Sehun Luhan'la kaldıktan 1-2 saat sonra gitmek zorunda kalmıştı Luhan her ne kadar istemesede. Luhan Sehun'un o gece orda kalmasını istemişti ama Sehun kendisininde yapması gereken işler olduğunu söyleyip gitmişti. Bu durum Luhan'ı üzmüştü çünkü onun şuan da birine ihtiyacı vardı ve o kişi de Sehun'du. En azından Sehun yanındayken mutlu oluyordu.
Aradan 2 saat geçmişti. Luhan hiç odasından çıkmamıştı ve uykusu da yoktu kafasını dağıtmak için bir şeyler yapmak istiyordu o yüzden Sehun'u aradı ama Sehun cevap vermedi. Luhan tekrar tekrar neredeyse 30 kere aramisti Sehun'u ama her seferinde de aynı sonuçla karşılanmıştı ve en sonunda dayanamayıp gözyaşlarını serbest bırakmıştı çünkü onun için endişelenmeye başlıyordu. Ani bir şekilde hemen üstünü değiştirdi ve evden çıktı. Kai'yi aramaya karar vermişti.
-"Alo?"
-"Alo! Kai Sehun seninle birlikte mi?!"
-"Hayır değil."
-"Kai yalan söyleme Sehun nerde?!"
Luhan yine gözyaşlarını tutamamis ve ağlamaya başlamıştı
-"Luhan...bak unut gitsin ha? Bir yerlere gitmiştir işte. Yakında arar seni."
-"Unut gitsin mi? Sen ne dediğinin farkında mısın? Ya başına bir şey geldiyse! Lütfen onu bulmama yardım et! Lütfen.." Luhan'ın sesi ağladığı için güçsüzleşmeye başlıyordu.
-"Luhan ağlama! Kendine gel!..Tamam sana yardim edicem.Şimdi seninle daha önce buluştuğumuz kafeye git. Orada buluşalım!"
-"Tamam." Luhan telefonu kapattıktan sonra koşarak kafeye gitmeye başladı. Ne kadar yorulsada ağladığı için etrafı bulanık görse de hızını kesmeden koşmaya devam etti.
Yaklaşık 20 dakika sonra kafenin önüne geldiğinde derin bir nefes aldı ve gözyaşlarını sildi. Kai çoktan gelmiş onu bekliyordu o yüzden hemen içeri girdi.
-"Kai! Onu buldun mu? Nerdeymiş??"
-"Luhan sakinleş! Otur şuraya!"
-"Kai anlamiyorsun onu bulmam lazım! Çok endişeleniyorum. Hâlâ telefonuma cevap vermiyor. Çok korkuyorum!"
-" Çok mu merak ediyorsun?! Kalk! Seni onun yanına götürüyorum!" Kai Luhan'dan önce kalkmış ve kafeden çıkıp arabasına binmişti. Luhan'da arabaya binince hızla arabayi çalıştırdı.
-"Sen onun yerini biliyorsan neden en başında söylemedin! Oyun mu oynuyorsun benimle?!"
-"Seninle oyun oynayan ben değilim Luhan!"
-"Bu..Bu ne demek şimdi?"
-"Sus ve bekle!" Luhan bir şey dememişti ve şimdi içindeki korku daha da artıyordu. Aklına gelmeyen kötü şey kalmamıştı. Şuan tek istediği Sehun'un onu aramasiydi ama tabiki sonuç olumsuzdu.
-"İn hadi!"
-"Buraya neden getirdin? Bar ne alaka..?"
-"Bu barda içeride sıradan şeyler olmuyor Luhan!"
-"Kai beni korkutuyorsun."
