İnsan Davranışları ve Zihinsel süreçleri

Sosyal Psikoloji

Sosyal psikoloji toplumsal şartların insanlar üzerindeki etkisini araştıran bilim dalıdır. Bu alanda araştırma yapanlar genellikle psikolog veya sosyolog'lardan oluşmaktadır. Buna rağmen bütün sosyal psikologlar hem birey, hem de topluluk bazında çalışırlar. Benzerliklerine rağmen iki alan amaçları, yaklaşımları, yöntemleri ve terimlerinde farklılaşırlar.

Sosyal psikolojinin konuları :

1-Yardım, Altruism:

İngilizce: altruism Türkçe: özgecilik

Kendini düşünmeden, dışarıdan bir ödül beklemeden, hatta bazen kişisel bir bedel ödeyerek, başkalarının çıkarını ve iyiliğini düşünmektir . Bolluk dönemlerinde çok güçlü, kıtlık dönemlerinde ise cılız olduğu düşünülür. Ayrıca toplum yanlısı davranışdır. Kimi insanın karşılaştığı psikolojik bir davranış türüdür. kişisel çıkarlarını unutarak, ya da bunlardan vazgeçerek başka insanların mutluluğu için çalışmak .

2-Sosyal uyum :

Uyum Nedir ?

Bireylerin birbirleriyle ve çevreleriyle ilişkilerini dengeleyen dinamik süreçtir. Temel öğesi bireyin ya da bireyler topluluğunun çevreden gelen çeşitli uyanlara uygun bir tepki (davranışsal ya da duygusal) göstermesidir. Uyumun ortaya çıkması bazı temel koşulların gerçekleşmesine bağlıdır. Her şeyden önce bireyler arasında ortak bir dilin bulunması gerekir (bireyler ve bireylerle çevre arasında doğru bilgi alışverişi olanağı bulunmalıdır; iletişimsizlik çevreden soyutlanma ve bağımlılıkla sonuçlanır).

İkincisi, bireysel ya da toplumsal davranışları düzenleyen bir etken bulunmalıdır (toplam değerleri ya da gereksinimleri kapsayan bir ölçütler sisteminin varlığı gösterilen davranışların değerlendirilmesini ve onaylanmasını sağlar).

Üçüncüsü, örnek davranış biçimlerini düzenleyen ve sistemli hale getiren bir yapı bulunmalıdır (belirli bir bağlamda benimsenecek davranışın karşılaştırılabileceği, ondan ne ölçüde farklı olabileceğinin önceden kestirilebileceği örnek davranış biçimlerinin bilinmesi, uyumlu davranışlara yönelme olanağı sağlar).

Son olarak da uyum, ortak bir geçmişin bulunmasını gerektirir (bireyin içinde yer aldığı karşılıklı etkileşim sistemlerinin "belleği" işlevini gören bir geçmişin yokluğunda uyumun gerektirdiği öbür koşullar gerçekleşemez).

Ortama uyum :

Organizmanın alışmamış olduğu sıcaklık ve yükseklik değişikliklerine ve iklim koşullarına gösterdiği uyumu tanımlayan terim. Kişinin oksijen basıncının düşük olduğu yüksek bir yere uyum sağlaması için solunum ve dolaşım sistemi daha etkin olarak çalışmak durumundadır. Bu yaşamsal işlevlerdeki değişiklikler kalp ve solunum sistemine fazla bir iş yükü getirir. Bu ise daha ileri bir evrede kemik iliğinin uyarılmasına, bunun sonucunda alyuvar sayısında ve kanın hemoglobin düzeyinde bir artışın (poliglobüli) ortaya çıkmasına yol açar. Böylece kan akciğerlerden dokulara daha fazla oksijen taşır.

Sıcaklık değişiklikleri insan vücudunda daha farklı uyum mekanizmalarını harekete geçirir. Sıcak ortamlar çevrel kılcal kan damarlarında bir genişlemeye ve terleme artışına neden olur. Böylece vücudun ürettiği ısı daha çok harcanarak ısı dengesi yeniden oluşturulur. Kuru iklimler terin buharlaşmasını ve ısının kullanılmasını kolaylaştırır. Bu nedenle insan vücudu kuru iklimlerde daha da yüksek sıcaklıklara dayanabilir. Oysa soğuk ve nemli bir iklime uyum, nemin vücut yüzeyinden terin buharlaşmasını engellemesi nedeniyle daha güçtür.

Soğuğa uyum için vücut, ısı kaybını önlemeye yönelik bir dizi mekanizmayı devreye sokar. Terleme azalır ya da bütünüyle durur, deri damarlarında daralma gözlenir ve uzun dönemde derialtı yağ dokusunda artış meydana gelerek vücudun ürettiği ısının korunmasına çalışılır.