#1

1.5K 27 0
                                    

Çoğu zaman yaptığım gibi okuldan gelmiş bi şeyler tıkınıyordum. O sırada çalan telefonuma baktığımda Gizli Numara olduğunu gördüm. Açtığımda :

-Sadece son 10 dakikan...

Yüzüme kapandığında anladığım şuydu ki; yine bir şaka.

Kim Bay K. Nin kızına bulaşabilirdi?

Yani, Bu dedigim iyi anlamda değildi.Adamın tam adını bile bilmiyorum. Soyadimıda bilmiyordum. Yani soyadsiz gibiyim. Hayattan bitmiş bir babam var, bay k. Hayatını yitirmiste bir annem.

Bodrumdan ayak sesleri gelince, tedirginlestim, fakat evde de kimse yoktu, "Sen bittin Francesca"diye düşündüm.

...

Dava beni yormuştu. Hayatta değildim ben, boşlukta bulunuyorum sanki. Etrafta bir isyerim bir evim var sanki, bir ailem olsa, yine böyle olacaktı. Tanıdığım tek kişi kızım. Diyebilirim. Çıkarken bir davamin daha olduğunu öğrendim. Artık yorulmustum, iş saatim bitmişti ve 2 saat daha geçmişti.Ölü bi adam için tabi bu anlamsizdi ama su an eve gitmek istiyordum. Daha çok cinayetle falan uğraşamazdım, bana verilen davaların neredeyse hepsi kan davaları oluyordu, bir kere olsun herhangi bosanma davasi bile beni bulmamisti, kahretsin ki bugun ki davalar yorucuydu. Beni bulan davalar tehlike doluydu, her an oradan benim yada diğer çalışanların cesetleri o odadan çıkabilirdi, fakat her gün bunu yaşayan birisi için bu normalin de üstü.

-Tak! Tak! Tak!

Noluyo ayak sesleri çok şiddetli! Ve tenime deyen pürüz... birden kulağımda bir yankı oluştu.

-Senin de sonun evdeki gibi olmasın istiyorsan, davayı karsidakine verme!

Ve yavaşça kayboldu...

....

Eve girince gıcırdayan kapının deliğinden bile kan akacak diye korkuyordum. Ama katil o kadar ustaymis ki, cesetten bile kan akmiyordu. Ve akmayacakti çünkü kızım ölmüştü . Evet, her zaman tek tanıdığım benden sonra olsun istiyordum, tek istegimdi bu. Şiddetlenen yağmurun arasında onu yatağına yatırdım. Onu unutmak istemezdim. .içeri girince, anladım ki, olan olacakmış... Kapıda sırılsıklam bir kediyi tutan bi küçük kız vardı. Ama bu, yine aynı tarihte olan bir şeydi. Kızım 10 yaşındayken aynı manzarayla karşıma çıkmıştı. Ben öylece kıza dik dik bakarken;

-Bu kedi sizin herhalde efendim?

-E-e evet bu ke-ke-di bizim. Biraz kurabiye ister misin?

Ve kayboldu!

...

Hadi ya! O kadar hukuk okuyacağıma, okumazdım gereksiz yere dedektif falan olurdum.

DavaHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin