İKİ LİSELİ HİKAYESİ

SANA İHTİYACIM VAR

Merhaba arkadaşlar yeni bölümle karşınızdayiz aslında bu bölümü merakınızı gidermek için yazıyoruz umraım beğenirsiniz.

Multimedya:Merve

Merve 'nin gözünden.

Tam yatağıma uzanıp dinlenicekken telefonum çaldı. Arayan Yağmur'du . Telefonumu açar açmaz ağlamaklı bir sesle şunları dedi.

Yağmur:Sana herzamankinden daha çok ihtiyacım var Merve..

Ne demek istemişti anlamamıştım ama arkadaşımın benim yardımıma ihtiyacı vardı . Daha fazla odamda dikilmeyip hemen aşağı kata koştum . Annem ile Babam nereye gittiğimi sorsalarda , sorularının cevabını şu an alamayacaklardı.

Hemen arabama binip Yağmur'ların evine doğru sürmeye başladım . Çabuk varmak içinde gazı kökleyip iyice hızlandım. Yağmur'ların evinin önüne geldiğimde kapının önüne oturmuş çaresiz bir şekilde ağlıyordu. Hemen arabadan inip yanına gittim ve ona sarıldım.

Merve:Ne oldu Yağmur!

Derdemez elime yavaşça bir not tutuşturdu . Yağmurun göz yaşları sayesinde kağıt ıslanmış ve yazılar bukanıklaşmıştı ama okuyamayacak kadar da değildi. Elimdeki kağıdı yavaş ve yüksek sesle okumaya başladım.

Sevgili kızım maddi durumumuz yüzünden sana bakamıyorum. Lise borçlarını yetiştiremiyorum. İstediğin şeyleri alamayıp üzüldüğün zaman , inan bana seni öyle görünce ben daha çok üzülüyorum. Seninle son zamanlarda ilgilenemiyordum , bu durum seni daha çok üzüyordu , ve ben artık kararımı verdim . Belkide seni üzen şey aslında benimdir. Daha çok üzülmemen içinde burdan gidiyorum. Ben gittikten sonra durumun nasıl olucak bilmiyorum ama eskisinden daha iyi olucağına eminim . Sakın seni sevmediğimi düşünme , seni canımdan çok seviyorum ama seni daha çok üzgün görmek istemiyorum . Bir gün beni anlıyacaksın.........

Sevgilerle.
Baban...

Bu gerçek olamazdı Yağmur'u burda böyle çaresiz bir şekilde bırakıp gidemezdi . Birden bende gözlerimin dolduğunu hisettim ama burda ağlayıp Yağmur 'u daha çok üzemezdim. Bir süre sessiz kaldıktan sonra konuştum.

Merve:Hadi gel..

Yağmur:Nereye ?

Merve: Eve..

Yağmur:Hayır , hayır Merve! Bunu senden daha doğrusu sizden asla isteyemem.

Merve:İstemiyorsun zaten , ben teklif ediyorum.

Yağmur:O zaman kabul edemem.

Merve:Seni burda böylece bırakamam YAĞMURR!!!!

Yağmur:Çok basit! Sadece arkanı dönüp gidiceksin.

Merve:Kolay mı sanıyorsun.

Yağmur:Evet..

Merve:Bide kendini benim yerime koy Yağmur!

Yağmur:Asıl sen kendini benim yerime koy! Eğer ben sana böyle bir teklifte bulunsaydım kabul edermiydin?

Merve:...........

Yağmur:Yaaa , işte bu yüzden kabul etmiyorum.

Merve:Ne dersen de! Benjmle geliceksin o kadar.

Yağmur:Gelmiycem!

Merve:Geliceksin!

Yağmur: Gelmiycem!

Merve:Peki.. bana başka çare bırakmadın.

Der demez Yağmur'u tüm gücümle kucağıma aldım. İlk önce şoka uğradı sonrada bağırmaya başladı.

Yağmur:Merve beni hemen yere indir.

Merve:İndiriceğimimi sanıyorsun.

Yağmur:Tabikide hayır.

Merve:O zaman sus!

Yağmur:Ama böyle hiç olmuyo , sanki evden kız kaçırıyomuş gibi.

Yağmur kendi kendine konuşmaya devam ederken ben onu arabaya bindirip emniyet kemerini taktım. İnmesin diyede hemen arabanın diğer tarafına koşup bindim.

Yolda biraz ilerledikten sonra Yağmur sustu ve kendini hüzün ve sessizliğe bürüdü. Yol boyunca hiç konuşmadı sadece yaşlar , gözlerinden akan yaşların yere düşme sesi vardı.

Tam onunla konuşup biraz olsun güldürmek neşelendirmeye çalışıcaktım ki. En iyisinin onu içindeki hüzünle baş başa bırakıp kendini toparlaması olucaktı.

Biliyoruz arkadaşlar bu bölüm biraz kısa oldu ama başta dediğimiz gibi bu bölümü sadece merakınızı gidermek için yazdık . Bir sonraki bölümde görüşmek üzere . Oy ve yorum yapın lütfen.