Çirkin Ruhun Evladı

BÖLÜM 4

Aradan bir saat geçmişti Baran ve Melodi bir bankta öylece oturuyorlar idi. Sessizliğe gömülmüşlerdi. Baran "daha iyi misin?" Diye sorunca Melodi iyiyim anlamında  hafifçe başını salladı. "Benden ne istiyorsun?" Diye sorunca delikanlı "bana yardım etmeni." dedi Melodi "Ne hakkında? " Diye sorunca delikanlı "yasak bir kadının gerçeklerini bulacağız seninle." dediğinde Melodi şaşırmış olacak ki "yasak kadın derken? Onu bende tanıyor muyum? " diye sormadan edemedi.  Baran güldü ve "Insan kardeşinin annesini tanımaz mı? " dedi. Melodi nin gözleri kocaman olmuş Baran a "kardeşimin annesi? Ah bu saçmalık sen benimle sadece oynuyorsun o kadın hakkında birsey bilmediğinde belli benim bir kardeşim yok! Git başkalarının nefretiyle eğlen sevgili prens! " diye kükredi. Havanın soğuk olmasına ve yağan karın yoğunluğuna aldırmadan olabildiğince hızlı yürüyordu. Baran koşar adımlarla Melodi ye yetişmeye çalışıyordu. Bir yandan da "Hey derdin ne senin! İki saat öncesine kadar kollarımda hüngür hüngür ağlayan kıza ne oldu!" diye bağırıyordu. Melodi durdu "unutma senin yüzünden sinirlenip ağladım. Ve bana borçlu kaldın beni susturmak senin görevindi prens!"dedi. Baran "güzel yöntem adaletlisin sanırım bu babanın hakim olmasından kaynaklanıyor Gürsu." Derken düz ve ifadesiz bakıyordu. Melodi'nin babası ünlü bir hakim değildi herkeste tanimazdi Fatih Bey'i acaba Baran'a inanmamakla yanlış mı yapmıştım diye sorguluyordu genç kız kendini. "Yazma tutkun annenden gelen bir şey sanırım" dedi delikanlı. Melodi şaşkındı. Çok şaşkın... Annesi bir pazar günü eve gelmiş ve kendini çalışma odasına kapanmıştı. Melodi annesine hesap sormak ona bir kızı olduğunu hatırlatmak için hışımla çalışma odasına dalmisti. Annesi elinde bir kalem önünde bir kağıt ve ilgiyle bir şeyler yapıyordu. Melodi'nin geldiğini fark etmemişti bile. Melodi'yi görünce aceleyle önündekileri toparlayip odadan çıkmıştı. Melodi de hemen kağıtları karıştırmaya başlamıştı. Annesi bir kitap yazıyordu. Bunu bilen Tekçe Melodiydi. Ta ki Baran karşısına çıkana kadar...
Bu olayı ve annesinin yazma tutkusunu nereden biliyor olduğunu çok merak ediyordu. Ve artık emin olmuştu ki Baran, Manolya Hanım hakkında daha birçok şey biliyordu. Melodi artık şaşkınlığını gizlemeyi başarak ifadesiz bakmaya özen gösteriyordu. Umursamaz bir tavır takınarak "ne şekilde yardım edeceğimden konuşalım bir an önce" dedi. Baran zafer kazanmış edasıyla sırıtıyordu.