Leave.

Hoofdstuk 3 - April

Toen ik wakker werd, zag ik dat Jane al weg was. Ik zuchtte en voelde dat ik niet zo veel energie en wilskracht had om ook uit bed te stappen. Ik trok mijn deken verder over mijn hoofd en sloot mijn ogen in een poging nogmaals in slaap te vallen. Dat lukte dus niet; na tien minuten zo gelegen te hebben vond ik toch de moed om uit mijn bed te stappen. Ik liep in mijn pyjama richting de woonkamer, waar ik Jane aantrof. Ze was al aangekleed en zat aan de tafel yoghurt met banaan erin te eten. Jane hoorde me (ik liep als een olifant in de morgen), keek om en lachte. Oh, oh. Jane lachte niet in de morgen; ik moest er wel heel erg belachelijk uit zien.

"Kijk maar uit hoor, straks komt Adem nog langs" zei ze door haar lachen heen. Ergens zou ik dit als belediging op moeten vatten, maar ik was nog te moe om alles door te hebben. Ik zuchtte, draaide me om en liep richting de badkamer. Toen ik wegliep hoorde ik Jane lachend zeggen dat ik een goede keuze had gemaakt. Ik kwam de badkamer in en keek in de spiegel. Ergens had Jane wel gelijk; mijn haar was een vogelnest, mijn huid was nog witter dan normaal, ik had enorme wallen en mijn ogen stonden op standje slaap. Ik lachte om mezelf en gooide een plens koud water in mijn gezicht. Ik knipperde met mijn ogen om het water uit mijn ogen te krijgen; ik was echt nog half aan het slapen. Ik pakte mijn borstel uit het kastje onder de wasbak (oké, de kan water met een schaal met een afvoerputje erin eronder) en begon mijn haar te borstelen. Het had echt enorm veel klitten. Ik was wel een kwartier bezig en toen was het pas een beetje te doen. Voordeel was wel dat ik op dat moment al wat wakkerder was. Ik waste mijn gezicht nog eens, maar deze keer goed. Toen ik klaar was en in de spiegel keek zag ik dat mijn haar redelijk zat, mijn gezicht niet meer wit was, mijn wallen bijna weg waren en mijn ogen wakkerder keken. Beter. Ik liep weer de woonkamer in. Jane was ondertussen klaar met het eten van haar ontbijt en zat op de bank een boek te lezen dat ze pas uit de bibliotheek had gehaald. Het ging over de vissen in de zee; welke eetbaar waren, hoe ze heetten, wat ze aten en nog meer van die onzin. Daar lag haar interesse. Jane keek op van haar boek en keek naar mij.

"Dat ziet er beter uit" zei ze met een knipoog. Ze was vrolijker dan normaal, viel me op. Ik glimlachte en liep naar de keuken om een ontbijt klaar te maken. Toen ik in de keuken stond, besefte ik me dat ik geen idee had waar ik zin in had. Ik besloot om eerst thee te maken en zette de fluitketel aan.

"Wil je ook thee?" vroeg ik aan Jane. Ze keek niet op van haar boek, maar schudde haar hoofd als een antwoord. Nee dus. Ik besloot dat ik een broodje met jam wilde en begon met het smeren van mijn brood. Terwijl ik bezig was, ging de fluitketel af. Een naar, fluitend geluid ontstond. Ik had er niet zo veel problemen mee, ik moest eerst mijn broodje afmaken, maar Jane dacht daar anders over.

"Zet dat geluid uit!" riep ze boos boven het geluid uit. Oeps, daar ging haar goede humeur. Ik liep snel naar de ketel, zette het vuur uit en pakte de ketel. Het geluid stopte. Ik zag dat mijn moeder de woonkamer binnen kwam. Oh, had ik haar wakker gemaakt? Waarschijnlijk. Maar ik kende mijn moeder, daar zou ze nooit over zeuren.

