Yalnızlık Hikayesi

1= Yalnızlık Hikayesi

Hiç düşündünüz mü ?

Birgün yalnız kalıp iste o anda herşeyin yok olup gitmesinden korktuğunuz oldu mu ?

Yada ne biliyim insanların sizinle muhattap olmadıkları zaman garip duygu içerisin de yaşadığınız oldu mu ?

Bunların hiçbiri sizde olmadıysa bende bu saydıklarımın hepsi oldu, ama bu duyguyu yaşayan, bilen bilir.

Gerisini bosverin, gitsin. Zaman geçtikçe nasıl yalnız başına kalacağınızı öğreniyorsunuz, her geçen gün mutlu olayım ki beni sevmeyenler mutsuz olsun istiyorum ama birgün ama birgün onlarında mutsuz olacakları gün gelecek işte o zaman ben de intikamımı almış olacağım. :)

Ama belki de ben böyle yanlış düşünüyor olabilirim, arkadaşlarımın içini sonuçta nasıl biri ? Olduklarını bilmiyorum belki de, tam tersi olabilir.

Sonunda gün ışığına kavuşmuştum, ama bundan nefret ediyordum çünkü benim uyumam ve rahat etmem gerekirken birden odama birisi gelir yeni uyandığım için gözümü açtığım da birden bire karartı olur etrafı zor görürüm biraz bekledikten sonra gözümde ki karartı gitmiş olur ve kimin geldiğine bakarım.

Annem:Hadi uyan kızım sabah oldu.
Ben:Tamam anne.

Annem bu sırada odam daki perdeleri açmaktadır.

Bu sıra da yatağımdayken düşündüklerim sona ermiş olur. :)

Sadece bir hayal kuruyordum ve annem de o hayalin içine etmişti. :) Normalde ben arkadaşlarımın hepsini severim onlar da beni severler, dedim ya sadece bir hayal ürünüdür. :)

Lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadım.

Odama gidip yatağımı topladım.

Merdivenlerden aşağıya inerken güzel kokular gelmeye başlıyordu. Yemek yemeyi severdim ama fazla yiyemezdim. :)
Bu durum midemin küçük olmasından dolayı olabilir di sanırım.

Size kendimi tanıtmadım hemen anlatmaya başlayayım. Biz çok geniş bir aile değiliz böyle çekirdek aile gibi 4 kişilik felan ama tabi ailemin de geniş bir kitleden olmasını çok isterdim doğrusu.

Annemin adı: Hafize Göçmen'dir. İyi kalpli sevecen bir huyu vardır, Mahallede ki herkes annemi çok severler.

Geçelim babama :) adı Barandır çok böyle evde kalmaz işine gider para kazanmak için, evinizde sadece pazar günleri kalır bu da tek istirahat günüdür.

Kız kardeşim: Bende 3 yaş küçüktür. Adı Gülseraydır kendinden emin tavırları vardır.

Gelelim evin ilk göz ağrısı olan yani ben benim adım ise Açelya Göçmen kendimden başka kimseye güvenmem. :)

Ev halkımızı tanıtmış oldum. :)

Odamdan merdivenden aşağıya indiğinde nefis kokular geliyordu belliki çok acıkmışım, kahvaltıda patates kızartması vardı. En sevdiğimden :)

Annem ( Hafize Göçmen ),

Babam ( Baran Göçmen ),

Kız kardeşim ( Gülseray Göçmen ).

Benden önce kalkmışlar beni bekliyorlardı.

Ben ( Açelya Göçmen ) = Ben geldim, hadi yemek yemeye başlayalım artık çok açıktım.

Bunu derken masanın sandalyesine otururum, herkes yemek yemeye başlanır.
Bir süre sonra yemek bitmiştir.

Ben ( Açelya Göçmen ) = Ellerine sağlık anneciğim yemek çok güzel olmuş.

Derken annemin yanağından öperim. :)

Annem ( Hafize Göçmen ) = Afiyet olsun kızım. :)

Kız kardeşim ( Gülseray Göçmen ) = Afiyet olsun anneciğim kesenize bereket. :)

Kız kardeşim beni kıskandığı için ben annemi öptüğümde oda hemen öper annemi ama bu kıskançlık şakacıktan olmuştur. :)

Kız kardeşim ( Gülseray Göçmen ) ve ben ( Açelya Göçmen ) odalarımıza gidip üzerimize rahat olabilecek bir giysi seçeriz, kız kardeşimle benim odalarımız aynıdır. Birbirimizi çok severiz hiç ama hiç ayrılmayız.

Giysi dolabımızdan rahat olabilecek bir giysi seçeriz ve onları hemen giyeriz.

Ve bölüm sonu...