Mailll

131 17 0
                                    

Mükemmel ya mükemmell , uyuyacaktım ben oldu mu bu fotoğraflar ???? Üstüme bişeyler tekrar alıp Bar'a gittim . Fakat o da ne kimse yoktu? Guillermo yu arıyordum fakat açmıyordu . Sahile doğru yürüdüm ve bardaki herkes sahildeydi . Uzaktan izliyordum . Guillermo yanıma yaklaştı ve kulağıma fısıldadı
"Kabul et güzel kız " diyip gülmeye başladı . Amacı neydi ??? Neydi ???
Sırıttım ve maili gösterdim "evet güzel kız nerde şimdi ? " diye cevap verdim . "O benim yazlıktan arkadaşım . Yıllardır yazlığa gitmiyoruz , özlemiş... "
"Yazlık ? Arkadaşın ?? Tamam ben size rahatsızlık vermeyim ya zaten hava almaya çıkmıştım .... " diyerek adım adım yanından uzaklaşıcaktım ki kolumdan tutup kendine çekti .
"Beni gerçekten kıskanıyorsun , yoksa bana a...." Sözünü tamamlattırmadım . Hemen atıldım
"Ne aşkı be . Hem olsam olsam sana mı olurum . Hem seni daha tanımıyorum bile . "
"Tanıman için güzel fırsattı ve ilk görüşte aşka inanırım ben." Neyse böyle konuşmaya devam ediyorduk birden o geldi . Guillermo ya seslendi konuştular falan meğersem kız lösemi hastasıymış . Konuşurlarken duydum , ameliyat için gelmiş ... Aman tanrım :( ....
Diye içimden geçirirken kız bana elini uzattı " merhaba ben 'Daniela ' görüşmek üzere diyip gitti . Bende utancımdan Guillermo'nun yüzüne bile bakamıyordum .
" ben özür dilerim öyle olduğunu bilseydim ... " lafımı kesti ve
"Bana ihtiyacı vardı , morale , iyi insanlara . Son kez görmek istedi . Haklısın sende ama " diyerek ağlamaya başladı .
"Hey , sen ağlıyo musun ? "diyerek sarıldım . Biyere oturduk . Ve ağlamaya devam etti .
"Daniela" ile ilgili herşeyi anlattı . Çok garipti . Guillermoyu Danielaya bağlayan tek şey bu hastalık olamazdı . Neyseki Guillermo'nun kardeşi geldi ve beraber eve gittiler . Bende eve doğru yürürken bir araba kesti önümü içinden Daniela çıkmıştı . Fakat o gitmemiş miydi ? Diye düşünürken yanıma yaklaştı ve bana bir not bırakıp gitti . Zarfın içinde bir not gibi duruyordu . "Bunu oku" dedi . Tam açıyordum ki durdurdu " şimdi değil eve gidince dedi . Tamam dedim ve sarıldı . Sonra arabaya binip gitti . Gitti gitmesinede olduğum yerde kaldım düşündüm . Az kalsın araba beni fark etmeyip eziyordu . Salak yolun ortasında durup düşürsen tabi ezilirsin dedim kendi kendime . Eve doğru yürüdüm ve o an korkudan zarfı düşürmüşüm haberim yok . Eve gidip sessizce odama çıktım . Ve yatağa uzandım . Uyuya kalmışım, sabah olmuş.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Aug 16, 2015 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Kayıp İkizHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin