✒ Pembe Mürekkep ⚢

Madde➀

İşte, böyle.

Her şey bu sikik herifin ağzından ne olduğumu duymamla başladı. Bunu biliyordum. Bunun lanet olası üç senedir farkındaydım. Kız arkadaşlarıma alıcı gözle bakan psikopat bir kız değildim, ancak öğrenselerdi biliyordum ki onlarda yaratacağım izlenimim bu yönde olacaktı. Hepsi benden kaçacaktı. Çünkü ben defolu olandım.

Kimse beni anlamayacaktı. Ben düz değildim. Hemcinslerine kendini yakın hisseden, garip bir kızdım. Hislerim birer karmaşadan ibaretti. Bazen gözlerime hakim olamıyordum ve bunu durduramamak beni deli ediyordu. Nasıl olduğumun farkındaydım çünkü denklem basitti, ben bendim ve kim olduğumu en iyi ben bilirdim. Bir başkasının nasıl ve ne durumda olduğumu anlamaya çalışması tamamen gereksizdi.

Erkek arkadaşım Rafeal'den ayrılmamın belli bir sebebi yoktu, sadece beni her öpüşünde kendimi berbat hissediyordum. Sanki hissel olarak onu aldatıyormuş gibi. Bunu devam ettiremezdim, tamam mı?

İnsanların hisleriyle oynayan lanet olası bir kaltak değildim ve bunu devam ettiremezdim. Mutsuz olduğum halde mutluymuşum gibi davranamazdım. Gülmek istemediğim halde gülemezdim. Ağlamak istediğimde hıçkırıklarımı yutmaya çalışamazdım.

Eğer öyle yaparsam limitimin dolduğu gün ruhsal olarak mahvolmuş olurdum, etrafımdaki kırık kalplerle birlikte.

Kendimi alıştırmaya başlamadan önce bir liste çıkarmalıydım.
İnanın bana, mükemmeliyetçi bir anneye sahip olsaydınız sizin de böyle alışkanlıklarınız olurdu.

Elime pembe mürekkepli bir kalem aldım ve bulduğum küçük not defterini karaladım.

Madde1- Homofobik insanların homoseksüel insanlar hakkında yazdıklarını oku. Onların arasında olmaya kendini alıştır.

Basit bir maddeyle başlamalıydım, ruhsal olarak çökmemek için bunu yapmam gerektiğini düşündüm. Eğer nasıl olduğumu kabullenmem gerekiyorsa, çevremdekilere karşı da farkında olmalıydım. Nasıl olduğum hakkında çekinmemek için önce bunu öğrenmeliydim.

iPad'imi açıp arama çubuğuna 'homofobiğim, ne yapacağım?' yazdım. Böylece onların düşüncelerini okuyabilirdim. Karşıma çıkan blog linklerinden birine tıklayıp açılmasını bekledim.

Sayfanın ismi AntiLGBT idi ve gökkuşağı renklerinden oluşan bir bayrağın üstü çarpıyla çizilmişti. Sayfanın üyelerinden birinin yorumuna göz attım.

Anti LGBT'yi destekliyorum. Homofobiğim ve eşimden onun eşcinsel olduğunu öğrenerek boşandım. Beni bir adamla aldattığını söyledi. Homoseksüellerden nefret ediyorum çünkü onların hepsi dengesiz. Bir gün birinden hoşlanırlar ve sonra ki gün bir de bakarsınız, o kişinin yerini başkası alır. Bunu anlayamadığım için aptal olduğumu düşünüyorum. Her seviştiğimizde kalçasına temas etmemden zevk alıyordu. Eğer homoseksüelleri toplayıp öldüren bir hayır kurumu falan olsaydı kesinlikle kazandığım tüm maaşı oraya yatırırdım.

İnsanlar neden bu kadar acımasız ve ayırımcıydı? Neden sadece kabul edemiyorlardı? Homoseksüelleri şıpsevdi olarak genellemeleri çok aşağılayıcıydı.

Derin bir nefes aldım. Eminim ki okulumda böyle insanlardan çok vardı. Belki de nasıl biri olduğuma alışmadan önce bakacağım şeylerin içinde homofobiklerin yazıları yer almamalıydı.