Bazı insanlar sever de söylemez.Belli eder ama dile getirmez.Hani gurur vardır ya işte itirafı ona yediremez.Ama içinde yanıp tutuşur.Aşıktır çünkü.Sever ama söyleyemez.Belki de duyguların karşılıklı olmamasından korkar.Reddedilmekten korkar.Oysa denemek neyi kaybettirir ki.Ya o da seni seviyorsa ya aynı şeyleri o da düşünüyorsa.O da geri çevrilmekten korkuyorsa.Birinin bunu yenmesi gerekmez mi?Ama malesef böyle insanlar sevdiğinin onu sevdiğine asla inanmazlar.Kendilerini küçük görüp sevdiğini yüceltirler.Asla erişemeyeceği yerlere koyarlar.Bu yüzden de kaybederler.Kaybedeceklerini bile bile hep buna inanırlar.Hiç kimsenin kendilerini sevemeyeceğine,değersiz umursanmaz biri olduklarına inanmışlardır bir kere.Ama inanmaları gereken tek şey muhakkak birinin onu sevdiğidir.Eğer sabah kalktığınızda mutluysanız ve sevdiğinizi düşünüyosanız ona aşıksınız ben hiç beklemeden söyleyin derim.Çünkü aşk beklemeyi sevmez.
