Leave.

Hoofdstuk 5 ~ April

Een jonge vrouw met lang, zwart haar in een staart en felgroene ogen kwam naar ons toe lopen.
"Komt u mee dames." zei ze. Haar stem was zacht en vriendelijk. Ik glimlachte, stond op en trok Jane, die er geïrriteerd uitzag, omhoog. Ik zuchtte en liep vervolgens achter de vrouw aan. Ze liep naar een ruimte met wanden van glas, opende de deur en gebaarde dat we naar binnen moesten gaan. Ik knikte als bedankje en liep naar binnen, met Jane op mijn hielen. Binnen in de ruimte stond een houten bureau met aan beide kanten twee houten stoelen. Op de stoelen aan één kant zaten een stokoude man en een vrouw van rond de veertig. Vader en dochter, verwachtte ik. De vrouw gebaarde dat we moesten gaan zitten, dus dat deden we. Toen we zaten, zag ik dat beide mensen een naambordje opgespeld hadden. De vrouw heette Ruth en de man heette Sam. Bijbelse namen.

"Dus, wat is er zo belangrijk dat jullie het ons willen melden? In de ochtend nota bene." Ruth klonk ontzettend geïrriteerd. Ik keek naar Jane en zag dat ze nu nog geïrriteerder keek. Ik begon te praten voordat Jane dat kon doen.

"Wij zijn Vissers. Toen we vanmorgen aan het vissen waren, verscheen er een melding in de lucht. Zomaar, in de lucht. En hij verdween al na een aantal seconden. Alsof de persoon die hem zichtbaar had gemaakt wilde dat niet veel mensen het zouden zien. En ik denk dat dat ook gebeurd is, dat niet veel mensen het gezien hebben." Ik ratelde aan een stuk door, tot Ruth me onderbrak.

"Wat was de melding?" In één klap klonk haar stem een stuk minder geïrriteerd. Nu klonk hij nieuwsgierig en een beetje angstig.

"Leave." zei Jane.

"Leave?" vroeg Ruth.

"Ja, leave. Als in 'weggaan' in het Engels weet je wel?" antwoordde Jane gepikeerd. Ik keek haar aan met een blik van doe-nou-eens-normaal. Ze rolde met haar ogen.

"Hoe heten jullie, dames?" vroeg Ruth. Ik antwoordde voordat Jane dat kon doen.

"Ik ben April en dit is Jane, mijn zus."

"Ik ben Ruth, en dit is mijn vader Sam. Sam heeft hier altijd de leiding gehad, maar is nu te oud. Hij werkt hier nog wel. Ik ben nu leidinggevende." zei Ruth. Precies wat ik al had verwacht.
"Ik wil graag dat jullie je verhaal doen bij onze Wetenschappers en Onderzoekers, maar daarvoor heb ik toestemming nodig van jullie ouders. Wie zijn jullie ouders?"

"Sarah en Peter. We wonen op B12." antwoordde ik. Al die tijd had Sam nog niets gezegd. Ruth keerde zich tot haar vader.

"Wil jij Cara vragen of ze hun ouders gaat halen?" vroeg ze aan Sam. Hij knikte, stond moeilijk op en liep de kamer uit. Ik ging er maar van uit dat Cara de vrouw met het zwarte haar was, die ons hierheen had gebracht.

"In de tussentijd kunnen jullie mij misschien vertellen wat jullie precies gezien hebben?" vroeg Ruth. Ik dacht aan wat ik gezien had.

"Het was als een soort hologram. Rood, in koeienletters stond het bericht in de lucht. Het was niet duidelijk waar het vandaan kwam, maar het komt vast niet van Nederlanders, aangezien het Engels was. Of de Nederlanders moeten hebben gedacht dat wij hier Engels praten." zei Jane, terwijl ze voor zich uit staarde. Ze was duidelijk diep in gedachten verzonken.

Ik herhaalde het verhaal over mijn theorieën dat ik aan Jane had verteld. Ik vertelde dat ik dacht dat de persoon die de melding zichtbaar had gemaakt zich bedacht of dat de melding niet voor iedereen bedoeld was, maar dit de enige manier was om contact te leggen. Ruth luisterde al die tijd aandachtig.

