The Elite Men Empire Series: Singing Zeus a Love Song

Chapter 29. Answers.

"Zeus..."

Mahinang-mahina ang boses niya nang mapasukan ko siya sa kanyang silid.

He was lying on his bed, surrounded by 3 people.

The doctor was busy checking Robert's heartbeat through the stethoscope. Samantalang ang isang nurse ay may isinusulat na kung ano at ang isa naman ay ina-assist ang doktor.

"And please son, try not to push the old man... He's sick."

Hindi ako nagsalita at hinintay na matapos ang ginagawa ng tatlo. I don't even know if my timing is right. I don't think Robert is doing well, based on what I'm looking at right now.

Mas lalo pa yatang bumagsak ang pangangatawan nito at mas nadagdagan ng paghihirap ang hitsura niya.

"I suggest that you should not exert too much body work dahil makasasama iyon sa'yo. Magpahinga ka muna ng mga ilang araw. I'll have a nurse to monitor your health and activities while you are here." maya-maya ay sabi ng doktor matapos ang ginagawa.

"Yes, doc..."

"If there's anything you need, magsabi ka lang sa nurse. Is there anyone na pwedeng tumingin-tingin sa'yo habang nagpapahinga ka rito? Any children, perhaps? I think it would help you recover."

Sukat doon ay lumamlam ang mukha ng matandang Matthews. Gumuhit ang lungkot sa mga mata niya. He looked so helpless and alone.

"My children...hindi nila alam ang kalagayan ko." mahinang sagot niya.

Huminga ng malalim ang doktor.

"Bueno, maiiwan ko na kayo. Good day, Mr. Tyrell." tumango ang doktor at iniwan na kami kasama ang mga nurse.

Pagkaalis ng tatlo ay doon lang ako lumapit sa bed na hinihigaan niya pero hindi agad ako nagsalita. I just stood there, looking at him, hands inside my pockets.

Humugot ako ng hininga. Bigla tuloy ako nakaramdam ng guilt dahil ang pakay ko sa kanya ay ang malaman kung anong nangyari sa kanila ni Ruby, while he's here lying so weak at ang pag-alala lang sa mga anak niya ay nakakapagpabigat na ng damdamin niya.

"I know why you're here, hijo... You want to know what happened." sabi niya at pinilit na iniupo ang sarili para isandal ang likod sa headboard ng kama.

Tuluyan na akong lumapit sa kanya para alalalayan siya.

"I can come back later...kapag magaling ka na. You heard the doctor, you have to rest."

Tumawa siya ng mahina.

"I don't think na gagaling pa ako. They never said anything but based on their expressions, I knew that my weak heart will soon stop beating."

I froze. May sakit siya sa puso. Gaano na kaya katagal niyang iniinda ang sakit niya?

"Come, sit. I'll tell you everything." iminuestra niya ang upuan sa kanan niya.

Umupo ako roon at hindi na nagsalita pa dahil sinimulan na niyang magsalita.

"Sophie...was turning 16 when her mother and I got divorced. Nayumi had cancer, and I was busy with my work...and with another woman. She never told anything about it to our kids. She loved them too much para hindi sabihin sa kanila ang katotohanan. She never wanted them to be hurt, especially Sophie. Nayumi didn't want our children to hate me...so she left for home, dito sa Pilipinas. Iniwan niya sakin ang mga bata dahil ayaw niyang makita nila ang paghihirap niya dahil sa sakit niya. But I failed her..."