-"Ben korkutuyorum ha? Komiksin Luhan! Şimdi git içeri ve Sehununu bul bakalım." Luhan bir şey demeden arabadan inmişti sanki zaman o kadar hızlı ilerliyordu ki.. beyninin içinde bir sürü düşünce vardı en sonunda kendine geldiginde bara girip Sehun'u aramaya başladı istemsizce ağlamaya da başlamıştı. İçeride bir sürü insan vardı herkes birbiriyle öpüşüyor yada daha farklı şeyler yapıyordu. Luhan daha fazla dayanamadı ve çıkışa doğru ilerlemeye karar verdi. Bu ortam onu geriyordu. Luhan tam çıkışa geldiginde gördüğü şeyle olduğu yerde durmak zorunda kaldı. Sehun ve bir kız sarmaş dolaş birbirini öpüyordu. Hatta resmen birbirlerini yiyorlardi.
Luhan'ın bacakları güçsüzlestiginde Luhan'ın olduğu yere çöktü ve tabi o onda bir kaç kişiye çarpıp içkilerini dökmüştü. Insanlar bu durma sinirlendi ve Luhan'ın üstüne gelip ona bağırmaya başladı. Luhan da dayanamayıp onlara bağırmisti.
-"Kapayin çenenizi!Ve çekilin önümden" Luhan ilk defa bu kadar yüksek sesle bağırmisti ve ağladığı için sesi o kadar acı çıkmıştı ki herkes dönüp ona bakmıştı. Sehun da dahil.
-"Lu-luhan.." Luhan bağırmaya devam ediyordu.
-"Luhan Kalk ayağa..Luhan lütfen sakin ol! Luhan!!" Sehun'da dayanamamiş ve Luhan'a yüksek bir sesle bağırmisti.
-"Seni piç! Bırak beni!"
-"Luhan lütfen bekle."
-"Bana sakın dokunma! Ben sana güvenmistim! Ben sana inandım! Lanet olsun inandım!"
-"Luhan sakin ol! Lütfen.."
-"Sakin olayım ha? Ne var biliyor musun? Dünyada ki en iğrenç insan sensin! Çünkü sen yalancı pislik bir insansın! Çünkü sen insanların duygularıyla oynayıp bundan zevk alan birisin! Ha bide çok iyi rol yapıyorsun!"
-"Luhan lütfen bunları söyleme..ben gerçekten çok üzgünüm.."
-" Çok üzgünsün ha? Ne kadar da yazık! Ya ben seni affettim ben sana kalbimi verdim! Ama sen bunu da kullandın. Bugün sana ihtiyacım vardı..Tüm gece seni aradım ben! Başına bir şey geldi diye o kadar korktum ki! Kalbim yerinden çıkacaktı seni ararken! Ama herşey boşmuş!"
-"Luhan ben gerçekten Üzgünüm..şuan sana bir açıklama yapamam çünkü ne diyeceğimi bilmiyorum ama Luhan..ben seni gerçekten seviyorum sadece.."
-"Kapa çeneni! Beni seviyorsun ha? O zaman bu sürtükle ne işin var? Resmen birbirinizi yiyordunuz! Senden nefret ediyorum! Keşke o gün o tünelde ölseydim böylece seninle birdaha görüşmemiş ve acı cekmemis olurdum!Ha biraz gec olucak ama zaten bundan sonra beni birdaha asla görmeyeceksin!Size mutluluklar!"
-"Luhan lütfen! Gitme. Yanlış anlıyorsun! Luhan!" Luhan Sehun'u dinlemeyip arkasına bakmadan hızla koşarak oradan uzaklaşmıştı bardan çıktığında Kai'nin hâlâ orada beklediğini gördü ve hemen arabaya bindi. Kai Luhan bir şey demeden arabayi çalıştırdı ve giderken aynadan yere çöküp ağlayan Sehun'u gördü. Luhan'a döndüğünde o da hıçkırarak ağlıyordu.
-"Luhan sesini ben bile duydum..daha fazla ağlama! Bak bunu yapmam gerekiyordu senin daha fazla kandırılmana izin veremezdim! O hepimizi kandirdi ve kendi seçimiydi."
-"Kai.. yeter! Ve ben eve gitmek istemiyorum..beni arkadaşımın evine götür!"
-"Peki. Evi nerde?" Luhan adresi verdikten sonra ağlamaya devam ederek en yakın arkadaşı Kyungsoo'nun evine gitmeyi beklemisti. Kyungsoo'da Amerika'da okuyordu ama o da birkaç gün önce Kore'ye gelmişti ve tek kalıyordu.