"Interessant," zei ze nadenkend, "ik denk dat ik het je eens ben. Vandaag gaan jij en June, als jullie ouders het er mee eens zijn, naar onze Onderzoekers en Wetenschappers om het te vertellen. Ik weet niet waar we in verzeild zijn geraakt, maar reken er maar op dat jullie er nu een grote rol in zullen spelen." Ik knikte en zelfs Jane leek niet meer geïrriteerd. We zagen Cara aan komen lopen samen met onze ouders. Dit kon een lange dag worden.

~~~

Na een hele dag vol gesprekken over wat er aan de hand was en wat er moes gebeuren, waren Jane en ik eindelijk thuis gekomen. We hadden beide een ding om onze pols dat een 'iWatch' werd genoemd. Als er iets aan de hand was, konden we zo contact opnemen met Ruth, Cara en de anderen. Overmorgen zouden we meer te horen krijgen over alles wat er aan de hand was, wat er moest gebeuren en wat onze rol daarin was. Morgen zouden we voor onszelf hebben, om te doen wat we wilden. We hoefden niet naar school en we hoefden ook niet te gaan vissen. We hoefden helemaal niets. Maar daar tegenover stond dat we alles geheim moesten houden, dat we niemand wat mochten zeggen over alles dat er gebeurd was tot er duidelijkheid was. Na deze zware dag was ik heel erg moe, en al dat denken maakte het er niet beter op. Ik besloot om naar bed te gaan, poetste mijn tanden, kleedde me om en kroop in mijn warme bed. Daar bleef ik liggen woelen tot ik eindelijk meegenomen werd in een droomloze slaap.

~~~

De volgende morgen -of middag- werd ik pas om twaalf uur wakker. Dat was niets voor mij; ik sliep nooit lang uit. Maar aan de andere kant was het gisteren ook pas één uur 's nachts of zoiets toen ik eindelijk sliep. Ik veegde de slaap uit mijn ogen, keek opzij of Jane er nog lag en zag dat ze nog sliep. Ze lag op haar rug met haar hand boven haar hoofd. Zachtjes snurkte ze. Ik grinnikte en kwam toen uit bed. Voordat ik de woonkamer in ging, liep ik nog even naar de badkamer. Ik had nog een slaap-hoofd, maar ik zag er nog best oké uit. Ik waste mijn gezicht, ging met een borstel door mijn haar en liep vervolgens de woonkamer in. Mijn vader en mijn moeder waren denk ik al op hun werk, aangezien ze er niet waren. Ik zag iets op de eettafel liggen en liep er naartoe. Het was een briefje. Ik begon te lezen.

Goeiemorgen slaapkopjes,
Jullie lagen nog zo lief te slapen en jullie waren gisteren pas heel laat thuis, dus we hebben besloten jullie nog niet te wekken. Wij zijn al naar ons werk gegaan; wij hebben niet zo veel geluk als jullie met jullie dag vrij. Nee hoor, geniet ervan! We hebben wat vers brood gehaald bij de bakker en wat verse jam gekocht in het supermarktje. Eet smakelijk!
Xx mama en papa

Dat was lief van ze! Ik liet het papiertje liggen zodat Jane het ook kon lezen, pakte het brood van het aanrecht, de jam uit de koelkast en maakte een ontbijt -of lunch, ik wist het niet precies meer- voor mezelf. Toen ik mijn brood op had en aan mijn thee was begonnen, kwam Jane een keer de kamer in strompelen. Ik grijnsde toen ik haar zag; haar haar zat door de war en ze keek slaperig uit haar ogen.

"Goeiemiddag Jane" zei ik vrolijk. Ze veegde wat slaap uit haar ogen en haalde een hand door haar haar, die vast bleef zitten in een klit waarna ze hem uit haar haar trok. Ze zag er nogal oncharmant uit.

"Morgen," kraste ze met haar ochtendstem, "of middag, wat jij wil. Hoe dan ook; ik ga douchen." Ze knipperde loom met haar ogen en wachtte tot ik iets tegen haar zou zeggen.

"Prima, veel plezier. Er is vers brood en verse jam," zei ik, nog steeds vrolijk. Ik glimlachte, zij knikte en draaide zich om om te gaan douchen. Ik installeerde mezelf op de bank, in mijn pyjama, met mijn kop thee en bedacht me dat ik deze dag helemaal niets wilde gaan doen.

~~~
Heey iedereeeeen!! Eindelijk weer een nieuw hoofdstuk: joepie! Veel plezier met lezen & tips en tops zijn altijd welkom x