Prolog

630 32 2
                                    

-Podaj tu! Nie tutaj!-Słyszałam wesołe okrzyki dzieci.
Piłka potoczyła się w moją stronę.
Twarze dzieci zamarły. Każdy kto mnie nie zna myśli że jestem zjawą. To dlatego że od ośmiu lat nie rozstaję się z czarną peleryną zakrywającą całą moją twarz.
-Czy możesz podać nam piłkę?-Dobiega mnie cichy głosik jednego z dzieci.
-Jasne.-Słyszę własny głos i piłka zostaje ponownie posłana w powietrze tym razem przeze mnie.
Gdy straciłam całą swoją rodzinę w wieku pięciu lat tylko piłka i ciężkie treningi przynosiły mi ukojenie.
Teraz mam 13 ale dalej co do minuty pamiętam ten horror. Tak , to właśnie wtedy 8 lat temu wszysko się zaczeło.
Ale teraz nie chcę o tym myśleć.
Muszę znaleźć sobie jakąś drużynę piłkarską. Najepiej najlepszą w mieście. Znam dobrze swoje umiejętności.
Z tą myślą przekroczyłam progi mojego obecnego domu Sierocińca Św Barbary.

Inazuma eleven FF Ace StateOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz