AVCILAR : KAYIP ANAHTAR

2.bölüm

Elimi Duygu'nun omuzuna koymuş "Yanındayım " diyordum.
Şu hale bak ne için geldim ne ile karşılaştım. Hayat cidden çok tuhaf.

İki dakika sonra polisler evin içine girmişti.
Bizi görür görmez hızla cesedin yanından uzaklaştırdılar.
Koridora çıktığımızda uzun boylu orta yaşlarda bir polis yanımıza geldi.

*Evet hanımlar siz kimsiniz ve burada ne işiniz var?

Duygu hâlâ şokta olduğu için konuşma görevini ben üatlenmiştim.

"Ben İris Buda Duygu. Ve içeride yatan adam da Selami amca yani duygunun babası.

Polis memuru başını hafiften sallıyordu ve soru sormaya devam ediyordu.

*Nasıl oldu peki bu?

Kısa süreli sessizlik sonunda duygy gözlerimin içine bakıyordu. Bu yardım et bakışıydı. Gayet belliydi.

"Biz.. Biz bilmiyoruz. Ders çalışmak için eve geldik arka kapının önünde biraz durduk ve silah sesini duyunca da hızla içeri girdik ama kimse yoktu?

*Arka. Kapıda neden durdunuz?

Derin bir nefes aldım. Söylediğim yalana inanmam lazımdı ki bize inansınlar. Kafam yanıyordu âdeta.

"Bilirsiniz işte biraz tüttürdük. Yani sigara içmek için oradaydık.

Anlıyorum şeklindeki bakışlarından sonra evin içi iyice dolmaya başlamıştı.

*Size birkaç soru sormamız gerekiyor bu nedenle karakola gelmelisiniz ve tahminime göre henüz reşit değilsiniz. Yanınızda size eşlik edebilecek ebeveynler yada sorumluluğunda olduğunuz bir yetişkine ihtiyacımız var.

"Tamam"anlamında başımı salladıktan sonra duyguyu alıp lavaboya götürdüm.

"İyimisin? "

Duygu suratıma bakıp tekrar aynadaki yansımasına baktı.

+Süperim. Harikayım. Az önce gözümüzün önünde babam öldürüldü ve sen bana iyi misin? Diye soruyorsun.

"Haklısın. Sadece ne biliyim bende şoktayım . O adamlar kimdi?

*Babamın eski ortağının adamları.

"Neden buradaydılar?

*Hiç bir fikrim yok. Ama bulucam.
Kısa süreliğine durdum.
Düşünmem gerekiyordu.

"Bulucaz.

Söylediğim şey ile duygu bana dönüp öylece bakmıştı.

*Ciddi misin?
"Evet "

Ufak bir tebessüm yayıldı yüzüne .
Tanrım daha fazla dayanamıycam .
Klozetin kapağını kaldırıp midem çıkana kadar kustum .
Kan kokusu bütün genzime dolmuştu.

5 dakika sonra yüzümü soğuk su ile yıkayıp kendime geldiğimde duygu dışarıda polislerle konuşmaya devam ediyordu.

Dışarı çıktığımız da polislerin sayısı azalmış ve artık selami amcanın cesedi odada yoktu.
Sanırım onu götürmüşlerdi.
Duygu yanındaki polis memurundan kurtulup yanıma geldiğinde renginin ne kadar da solduğunu fark ettim.
Sanki eksiliyordu.
Göz altları yavaş yavaş içe doğru çöküyordu.

"Duygu bir kaç eşyanı al bize gidelim "

Yüzüme bakıyordu.
Öyle sessizce.
O çirkef görünümlü asi kız gitmiş yerine ezik kız gelmişti.
Ezikten kastım aşağılamak değil sadece sessiz ve savunmasız duruyordu.
"Peki" anlamında başını sallayıp odasına doğru gitti. Omuzları çökmüş ve başı öne Eğik.
Sanki çok büyük bir ayıbı vardı ve bunun altında eziliyordu.