İKİ LİSELİ HİKAYESİ

YENİ HAYAT

Multimedia : Yağmur

Yağmur'un ağzından

Yanağımdan yaşlar süzülürken kendimi çok karışık hissediyorum. Merve'ye karşı mahçup. Babama karşı sinirli. Okulda gördüğüm çocuğa karşı garip. Çok karmaşıktı işte. Ben bunları düşünürken kolumda bir dürtü hissettim. Merve "hadi yağmur insene arabadan geldik!" Diye bağırıyordu. Bende " Hı, ne? Tamam." Kelimeleriyle arabadan indim. Çok mahçuptum. Merve'nin yüzüne bakamiyordum. Gözlerim de kıpkırmızı olmuştu. Ayrıca biraz gözyaşı doluydular. :/ uzun yoldan gidiyorduk. Sanırım merve arabayı evin arka tarafina park etmişti. Ve şimdide ön tarafına gidiyorduk. Of ne saçma sapan şeyler düşünmeye başlamıştım. Merve yanımda bi kaç espiri yapıyordu. Ama ben hiç birine bir tebessüm bile etmiyordum. Eve girdiğimizde annesi meraklı bir şekilde yanımıza geldi. Babası da gozluklerinin üstünden meraklı meraklı bakıyordu. Allahım yine gözlerim dolmuştu. Sanırım her baba gördüğümde ağlayacaktım.
Azra Teyze: kızım nereye gittin hiç haber vermeden? Çok merak ettik seni. ( daha sonra benim gözlerimi fark etmiş olmalı ki ) Yağmur kızım senin neyin var. Çok üzülmus gibisin.

Tam konusucakken yine hickiriklara boğuldum. Merve anlatamiyacagimi anlayınca hemen söze girdi ve olayı baştan sona anlattı annesine. Annesi yıkılmış gibi duruyordu. Ne empati kurabilen bi insandı ama.. neredeyse benim kadar üzülmustu. Sonra ( zaten anlamissinizdir ) beni evlerine davet ettiler. Burda kalabilecegimi söylediler. Bende çok istemeyerek kabul etmek zorunda kaldım. Çünkü başka çarem yoktu. Babamı sürekli olarak ariyordum ama telefonu kapalıydı. Mektubunun sonunda bir gün beni anlayacaksın..... demişti ama onu nasıl anlayabiliridim. Ben bi kızımı bırakıp nasıl gidebilirim. Babamı anlamıyordum. Ama onu asla affetmiycektim. Çok ağlasamda o beni burada çaresiz bırakıp gidebilmisti. Asla ama asla affetmiycektim.

Yatağımda daha doğrusu mervelerin bana verdiği yatakta oturup bunları düşünüp aynı zamanda da ağlarken Merve kendini yatağından bana seslendi. Aynı odada kaliyorduk.
Şist yat artık yarın okul var. Geç oldu.

Ne kadar kabul edemesem de yarın okul vardı ve gitmek zorundaydim. Haklısın diyerek yatağıma uzandim ve pikeyi boynuma kadar çektim. Gerçekten çok ama çok rahat bir yatakti. Ama şu an tasta yatsam benim için aynı şeydi. Aynı acıyı verecekti. Bunları düşünmek beni daha da çok üzüyordu. Göz yaşları içinde uykuya daldım....

Bu bölüm birazcicik kısa oldu biliyoruz ama daha uzunlarini yazmaya çalışacağız. Umarız begenmissinizdir lütfen yorum yapın ve oy veriiin hepinizi çok seviyoruz... ♡♡ :))