Shirley is een hoogbegaafd meisje, wanner ze tijdens de examens thuiskomt en een rare brief vind in de brievenbus gaat ze met die brief naar haar mama.Die maakt meteen een vreugdendansje bij het zien van de brief. Ze verteld aan Shirley dat ze een n...
Na nog een tijdje te hebben gesproken met Lucas hing ik op. Dat was even schamend zeg. Ik pak het blaadje dat ik daarnet van mama had gekregen terug uit mijn zak en bestudeer het goed. Ok, dus ik moet hier rechtdoor en dan de eerste straat links. Ik begin zelfzeker te stappen. Na een paar kilometer te hebben gestapt neem ik het papiertje er terug bij. Ik bekijk het papiertje goed. Eigenlijk moest ik al een aantal kilometer geleden een straat links hebben genomen. Ik kijk nog eens goed naar het papiertje en merk nu pas dat ik het omgekeerd vast had. uh, dat moet ik weer voor hebben. Ik stap verootmoedigd terug naar de richting waar ik vandaan kom. Waarschijnlijk ga ik de weg toch pas vinden na een paar uur ofzo. Zo ben ik nu eenmaal.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Vertrouw me niet met google maps en al helemaal niet met kaarten. Ik loop door en vind uiteindelijk toch de plaats dat mama bedoelde. Ik sta buiten te staren naar het gebouw waar mama en Scooter inzitten. Mama klopt op het raam en verstoord daarmee mijn gestaar. Ik stap snel naar binnen en daar is het zelfs prachtiger dan buiten. Ik ga zitten en nog geen minuut later is de ober er al om te bestellen. Mama en Scooter hadden speciaal gewacht op mij tot ik er was. We bestellen ons eten en ik geef mijn kaart terug aan de ober. Zo waar heb jij gezeten jongedame het leek alsof je van een andere planeet moest komen? Oeps, mama heeft inderdaad wel gelijk ik heb een uur gedaan over een wandelingetje van ocharme 10 minuutjes. Hoe moet ik nu weer uitleggen dat ik de kaart ondersteboven vast had en zo perongeluk de verkeerde kant ben uitgelopen. Ik, uhm ben uhm de verkeerde kant uitgelopen zei/vroeg ik. Mama en Scooter proesten het tegelijk uit van het lachen. Iedereen keek naar ons. Ik keek beschaamd tussen mijn ouders heen en zag weer die vreemde man zitten. Hoe komt het toch dat ik hem altijd zie zitten? En waarom dat zakje met poeder op het vliegtuig? Ik zit met zoveel onbeantwoorde vragen dat ik zelfs niet door heb dat het eten al voor me word gezet. Ik bedank snel de ober en begin te eten.
