KİRLİ BEYAZ.

BÖLÜM 2

Multimedia Can *-*

Okuldan çıkıp eve geldiğim de çantamı direk portmentoya fırlattım. Odama girip okul üniformamı çıkarırken, bir yandan da Can işini ne yapacağımı düşünüyordum.

Ondan elbetteki ne olursa olsun vazgeçmeyecektim. Önce onunla arkadaş olup güvenini kazanacak, ardından özgüvenini yerine getirecektim. Bunu başarabileceğimi biliyordum. Çünkü ben İrem'dim ve istediğimi alacaktım.

Hayatım iğrençliğin tanımıydı resmen. On altı yaşındaydım ve tam olarak on beş yaşıma kadar babamdan dayak yemiştim. Bu yıl şiddet görmememin sebebi ise, artık babamın bunamış olmasıydı.

İki kardeştik. Ömer ve ben. Ömer, bu yıl birinci sınıfa başlamıştı. Onunla sorunumuz yoktu. İki kardeş iyi geçiniyorduk, zaten ailemizdeki tek sorun, sevgi olmamasıydı.

Ödevlerimi yaptım ve çantamı hazırlayıp kendimi yatağa attım. Yarın için fazlasıyla heyecanlıydım. İlk girişimimi yapacaktım. Güvenini kazanmak ne kadar zor olsa da, bunu başarabilirdim. Belki de bana inanıp, hemen ısınacaktı. Buna o kadar ihtiyacım vardı ki... Allah'ım hayali bile kalbimin yerinden çıkacak gibi atmasına sebebiyet veriyordu.

Artık bu kadar hayalin yeterli olacağını düşünüp, kendimi uykuya verdim.

★★★★★

"Pekala, ilk başta ne yapmamız gerekiyor?"

Beren ile ilk başta ne yapmam gerektiğini düşünüyorduk. En kötüsü de ikimizin aklına hiçbir şey gelmemesiydi.

"Şöyle yapacağım; yanına gideceğim ve aklıma ne geliyorsa onu söyleyeceğim. Eğer saçma bir şey söylersem gelip kafamı yerden yere vurabilirsin."

Beren göz devirirken, eliyle belimi itti. Sınıfın en köşede ki sırasına gidip, test çözen Can'ın yanına oturdum. Beni görünce yüzüme aval aval bakmaya başladı. Böyle bir saat onu izleyebilirdim. Bu kadar tatlılık insanı öldürebilirdi.

"Nasılsın Can?"

"Şey, iyiyim, test çözüyordum sen?"

Utangaç gülümsemesi dudaklarına yayılırken, Allah'tan yardım diledim.

Lütfen Allah'ım lütfen, heyecan ve mutluluktan bayılmayayım. O bu kadar masum olmasın lütfen.

"Ben kantine gidiyordum da, gelmek ister misin diye sormak istedim?" Gülümsemesi kaybolup, kaşları çatılırken bir şey demesini bekledim.

"Gidince benimle nasıl uğraştıklarını biliyorsun değil mi? Bak İrem, ben artık o ezik Can olmak istemiyorum." Laflarına devam ederken sınıftan çıkan Ümit ve arkadaşlarına bakıyordu. Onlar ise o sırada birbirileriyle şakalaşıyor, ellerini çakıştırıyorlardı.

"Ne demek istediğimi anladın mı?"

Elimi onun kalemi tutan elinin üstüne koydum. O, gözlerini benim onun elini tutan elime indirirken sırıttım. Kesinlikle bundan utanmamıştım. "Seni bundan kurtarmamı ister misin?"

★★★★★

Kantine giriş yaparken Can'ın kulağına fısıldadım. "Sakın kendini kasm-"

Lafımı bitirmeden Can birinin ayağına takılıp düşmüştü bile. Hadi be! Bu kadar erken olmasa olmaz mıydı? Ama pes etmek yoktu, üstesinden gelecektik.

Yerde yatan Can'a eğildim. Kantindekiler ona gülerken Can'ın sinirlendiğini nefes alıp verişinden anlayabiliyordum. "Sakin ol. Etrafında kimse yokmuş gibi, düşmemişsin gibi, ayağa kalk ve o güzel gülümsemeni onlara göster. Hadi."

Can iki saniye gözlerini kapattı ve hızla ayağa kalktı.omuzunda sanki toz varmış gibi omuzlarını silkeledi ve gülümsedi. "Bazı insanlar ayak altında çok fazla dolaşıyor."

Can'ın bu yaptığına hem sevinmiş, hem de üzülmüştüm.

Sevinmemin sebebi; pes etmeyip, yarı yolda bırakmayıp gülümsemişti. Üstüne birde laf sokmuştu ve bu benim acayip derecede hoşuma gitmişti. Onlara gününü ilk aşamada göstermişti.

Üzülmemin sebebi ise; birazdan kantindekiler ne dediğini idrak edip kavga çıkaracaktı -ki bu kavga da Can'ın zararlı çıkacağına adım gibi emindim.

Hızla Can'ın kolunu tuttum ve kantinden dışarı çıkardım. Kantinden çıkardıktan sonra lafı anlamaları harika bir mucizeydi.

Koridorda öğrencilere çarparak ilerlerken birden durdu. Hala sinirliydi ve bana kızacağından emindim. "Ne yapmaya çalışıyorsun İrem? Neden bana yardım ediyorsun? Amacın ne, benimle dalga geçmek mi?"

Ona yaklaştım. "Sana yardım ediyorum. Eğer ezik durumundan çıkmak istiyorsan, dediklerimi yapmak zorundasın."

Yoluma devam edecekken tekrar ona döndüm.

"Ve bu arada harikaydın. O harika gülüşünü hep görmek istiyorum. Kendine güven Can."