Karanlıkta Ki Aşk

1.BÖLÜM

Sonunda yaz gelmişti benim için yaz demek eğlence demektir. dün gece geç uyudum ama sabah erken kalktım hangi salak erken kalkar o güzel uykudan dimi ben kalktım çünkü zorundaydım bu gün ela ve ben ev bakmaya gideceğiz hep hayalini kurardık kendi evimiz olsun diye aslında tek ela ve benim hayalim değildi çocukluk arkadaşlarımız poyraz ve aras vardı tabi araya yıllar girdi onlar bu şehirden gitti o günden sonra bir daha hiç görmedik ikisini de o yüzden ela ve benim evim olacak sadece. sonunda yataktan kalkıp duşa girdim ılık suyun altından çıkıp dolabıma yöneldim hemen hazırladığım kombini mi giyip.sarı saçlarımı düzleştirip açık bıraktım. gözüme eyeliner sürüp dudağıma kırmızı mat bir ruj sürüp pudra ve kapatıcıyla birlikte makyajımı tamamladım. Aşağı indiğimde elanın da hazır olduğunu gördüm. oda saçlarını düzleştirip bordo bir ruj ve eyeliner sürüp makyajını bitirmiş ve oda güzel bir kombin hazırlamış kendisine . evden çıkıp ilk emlakçı ya gitmeye karar verdik çok ev gezmiştik ama hala aradığımız evi bulamadık emlakcının dediği gibi son bir ev kalmış geriye şu an o eve bakmaya gidiyoruz. eve geldiğimizde nedense içimden bu evi almamız geçiyordu.evi dolaştıktan sonra elada çok beğenmişti ve almaya karar verdik ev mükemmel tam istediğimiz gibiydi sadece ormana yakın bir yerdi ama yinede almaya karar vermiştik çoktan bu gün taşınıyorduk eve. emlakçı dan anahtarı alıp alışveriş için yola çıktık.bizim için baya yorucu bir gündü mutfak alışverişi eve eşya falan derken çoktan akşam olmuştu. evi temizlemesi için temizlik şirketiyle anlaşmıştık temizlik falan tamamdı. eşyalarda yerleşmişti. kendi evimizdeki eşyalarımızı da alıp yeni evimize doğru yola çıktık eve geldiğimiz de Ela arabayı park edip geleceğini söyledi bende eve girmek için ilerlediğim de kapının önünde iki kişinin beklediğini fark ettim. -buyrun kime bakmıştınız? -biz bu evi satın almıştık taşınmaya geldik siz kimsiniz-bu imkansız çünkü bu evi biz satın aldık ve bu gün taşındık buda tapumuz.-ee bizde de tapu var.-biz böyle konuşurken elanın poyraz aras demesiyle donup kaldım.

ELADAN... Arabayı park ettikten sonra evin önüne geldiğimde ecenin birileriyle konuştuğunu fark ettim gördüğüm kişilerle birlikte ağzımdan sadece bu kelimeler döküldü. poyraz aras!! ikisi de bana dönüp -Ela- sen misin gerçekten?-evet -tesadüfe bak ya- biz böyle konuşurken ecenin bir tepki vermeden donup kaldığını anladım hemen yanına gidip. Ece iyimi sin?- evet iyiyim sadece çok şaşırdım. ece mi? bu sen misin gerçekten?evet benim hadi gelin içeride konuşalım. hepimiz içeri gidip hasret gidermiştik emlakçı aynı evi hepimize sattığı için bir teklifte bulunduk. İsterseniz aynı evde yaşayabiliriz hayalimiz bu değil miydi bizim?bana uyar aslında sen ne dersin poyraz? olur tabi neden olmasın- o zaman siz eşyalarınızı yerleştirin bizde yemek hazırlayalım.

POYRAZDAN... bu şehri çok özlemişim 5 yıl aradan sonra ait olduğumuz yerdeyiz. hemen kendimize ormana yakın bir ev bulmuştuk o eve gittiğimizde bir kızla karşılaştım buraya taşındığını falan söylüyordu. sonra arkadan bize seslenen sesle şok olmuştum bu elaydı sonradan yanımızda ki kızında ece olduğunu öğrendim zaten güzeldi çok daha güzel olmuş ve değişmiş.kızlar birlikte yaşayalım hayalimiz bu değil mi? değince birden kabul etmiştik. aslında kabul etmememiz gerekirdi ama ece öyle masum masum bakınca kabul etmiştim ne kadar küçükte olsak hayalimiz buydu arasta kabul etmişti oda benim gibi düşünmüş.odalarımıza yerleştikten sonra kızlar yemek hazır değince aşağı inmiştik öyle güzel yemekler yapmışlar ki 1 saat içinde hemen sofraya oturduk.içimden keşke her şey 5 yıl öncesi gibi olsaydı diye geçirdim. o zaman çok daha farklı olurdu.yemekleri yedikten sonra hepimiz yorgun olduğumuz için erken uyumaya karar verdik. yarın yorucu bir gün olacağı kesin...