BİTTİ

Bitti demek ne kadar zormuş. İnsana çok basit gelen iki hecenin oluşturduğu bir kelime aslında BİTTİ. Noktanın konulduğunu, sil baştan hayata başlayacağını gösteren, artık bundan ötesinin olmadığı bir anlam taşıyan kelime...Bitti...

Bitti demek bitirmiyor bazı şeyleri. Acıyı mesela... Hayal kırıklığını... Hayalleri... Alışkanlıkların hep duruyor mesela. Değiştirmek istiyorsun bitti demek istiyorsun ama o alışkanlıklar seninle birlikte geliyor. Sadece senin için değil karşındaki içinde bu böyle oluyor. Sana bakıyor,seni takip ediyor, seninle ilgili bıyık altından yazılar yazıyor... Bitiremiyor ama başlayamıyor da.

Her şey çok güzel giderken güvensizlik saklanmış olduğu o minik delikten seni gizli gizli izliyor. Bir tartışma bir hata arıyor ve ona bunu belli ettiğin anda o minik delikten çıkıp sana kendisini kabul ettiriyor. Bazen onu susturabiliyorsun ama bazen kanına işliyor. Tüm hücrelerinde hissediyorsun. İşte o zaman içinde bir ukde kalsa bile, ne kadar hayalleri düşünsen de boğazın düğümleniyor. Bitti demek istiyorsun. Bazen diyorsun da. Ama bitiremiyorsun. Kendine bir süre uğraş buluyorsun. O bitiyor başkasını buluyorsun. Aklından çıkıp gitmesini bekliyorsun. Hiçbir şey seni onun mutlu ettiği kadar etmiyor. Hiçbir şey onun verdiği huzuru, heyecanı vermiyor. Ama sen denemeye devam ediyorsun.

Sonra karşına biri çıkıyor. O da senin gibi... Boğazında düğümüyle sana bakıyor. İçinde kalan ukdesiyle sana dert yanıyor. Onunda dili yanmış sütten belli yoğurdu kaşıkla yeme çabasında. Artık ne kadar başarabilirse... Onu tanımaya başlıyorsun. Canın sıkıldığında ona anlatıyorsun. Onun omzunda ağlıyorsun. Her şeyini anlatıyorsun. Ve en son artık onunla gülüp eğleniyorsun...

Bitti... Bitti işte. Bu kadarmış her şeyden kurtulmak böyle oluyormuş. Sesi, yüzü, hareketleri... Senin ihtiyacın buymuş. Seni sarıp sarmalayan, tartıştığınızda yinede gelip seninle konuşan, yeri geldiğinde fikrini söyleyen, yeri geldiğinde seni öyle kabul eden ve en önemlisi sana güvenen biri... Senin ihtiyacın buymuş. Babandan göremediğin güvenmiş. Annenin eksik bıraktığı saygıymış. İkisinin de unuttuğu sevgiymiş sende eksik kalan.

Hayatın getirdikleriyle büyümüş kendi ayaklarının üzerinde durmaya başlamış bir haldeyken bile insan en az bir insana ihtiyaç duyuyormuş meğersem. Bitti deyince değil sen sana ait insanı bulunca bitiyormuş. Çünkü o adam sana ait olan adama yaklaşman için bir basamakmış. Meğersem senin onu hak etmen için üzülmen, ağlaman hatta yanlış bir adama bağlanman lazımmış. Başkalarında öğrenmen onunla ilişkinde ona hata yapmaman, yapsan da minik hatalar yapman gerekiyormuş.

Öğrendim. Bitti kelimesi öyle sıradan bir kelime değilmiş. Bitti demek yaranı söküp atmak demek değilmiş. Merhemini bulmak demekmiş. Unutmak değil alışmak demekmiş. Ondan gülerek gülümseyerek bahsetmek demekmiş.