Zifiri bir karanlık ucu bucağı yok.Ardından içinde beliren beyaz bir ışıltı.Bana doğru yaklaşıyordu annemdi o. Melek gibi gözüküyordu bembeyazdı.Elini bana doğru uzattı.Bende ona doğru. Ama ellerimiz bir türlü birleşemiyordu.Böyle oldukça annemin gözlerinden yaşlar süzülüyordu.Karanlığın içine gömülüyordu gittikçe.Bana dediği tek şey "Git kızım! Kaç buralardan " devamlı bu cümleyi tekrarlıyordu.Karanlığın içine gömüldükçe içimi büyük bir korku kaplıyordu.Dediğim tek şey "Bırakma beni,gitme anne !" Birden yerimden sıçradım.Meğerse rüyaymış.Yüzümden boncuk boncuk terler akıyordu.Annemin dediği cümle hala beynimde yankılanıyordu.Hızla yataktan kalktım.Bu kadar büyük bi acıyı hissederken nasıl uyuyabilmiştim.Bilemiyordum.Hızla banyoya doğru gidip elimi yüzümü yıkadım.Çok kötü gözüküyordum.Aynadan bu yıkıntıya bakarken ela gözlerimden damlalar halinde yaşlar süzüldü.Gözlerim haddinden fazla bitikti.Göz yaşlarımı sildim hemen,ağlamamalıydım.Annemin dediği şeyi yapmalıydım.Bana çaresiz gözlerle git diyordu.Gitmem lazımdı.Küçük bir bavula lazım olabilecek herşeyi sığdırdım.Üstüme başka birşeyler giyindim.Saçlarıma dokunmadım bile nasıl oldukları umrumda bile değildi.Kalbim güm güm atıyordu.Aynı annemi kanlar içinde gördüğüm anki kadar hızlı ve çaresizdi.Bavulumu alarak hızla aşağı yöneldim.Evde yoktu piç herif.Hemen sandeletlerimi giyinip çıktım.Üstümde sadece ince bir badi ve şort vardı.Hava aydınlanana kadar kalıcak bir yer bulmalıydım.Bir an yine bir boşluğa düşer gibi olsamda annemin sesi kulaklarımda yankılandı.Hızla kapıyı kapattım.Koşar adımlarla yürüyordum.Istanbulun hiç bir zaman sakin olmayan bi caddesinde yürüyordum.İnsanlar bana artık fazlalıkmış gibi geliyordu.Çaresizce yürüyordum.Nereye gideceğimi bilmiyordum.Asıl boşluğu şuan hissedermiş gibi oldum. Ne gidecek bir akrabam ne de arkadaşım vardı.Olanlarında başında binbir türlü dertleri vardı.İçimden sadece yürü diye tekrarlıyordum.Bu bir nevi kendime cesaret vermemi sağlıyordu.Yürüyordum cadde boyunca şehrin gürültüsünden kaçmak istiyordum.Bir an boğuluyor gibi hissettim. Bir kaldırım kenarına oturdum.Nefesimi kontrol etmeye çalışıyordum.Gözlerim tekrardan yanmaya başlamıştı.Hemen ardından yavaş yavaş damlalar dudaklarıma kadar indi.Caddeye doğru baktım.Annem caddenin ortasında belirdi.Gerçek gibiydi.Tam karşımdaydı ve bi araba hızla ona doğru yaklaşıyordu.Ne yapacağımı bilmiyorumdum.Ona doğru koşmaya başladım.Ben yaklaştıkça görüntü bulanıklaşıyordu.Bende artık tam olarak caddenin ortasındaydım.Ama o yoktu,kaybolmuştu.Ve ardından şiddetli bir fren sesi tüm caddeyi inletti.Ne yapacağımı bilmiyorumdum.Nefes alışvermişlerim gittikçe artıyor gibiydim.Kalbimi kontrol edemiyordum.Birden bacaklarımın tutmadığını hissettim.Hissetmemle düşmem bir oldu.Yerden kalkacak halim yoktu. Hissettimiyordum hiç bir şeyi. Biraz dogruldum.Hızla arabanın kapı açılma sesi geldi.Arbadan biri bana doğru yaklaşıyordu.Farlar o kadar parlıyordu ki arabadan inenin yüzünü seçemiyordum.Gözlerim yavaş yavaş kapanmaya başlamıştı. Hemen ardından ucsuz bucaksız karanlık.Neler olduğunu anlayamamıştım.Biraz sarsıldığımı hissettim.Güçlü bir kol tüm vücudumu kavramıştı. Tenime birden güven işlemişti.Kafam okadar karışmıştıki neler olduğu anlayamıyordum.Kapı açılma sesi geldi.Sonrada o güçlü kolların beni koltuğa bıraktığını hissettim.Ve yine derin bir uyku.Beynimde habire seçemediğim anlayamadığım konuşmalar dönüyordu sanki ve görüntüler herşey çok bulanıktı.Derin bir uykuda kaybolmuştum sanki
ŞİMDİ OKUDUĞUN
UÇURUM
Teen FictionBabasının bir anlık bir hareketiyle tüm hayatı değişen bir kız .Büyük kayıplar, büyük hasarlar,acımasız insanlar ve inanılmaz karşılaşmalar. Keyifle okumanız dileklerimle.