Bazen kaçacak ve saklanacak yerim olmuyor. Sadece gerçeklerden saklanmaya çalışıyorum. O gördüklerim gerçek miydi yoksa hayal mi?
O gün aldatıldığımı kendi gözlerimle gördüm. Ve hemen gördüklerimi unutmak istedim. Ama her şeyden emin olana kadar bu işin peşinden gitmek en doğrusuydu. Üstelik dahası da var. Sevgilimin beni kiminle aldattığını görememiştim. Gördüğüm tek şey soyunuk bir kadındı. Ve o kadının yanındaki sevgilimdi. ( Aslında ikimiz de birbirimizi çok seviyorduk,neden beni aldatmıştı ki..)
Evet asıl önemlisi ne zamandır aldatıldığım.. Ben o günden önce sevgilim olacak Emirden hiç bu kadar şüphelenmedim. Şüphe duyduğum tek gün o geceydi.
O günden sonra Emire gördüklerimi anlatmadım. Eskisi gibi olmaya çalışıyordum. Zaten onun bu telaşlı hareketleri her şeyi bana anlatıyordu.
( Bir telefon görüşmemizden.)
- Aşkım nasılsın??
- İyiyim tatlım. Sen nasılsın?
- Bende gayet iyiyim.( Aslında bir gerçek var ki berbat bir haldeydim.) Aslında seni görsem daha iyi olurum.
- Ama bugün çok işim vardı.
- ( Ne işi varsa, yine o kızın yanına gidecek.) Aman Emir tamam.
- Tatlım bugün babam çok iş verdi.
O anda yüzüne telefonu kapattım.
Artık o benim ne sevgilim ne sevgilim ne de arkadaşım.... Artık onun kiminle aldattığını öğrenmem gerek. O yüzden onu takip etmem gerek.
Bu konuşmadan 2 gün sonra olanlar....
1 gecede bütün her şeyi planladım. Artık gerçeklerle karşılaşma zamanı. Annemi bu sabah çok ısrarla ikna ettim. Evden hazırlanıp çıktım. Onları bizim Emirle buluştuğumuz mekanda görmüştüm. Hemen taksiyle oraya gittim. Oranın bahçesinde Emir'in arabasını gördüm. Demek ki o kızla bugün vakit geçirecekmiş. Zaten böyle bir şey olacağını tahmin etmiştim. Neyse konu bu değil :/ Gizlice kapıyı gözetledim. içeriden kahkahalar duydum. Ve hemen gözükmeden kapıdan içeriye baktım. O gördüğüm gerçek miydi? Ben şu an sevgilimin yanında en yakın arkadaşım Zeynep'i mi görüyorum?? Hayır olamaz bu gerçek değil... Ağlarken sesimi duymuşlar da ondan mı telaşlandılar? Çünkü bu tarafa doğru geliyorlardı. Hemencecik saklanacak bir yerler aradım. Ve dışarı çıktım,çalıların arasına saklandım. Sonra ikisi birinin olmadığını düşünerek sarılıp içeri girdiler. Bende o an hemen peşlerinden gidip bağırıp ağlamak istedim. Ama çok kararsızdım. Sonra aklıma elimde bir kanıt olması gerektiğini düşündüm. Resimlerini çektim. Alın şimdi,ikinizi de rezil edeceğim. Oradan koşarak uzaklaştım.
Evde odama kapandım. Hüngür hüngür ağladım. Annemi ve kardeşimi odama almadım. O an Emir bana mesaj attı. Onu engelledim. Ve artık hayatımdan onu çıkardım. Biraz uzandım.
Güne başladığımda uykudan uyandığımı fark ettim. Yani derin bir uyku çekmişim. Aslıyı arayıp gelmesini istedim. Yarım saat sonra Aslı bize geldi. Ona sarılıp ağladım. Aslı ise ne olduğunu anlamadan ağlamamamı söyledi. Ben ise hüngür hüngür ağlıyordum. Sonra sakince yatağa oturduk. Her şeyi teker teker anlattım. Hatta o resmi de gösterdim. O da olanlara şaşırdı.
Aslıyla onların yanına gittik. Her şeyi o da gördü. Artık kendimizi gösterme zamanı. Ben içeriye dalarken Aslı beni engellemeye çalıştı. Ama ben bildiğimi yaptım. Koşarak içeri girdim. O anda onları sarmaş dolaş gördüm. Emir çok şaşırdı.
- Allah senin belanı versin. Bir daha sakın beni arama ve karşıma çıkma. Zeynep sende bunları üstüne alın. Defolun hayatımdan....
Emir peşimden geldi. Ben ise sinirden ona bir tokat attım. Yüzünden belli ki yaptıklarından pişmanlık duyuyordu. Koşarak eve gittim.
