Ξαφνικη Αγαπη

Συναντηση 2

Σκεψεις Ροζας

Μεσα στον υπνο μου ακουω τον Γιωργο να φωναζει

"Ροζα θα συγκρουστουμε κρατησου απο πανω μου να πεθανουμε μαζι"

Λεει ο Γιωργος και πεταγομαι πανω και τον αγκαλιαζω και τον σφιγγω τοσο πολυ που δεν ξερω αν μπορει να παρει ανασα. Τον ακουω να γελαει καλα ειναι μαλακας;

"Γιατι γελας;"

Τον ρωταω

"Χαχαχαχα πλακα σου εκανα χαχαχα μονο να εβλεπες την φατσα σου χαχαχα"

Λεει. Ειμαι ετοιμη να τον σκοτωσω. Ερχεται μια κοπελα προς το μερος μας και μας λεει.

"Μπορει αν θελετε να κατεβεται"

Εγω χωρις να πω τιποτα παιρνω τα πραγματα μου και προχωραω προς τα εξω για να βρω ενα ταξι.

"Ροζα Ροζα περιμενε"

Ακουω τον Γιωργο να φωναζει αλλα δεν κανω καμια προσπαθεια να γυρισω και να του μιλησω.

"Ρε Ροζα μια πλακα εκανα για να ξυπνησεις δεν ξυπνουσες με τιποτα"

Λεει και γυρναω να τον κοιταξω. Παραταει τα πραγματα του κατω και ερχεται και με αγκαλιαζει. Δεν μπορω να κανω κατι αλλο εκτος απο να τον αγκαλιασω.

"Παμε ομως γιατι μας περιμενουν"

Του λεω και γνεφει. Βρισκουμε ενα ταξι μπαινουμε μεσα και του λεμε που να μας παει. Μετα απο μιση ωρα φτανουμε εξω απο το σπιτι της Αντζελας και παταω το κουδουνι. Ακουω καποιον να τρεχει και καταλαβαινω πως ειναι η Αντζελα ανοιγει την πορτα και πεφτει επανω μου και μ'αγκαλιαζει.

"Αγαπη μου αγαπη μου ποσο μου εχεις λειψει αχ επιτελους σε βλεπω"

Μου λεει.

"Ηρεμησε καλε καλε και παμε μεσα"

"Ειναι η Ευα και ο μαλακας"

Μου λεει. Αχ αυτος ο μαλακας τι της εχει κανει.

"Ναι μαλακας μαλακας αλλα πεθαινεις για παρτη του"

Της λεω αλλα αυτην την συζητηση μας την κοβει ο Γιωργος.

"Εεε συγγνωμη αλλα ειμαι και εγ εδω"

Λεει παραπονεμενα και η Αντζελα τον αγκαλιαζει και εγω μπαινω μεσα να δω την Ευα και τον Δημητρη.

"Γειααα"

Λεω και η Ευα σηκωνεται και ερχεται και γατζονεται κυριολρκτικα πανω μου. Μα ποια ειμαι τελος παντων η Ατζελινα Τζολι;

"Εμ να παιρνουν κι αλλοι σειρα"

Λεει ο Δημητρης και η Ευα παει στο καναπε ξαπλωνει και μαζευει τα ποδια της. Χμμ κατι εχει αυτη.

"Τι επαθε;"

Λεω στον Δημητρη σιγα.

"Τα συνηθισμενα"

Μου λεει και την κοιταει σαν να θελει να κλαψει.

"Αχ"

Λεω και ακουω τα καθηστεριμενα να ερχονται γελωντας

"Επ που εισαι ρε μπρο;"

Λεει ο Γιωργος στον Δημητρη και εγω παω και καθομαι διπλα στην Ευα. Παω να μιλήσω αλλα έρχεται ο Γιωργος την σηκωνει και την βαζει και καθεται στα ποδια του. Παντα ηταν καλοι φιλοι οποτε δεν ζηλευω ουτε σκεφτομαι πως υπαρχει περιπτωση να μου τον παρει γιατι η Ευα δεν ειναι τετοιος ανθρωπος.

"Λοιπον μικρο αρκουδι τι επαθες;"

Της λεει και γελαει. Ομγ εχω πολυ καιρο να την ακουσω να γελαει.

"Τιποτα μια χαρα ειμαι"

Λεει αλλα κανεις δεν την πιστευει αλλα δεν θελουμε να την πιεσουμε.

"Λοιπον παιδια εγω πρεπει να φυγω"

Λεει η Ευα.

"Που πας;"

Ρωταει ο Δημητρης ανησυχα.

"Σπιτι ποναει λιγο το κεφαλι μου"

Απανταει.

"Θες να ερθω μαζι σου;"

"Οχι οχι κατσε θελω να περπατησω"

"Ενταξει προσεχε θα ερθω και εγω σε λιγο"

"Ενταξει"

Λεει ανοιγει την πορτα και φευγει.

Σκεψεις Ευας.