Ne yazıcağımı bilmiyorum gerçekten.Artık ne yaptığımı da bilmiyorum gerçi.Ne uyuyabiliyorum ne gülebiliyorum.Çok tuhaf gerçi seninleyken en iyi bu ikisini yapabiliyodum.Elimi tutup öptüğünde tüm korkularımı unutmuşum,şimdi o güvensizlik yine geldi.Nereye bağlayacağımı gerçekten bilmiyorum ama iyi değilim.Umrunda veya değil,gerçi olsaydı şuan bu durumda olmazdım.Bu kadar basit olduğunu bilseydim senin için,hiç tanışmazdım seninle.İzin vermezdim beni ele geçirmene."Beni hiç tanımamış olmak ister miydin" demiştin ya.Bana çok sıradan bi soru gibi gelmişti aslında,değilmiş.Cevabımı değiştiriyorum.Aynı yarayla bağlanmış bi insanın bana bağlanıcağını düşünmüştüm,gözlerinden belliydi ya.Yanılmışım.Neden böyle oldu bilmiyorum.Sen benden gittin çoktan,biliyorum.Ama aynı şey benim için geçerli değil.Senin yüzünden akıttığım gözyaşlarının haddi hesabı yok sanırım.Ama...neyse.Ne desem boş.Keşke seviyomuş gibi davranmasaydın.En çok acıtan bu oldu sanırım.