"Thee, mams?" vroeg ik. Ze knikte en veegde wat slaap uit haar oog. Ook zij had haar pyjama nog aan. Slaperig ging ze aan de eettafel zitten. Ik voelde me toch wel een beetje schuldig dat ik haar wakker had gemaakt en besloot om ook ontbijt voor haar te maken. Ik wist dat ze meestal brood met jam ontbeet en besloot mijn broodje aan haar te geven; ik maakte voor mezelf wel een nieuw broodje. Ik pakte twee theeglazen en twee theezakjes. Ik schonk voor ons allebei thee in, pakte een van de glazen, pakte mijn broodje en zette ze voor mama's neus.

"Dankjewel schat" zei ze slaperig, en er verscheen een slaperige glimlach op haar gezicht. Ze pakte de kop thee met beide handen vast; ze had het vast koud. Ik maakte voor mezelf een nieuw broodje en ging bij mama aan tafel zitten. Samen ontbeten we.

Later, toen mama en ik allebei klaar waren met ontbijten en ik had gedoucht en me aan had gekleed, vroeg ik aan Jane of ze naar school wilde. Ze schudde van nee.

"Ik heb met Melissa op school afgesproken om 3 uur" zei ze. Ik speurde mijn geheugen af. Kende ik die Melissa? Nee, volgens mij niet.

"Melissa?" vroeg ik, hopend dat ze niet chagrijnig zou zijn omdat ik haar eigenlijk wel kende maar gewoon een slecht geheugen had.

"Ik heb haar gisteren ontmoet op het strand, ze is echt heel aardig. Maar ik ga dus om drie uur naar school. Ga jij dan ook?" zei ze. Ik knikte, leek me prima. Maar wat moest ik nu dan doen. Ik kon naar Adem gaan, maar het leek me nogal vroeg.

"We kunnen wel eerst gaan werken. Zijn we daar ook mee klaar" zei ze, alsof ze mijn gedachten kon lezen. Ja, dat leek me een goed idee. Dan kon ik 's middags naar school en naar Adem.

"Lijkt me een goed plan" zei ik. Ik liep naar de deur, waar mijn slippers stonden. Ik stapte erin en opende de deur. "Let's go."

"Ja" zei Jane, die ondertussen naast me stond. "Mam, wij gaan!" riep ze door het huis. We liepen weg en hoorden mam nog iets zeggen in de richting van 'is goed lieverd'. Ik glimlachte.

Toen we aankwamen bij het strand zag ik Jane's humeur meteen opfleuren. Ik snapte er echt niets van. Voor mij had het strand echt niets bijzonders; ik vond het strand echt niet zo leuk. Met een blik die bijna trots leek, liep Jane daar, met haar zonnebril, haar blauwe hemdje en haar witte broekje. Iedereen die haar zag zou zeggen dat ze gewoon een knappe bitch met een te groot ego was, maar ik wist wel beter. Ze zette haar zonnebril af en hing hem aan haar hemdje. Daarna rende ze naar onze boot, en ik rende haar snel achterna. Ze duwde hem half het water in, ik sprong erin, ze duwde hem het water in en sprong er net op tijd ook in.

"Jouw beurt om te roeien" zei ik. Ik wist dat Jane de laatste keer had geroeid, maar toen had ik heen geroeid, dus ik vond dat het haar beurt was. Ze trok haar wenkbrauwen op, omdat ze wist dat ik zelf ook wel wist dat het mijn beurt is, maar haalde daarna haar schouders op en pakte de roeispanen. Ik ging zitten genoot van het lekkere ochtendzonnetje.

Na een poosje kwamen we aan bij ons stekje. Dat had ik echter pas door toen Jane begon te zeuren dat ik de boot vast moet maken aan het paaltje. Oh ja. Ik pakte het touw uit de boot, dat veel te lang was. Jane had het paaltje vast, zodat we niet weg zouden varen. Ik pakte het paaltje ook vast en Jane liet het los, waarna ze een lekker plaatsje uitzocht in de boot. Ik begon met het touw te kloten, maar het lukte me al gauw het touw vast te krijgen. Ik zag dat Jane heel rustig lag, wilde haar goede humeur niet verpesten en besloot om de netten ook maar te doen.

Wat ik niet wist, was dat er iets heel raars op het punt stond om te gebeuren.

~~~~

Nog niet heel spannend, maar het wordt beter.

Xx Lotte