-"Luhan..Burası mı?"
-"Evet. Teşekkürler." Luhan arabadan indiğinde dengesini kaybedip düştü ve yine ağlamaya başlamıştı. Kai hemen yanına gidip onu ayağa kaldırmıştı.
-"Luhan! Kendine gel! O buna değiyor mu?! Aptal olma!"
-"Kai..neden bunu yaptı.."
-"Bilmiyorum..bilmiyorum! Şimdi kendine gel gidelim hadi." Luhan gözyaşlarını sildikten sonra Kai'nin koluna girdi ve eve doğru yürümeye başladılar. Kapıya geldiklerinde Kai zile bastı ve kapının açılmasını bekledikler.
-"Luuuu- Luhan!? S-sen iyi misin?! Siz kimsiniz??"
-"Sakin ol. Ben Luhan'ın arkadaşıyım."
-"İçeri geçin hemen!" Soo kapının önünden hızla çekilip onları eve almıştı. Luhan salona girince hemen koltuğa yığılmış ve ağlamaya başlamıştı.
-"Lu ne oldu?! Birseyler söylesene!" Soo Kai'ye dönüp konuşmaya başlamıştı.
-"Ona ne oldu?! Biri birsey mi yaptı!??"
-"Sakin ol! Sadece kötü bir gün geçirdi..Sevgilisi tarafından aldatıldı ondan öncesinde de aralarında kötü bir sey olmuştu zaten..Bence yarın Luhan anlatsa daha iyi olur."
-" Anladım..ama Luhan gerçekten çok yıpranmış görüyor! Başka bir şey olmadığına emin misin?"
-"Bak durum biraz farklı ve uzun. O yüzden dediğim gibi Luhan anlatsa daha iyi olur..bende gitsem iyi olacak."
-"Peki..Teşekkürler."
-"Önemli değil..Bu arada sanırım Luhan uyumuş. Hangi odada kalacaksa ben götürsem iyi olur."
-"Peki. Beni takip et." Kai Luhan'ı kucağına alıp önündeki küçük bedeni takip etti. Odaya geldiklerinde Luhan'ı yatağa bıraktı ve odadan çıktılar. Kai daha fazla beklemeden kapıya doğru ilerledi.
-"Tekrar teşekkür ederim Luhan'ı yanlız birakmadigin için."
-"Önemli değil. Görüşmek üzere. Iyi geceler."
-"İyi geceler." Kai arabaya binip hızla Sehun'un evine sürdü.
Evin önüne geldiğinde Sehun'un arabasından indiğini fark etti ve hemen arabadan inip Sehun'a doğru koştu. Sehun tam ona baktığında hızla yüzüne bir yumruk indirdi.
-"Seni piç! Ne bok yediğini sanıyorsun sen ha? Nasıl yaptın bunu Luhan'a?!".
-"Kai sakin ol! Ben gerçekten pişmanım.."
-"Yap yap sonra pişmanım de! Sen çocuk mu kandiriyorsun ha?! Luhan seni sen ona en başta ne kadar kötülük yapsan bile affetti ve sevdi! Bu mu onun hak ettiği ha?!"
-"Kai hiçbir şey bildiginiz gibi değil!"
-"Tabi tabi senin gibi piçlerin klasik lafı bu! Bundan sonra tek başınasın! Luhan, Baekhyun, Chanyeol ve ben artık yokuz! Bizi unut! Çünkü biz seni çoktan sildik!"
Kai sözünü bitirdikten sonra hızla arabasına doğru ilerlemeye başladı ve bu arada Sehun'un ağlamasını duruyordu ama umursamadi ve arabasına binip gitti.
Sehun ise tek başına kalmış ve çaresiz bir şekilde Luhan'ı düşünerek ağlamaya devam ediyordu.
Ortaklığı biraz karıştırdım ama..sorry :D
Elimden geleni yapmaya çalışıyorum.
Yorumlarınızı ve Oylarınızı bekliyorum. Iyi okumalar!^^
