Güneşin kızlarıyız biz (Tamamlandı)

22 bölüm ( çevrendeki kimseye güvenme en yakınına bile!)

Yb yine erken geldi arkadaşlar. O yüzden bugün yayınlamak istedim bu bölümü :) umarım beğenirsiniz... İyi okumalar
-Nazlı'nın ağzından-
Vay be demek buraya kadar mış... Demek ki ney miş, kimseye güvenmezsen hayal kırıklığına da uğramazsın.. Keşke zamanında Selin'i dinleseydim. Keşke annemizi o bizi yetimhaneye bıraktığı gün, hayatımdan silseydim... Annemize bir şans verdik de , ne oldu? Kadın bizi yetimhaneye geri göndermek istiyor... Ama suç bizde. Biz buraya gelmekle hata yaptık. Ona son sözümü söyleyip , evden ayrılmıştık. Evden ayrıldığımızda Savaş'ı gördüm. Savaş yanıma geldi ve neden ağladığımı sordu
Nazlı: Biz gidiyoruz Savaş..
Savaş: n...ne ? Nereye gidiyorsunuz?
Nazlı: Ait olduğumuz yere. Kendine iyi bak
Savaş; Nazlı dur..

Savaş kolumdan tuttu. Gitmemi istemiyordu..
Nazlı: Bırak Savaş..

-Selin'in ağzından-
Hayal kırıklığına uğramıştım resmen. Annemiz bizi göz göre göre yetimhaneye geri göndermek istiyor.... Ama o zahmet etmesin, biz kendimiz gideriz ait olduğumuz yere.. Bundan sonra benim Güneş diye bir annem yok!
Nazlı'yla ağlaya ağlaya evden ayrılmıştık. Ali bana seslenmişti
Ali: Selin... Ben bu kadarını hiç tahmin etmemiştim
Selin: Bende...
Ali: Hepsi benim yüzümden
Selin: Ali... Hatırlıyor musun. Sen bana demiştin ya buraya ilk taşındığımızda. Bu evden ağlaya ağlaya gideceksin, dediklerin doğru çıktı...
Ali: Selin...
Selin: Kendine iyi bak Ali
Nazlı: Selin hadi! Burda daha fazla durmak istemiyorum!
Selin: Geldim..

-Ali'nin ağzından-
Hepsi benim yüzümden. Kızlar benim yüzümden gidiyorlar. Kendimi asla affetmeyeceğim!
Onların gitmesine engel olamadım. Kendini çok kötü hissediyorum. Selin'in gitmesini istemiyordum. Bu ev onsuz güzel olmaz ki..
Babam kesin planladı bunu. Onların gitmesini o istedi.. Çok sinirliydim. Sinirli sinirli eve girdim. Evde ki çalışana babamın nerde olduğunu sordum. Çalışma odasında olduğunu söyledi
Onun yanına gittiğimde
Ali; Kızları gönderme oraya!!! Beni gönder
Haluk: Ali daha sonra gel işim var
Ali: Başlarım senin işine!!!!!! Banane senin işinden!!!!!! O kızlar bu eve geri gelecek!!!!!!!
Haluk: Emrivakilikten hoşlanmam bilirsin
Ali; Hemen o kızları ordan alacaksın!
Haluk: Sen çok oldun!

Babam bana bedel ödetecek miş gibi bakıyordu. Kapıya doğru gitti ve kapının kilitini kilitledi. Kemerini çıkarmaya başladı
Haluk: Saygısız herif
Bana kemerle vurmaya başladı..

-Selin'in ağzından-
Yetimhaneye gelmiştik. Ait olduğumuz yere geri dönmüştük. Eskiden kaldığımız odamıza gitmiştik. Gittiğimizde herkes bizi bir şaşkınlıkla izliyordu
Nazlı: Şaşırdınız dimi! Evet biz geri döndük! Neden biliyor musunuz? Annemiz bizi istemiyor, annemiz bizi yine buraya gönderdi!!! İstemiyor anasını satayım!
Selin: Nazlı sus
Nazlı: Ne susacağım be

Eskiden yattığım yatağa yatmıştım. Açelya yanıma gelmişti. Açelya benim arkadaşım. Onu arkadaştan daha öte görüyorum
Açelya: Üzülme Selin
Selin: Üzülmüyorum
Açelya: Anlatmak istersen seni dinlerim
Selin: İstemiyorum. Rahat bırak beni!
Açelya: Tamam...

-Savaş'ın ağzından-
Nazlı'nın gitmesine çok üzüldüm... Keşke onu durdurabilseydim. Keşke onun gitmesine engel olabilseydim
Onları orda kalmasını istemiyorum, onları ordan çıkarmalıyım. Ya kapıdan ya da bacadan! Fark etmez....
Tam eve girecektim, Haluk kişisiyle konuşmak için.. Ali'nin çıktığını gördüm. Yüzü mos mordu. Kesin yine dayak yedi bu. Yanına gittiğimde
Savaş: Oğlum bu ne hal... Yine mi dayım?
Ali: Babamdan başka birinden dayak yemediğim için, evet
Savaş: Gel bi hastaneye gidelim bari
Ali: Olmaz... Benim derhal Selin'i görmen lazım
Savaş: Benimde Nazlı'yı..
Ali: Ya o değilde ben onların orda kalmasına karşıyım
Savaş: Bende..
Ali: Bir şey yapmamız lazım
Savaş: Benim aklımda aslında bir şeyler var
Ali; Ney miş aklında olan şey?
Savaş: Kızları ordan kaçıralım
Ali: Kızları orda kaçıralım mı? Oha
Savaş: Oğlum yavaş olsana, istersen mikrofon verseydim
Ali: Oğlum sen çıldırdın mı? Nasıl kaçıracağız
Savaş: Henüz bilmiyorum...
Ali: Aslında iyi fikir..