EZİK PRENSES

GEREKİRSE KALBİMİ BİLE DEĞİŞTİRECEĞİM!!!

Söz verdiğim gibi bölümü geciktirmeden yazdım :-)

Votelerinizi unutmayın :D Multimedya = Mira Yerlikaya

******

- Ne inanmıyorum , dedi Mira.

- Bende inanamıyorum zaten nasıl bu kadar kötü birine aşık olduğumu, dedim . Mira bana öldürücü bakışlar atarken ben ona hayırdır abla? bakışları atıyordum.

- Kızım başlarım senin aşkına . Piç sana neler yapmış sen hala aşk diyorsun . Yok yaa bu böyle olmaz okulunu değiştirelim biz senin . Hatta bak ne diyeceğim biz seninle hep aynı liseye gitmeyi hayal etmez miydik ?

- Evet ama ya-

-Ne ama bide o okula tekrar gitmeyi mi düşünüyorsun ? Kusura bakma tatlım ama hayatta olduğum sürece seni asla o okula göndermem. Seni bizim okula aldıralım hem hep beraber oluruz ?

- Tamam anne , dedim gülerek . Miranın bu huyu her zaman beni güldürürdü aslında hoşuma da gitmez değildi hani , yani ablam hatta annemmiş gibi davranması .

- Eylül sen benim kardeşim gibi oldun . Yani kaç senedir birbirimizi tanıyoruz . Şimdi bu Emre midir her neyse onun seni üzmesine dayanamam KARDEŞİM , dedi Mira son kelimeyi vurgulayarak.

- İyi ki varsın KARDEŞİM , dedim bende son kelimeyi vurgulayarak. Mira hafifçe gülümseyince bende hafifçe gülümsedim ve aynı anda birbirimize sarıldık.

Küçüklüğümüzden beri bunu yapardık zaten . Ne zaman üzgünsek hafifçe gülümser ve birbirimize aynı anda sarılırdık sanki anlaşmış gibi.

Mira kollarını benden ayırırken eve gitsek iyi olur malum ailelerimiz karneleri bekler , dedi . Bende onu onaylayıp ayağa kalktım ve mahalleye doğru yürümeye başladık.

******

- Arzu sultan ben geldim , diye bağırırken bir yandan da kapıdaki anahtarımı çıkarmaya çalışıyordum .

- Hoşgeldin kuzum , diye bağıran anneme

- Karnemi görmek istersen çantamda ben biraz uyuyacağım , diye karşılık verirken odama girmiştim bile .

Hemen üstümü değiştirip yatağa yattığımda odaya aniden dalan anneme

- Anne ya şu kapıyı babam bile çalmayı öğrendi bir sen öğrenemedin , diye çemkirirken annemde benim yanıma gelip uzandı .

- Hayırdır sultanım yoksa gece yağmur yağdı da sizin odaya mı aktı ? diye sorduğumda

- Saçmalama Eylül neyin olduğunu öğrenmek için geldim ,dedi.

-Neyim varmış ? dediğimde

- Eylül sen benim kızımsın anlamayacağımı mı sandın ? Yaklaşık bir aydır yüzün nadiren gülüyor . Biri sana bir şey yapmış . Bana her şeyini anlatabilirsin kuzum , dedi annem

- Sultanım kim bana ne yapabilir ? Ben Arzu sultanın kızıyım Allah aşkına kim beni üzecek yaa , deyip annemin yanaklarını sıktım . Sonrada samimi bir gülümsemeyle

- Gerçekten bir şeyim yok , dedim.

-İyi madem öyle olsun , deyip yanağımdan öptü ve odadan çıktı annem.

Gözlerim yine dolmaya başlamıştı . Önce eziktim , sonra ahmak , şimdiyse yalancı .

Bu yaşadıklarımın tüm sorumlusu Emre yada kalbim . Bilmiyorum. Eğer Emre'ye aşık olmasaydım ezikte , ahmakta , yalancıda olmazdım.

Aslında evet tek suçlu kalbim . Emre'ye aşık olmakla çok büyük bir suç işledi . Beni ahmağa dönüştürdü ama ben seçemedim ki kime aşık olacağımı . Yani suç benim değil kalbimin .

Kalbim yüzünden tüm okulda ezik bir kız olarak tanınıyorum buda yetmezmiş gibi yıllardır her şeyimi paylaştığım kadına , anneme bile yalan söylüyorum .

Ama arık yeter . Bu kadar dayanmam bile ne kadar güçlü olduğumu gösterir .

Miranın dediğini yapacağım. Okulumu , hayatımı , yaşadıklarımı hatta gerekirse kalbimi bile değiştireceğim .

*****

Bölümlerin kısa olduğunun farkındayım . Zamanla bölümleri uzatmaya çalışacağım .

Ama arkadaşlar vote sayısı çok düşük lütfen vote verin . Voteler ne kadar artarsa o kadar bölümler uzar ve hızlı gelir . Bu yüzden votelerinizi bekliyorum. :)