte hal met een zwarte piano aan een kant. Het enige wat uit mijn mond kan komen is WAAUW en dan loop ik meteen terug naar buiten om mijn koffer het hongergevoel al helemaal vergeten. Scooter neemt twee koffers, mama twee en ik twee dat is eerlijk verdeeld. We volgen Scooter de trap op wat uiteindelijk voor mij toch een hele klus lijkt te zijn. Na door een heleboel mooie lange gangen te hebben gelopen met de koffers wat niet echt evident is blijft mama opeens stil staan. Door de gangen te lopen bewonderen dan voor mij te kijken loop ik tegen mama aan. Scooter was blijkbaar voor een van de mooiste deuren blijven staan.
-------------------------------------------------------------------------------
hey lezertjes
het is weer lang geleden dat ik heb geschreven
en voor school begint wou ik toch nog een stukje schrijven
hopelijk vinden jullie het leuk
vote& comment
xx jolien
JE LEEST
Shirley Braun?
Teen FictionShirley is een hoogbegaafd meisje, wanner ze tijdens de examens thuiskomt en een rare brief vind in de brievenbus gaat ze met die brief naar haar mama.Die maakt meteen een vreugdendansje bij het zien van de brief. Ze verteld aan Shirley dat ze een n...
