IHSAHMB2: The Bad Girl's Kiss

Epilogue ∞

-Lynd-

 

 

Nagsimula akong maglakad papunta sa dapat kong puntahan. Pinilit kong maglakad kahit parang ang bigat ng paa ko at malapit nang tumulo ang luha sa mga mata ko.

It's been 5 years. Pero kahit ilang taon ang lumipas at lilipas pa, siguro hindi na mawawala yung sakit na nararamdaman ko at ng mga nagmamahal sa kanya.

Akala ko ang bawat kwento, masaya at walang nang-iiwan. Hindi ba pwedeng ganun nalang?

Umupo ako sa harap ng pinakamalinis na puntod dito. Maraming bulaklak ang nakalagay. Makikita mo talaga na maraming nagmamahal sa kanya.

Inilapag ko yung dala ko at naramdaman ko ang malaming na ihip ng hangin na dumampi sa mga pisngi ko.

"Hi.." bati ko sa kanya kahit hindi ko alam kung naririnig nya ba ko pero alam kong nandyan lang sya sa kung saan.

"Five years na pala no? At five years na kitang hindi nadadalaw. Sorry kasi ngayon lang ako nagkalakas ng loob na dalawin ka. Ang dami ko na kasing kasalanan sayo kaya hindi kita kayang harapin pero mahal mo naman ako di ba? Kaya sana mapatawad mo ako. Masaya na kami pero may kulang pa din kasi wala ka. Nami-miss ko yung ingay mo at pagpapatawa mo sa akin. Sana masaya ka na dyan at tandaan mo mahal na mahal ka namin."

Pinahid ko yung mga luha ko. Tsk, masakit pa rin pala kahit limang taon na yung lumipas.

Tumayo ako at naglakad paalis. Nakausap ko na sya kaya nabawasan na din yung parang kung ano na nararamdaman ko. Siguro masaya na sya at dapat hayaan ko na din ang sarili ko na sumaya.

Pagkadating ko ng bahay, humiga ako ng kama. It's only 5:30 in the morning.

Niyakap ko ang babaeng kumukumpleto lagi ng umaga ko.

"Payatot." Napangiti ako.

Wala pa din syang palya sa pagpapabilis ng tibok ng puso ko. Kaya mahal na mahal ko to.

"Good morning, chabs." sabi ko habang naka-back hug sa kanya.

Hindi pa din ako makapaniwala na nandito sya ngayon sa tabi ko at yakap yakap ko. Alam kong kahit iwanan man ako ng lahat, sya yung taong hindi ako basta-basta tatalikuran at iiwanan.

-flashback-

 

 

5 years ago.

 

 

Halos hindi ko alam ang gagawin dahil sa narinig at nakita ko. Ano bang ibig sabihin pag nag-straight line na?

 

 

Hindi naman siguro yung iniisip ko di ba? Hindi naman nya ko iiwan di ba?

 

 

"Yna.. Lumaban ka!!! Patunayan mo sa akin na ang mga babae hindi nang-iiwan!"

 

 

Parang baliw lang akong nagsisigaw dun. Pero nang makita ko na gumalaw pataas yung line, nabuhayan ako ng loob.

 

 

Alam kong lalaban ka para sa akin.. alam kong hindi mo ko iiwan.

 

 

-end-

 

 

Humarap sya sa akin and I gave her a smacked on her lips.

She raised one eyebrow. Looking so sexy as ever.

"Saan ka galing, payatot?" she said, smiling.

"Hmm, sa puntod ni Yanna. Bumisita lang. Death anniversary nya ngayon di ba?"

She nodded but looked so surprised. "Binisita mo sya? I thought.."

"Siguro nga ito na yung time para harapin ko sya. Para mawala na din yung guilt ko nung nawala sya." I smiled.

He hugged me tightly.

"Mommy, daddy! Tama na yan! Gutom na si baby!" he pouted.

Natawa nalang kami sa kanya. He is Evan Kristoffer de Mesa, our 3 years old son.

"Yaahh! Evan, don't disturb mom and dad! Di ba gusto mo ng new baby brother?"

Mas lalo kaming natawa sa sinabi nya. That's Andrea Louise de Mesa, Evan's twin sister.

"Shhh, sorry! Andy, let's go nalang kay Yaya!" he said and they ran outside.

Nagkatinginan kami at biglang natawa.

"Narinig mo ba yung sabi ni Andy? They want a new brother. So?" I said, grinning.

"Hmm, let me think about it." sabi nya at umarteng nag-iisip pero nakangiti.

Napangiti nalang ako. Ang sarap ng ganitong buhay. May pamilya at may magandang asawa. Pero kahit ganun, itinutuloy pa din namin ang mga career namin. Sya bilang model and ako sa banda. Si Ate Ella may anak na din at matibay pa din naman sila ni Kuya Rain. Si Kuya Yohann, kasal na din sila ni Frances. Oo sila ang nagkatuluyan. Higit pa pala sa magkapatid ang turingan nila sa isa't-isa. Si Lance? Ewan ko ba dun sa batang yun. Yung iba ko pang kabanda? Si Keiji at Zade? Gusto yatang tumandang binata. Si Zade kasi pinakawalan pa si Chelle, tsk. Si Josh? Umamin na sya kay Yna pero may iba na daw sya. Si Yosh? Ayun naghahanap ng bagong boyfriend. Natawa nalang ako sa mga pinag-iiisip ko.

Napatingin ako sa asawa ko na nakatingin sa akin.

"So? Tapos ka na bang mag-isip?"

She nodded. "Hmm, naalala ko meron pala ako."

Parang bumagsak ang mukha ko sa narinig ko. What?!

Then she started to laugh. "Hahahaha, sana nakikita mo yung mukha mo ngayon! I'm just joking, payatot!"

Joke? Well, hindi magandang biro yun.

Lumapit ako sa kanya at kiniliti sya at napahiga nalang kami ng mapagod kami sa kakatawa.

I hold her hand tightly. "I love you, chabs."

"I love you too, payatot."

I kissed her. Kahit na ilang beses ko na syang nahalikan, parating iba yung feeling. It feels like a magic. Parang first time kong gawin yun. Siguro ganito lang talaga pag mahal na mahal mo ang isang tao. Parang laging magic ang buhay.

Hmm, siguro tapos na to di ba? Mami-miss nyo ba kami? Well ako mami-miss ko kayo. Salamat sa lahat ng sumabaybay sa pagmamahalan, pag-aaway, pag-iiyakan, kadramahan, at kacornyhan namin ni chabs ko.

Now, I'm proudly to say that this is my happily ever after.

[FIN]

***

LyNa couple is now signing off..

8:18 pm 4-21-13

Okay *gulong-gulong* *tambling* *iyak*!!

My gosh salamat sa lahat ng support mwahugs!!

Support nyo naman yung ongoing KATHNIEL story ko entitled "THE HATER AND I". Click the external link!!