EN BAŞTAN

10.Bölüm

Aylin in ağzından;

Hastanede 6 gün daha kalmıştım.Şimdi ise arabada eve gidiyorduk.O günden sonra Tilki yi hiç görmemiştim.İyi olmuştu zaten.Şu son olanlardan sonra yüzünü görürsem yumuşayabilirdim.Veya gözlerine baksam...

Biraz sonra eve geldik.Arabadan indiğim gibi Tilki yi karşımda gördüm.Yanından geçtim ve ona hiç bakmadım.Eve girdik.Tam merdivenlere yönelip odama çıkacakken duraksadım.Merdiven...Çığlık...Yuvarlanışım...

Çığlığım,yuvarlanışım gözümün önüne geldi.Herkes durmuş,merdivenin önünde duraksamış beni izliyordu.Birden çığlıklarım kulağımda çoğalmaya başladı.Kafamın içi çığlıklarla doluydu.Benim çığlıklarımla...Kulaklarıma ellerimi bastırdım ve gözlerimi sımsıkı yumarak diz çöktüm.Ama çığlıklar gitmiyordu.Bir çığlık kopardım."Sus!!!Suss!!!!!" abim hemen yanıma geldi.Ellerimi kulaklarımdan çekmem için çekiştiriyordu ama ben çığlık atıp kurtulmaya çalışıyordum.Gitmiyordu!!"Yeter!!Sus!!Yeterrr!!!"Hayır...Olmuyordu...

Tilki nin ağzından;

Aylin,yere çökmüş,kulaklarını tıkamış ve çığlık atıyordu.Ne oluyordu?Psikolojik olmalıydı.Merdiven olayını hatırlamış olmalıydı.Savaş"Aylin!!Aylin noluyo!?

"Çığlık!!Susmuyo!!O günkü çığlığım!!Gitmiyoo!!" dedi ve ağlamaya başladı.

Abisi onu kaldırıp odasına götürecekken durdurdu.Hepimiz donmuş,ikisini izliyorduk.

"Dur!!Korkuyorum!!Merdivenden çıkmayalım!!"

Savaş onu kucağına aldı ve odasına çıkardı.Aylin biraz sakinleşmişti.Hepsi benim yüzümdendi işte...

Hepimiz Aylin uyuyunca odadan çıktık.Ve salona geçtik.

"Bak Tilki.Aylin in ne kadar yıprandığını görüyorsun.Sizin ilişkinizi en iyi biz biliyorduk.Ama,sen hiçbirşey demeden ortadan kaybolunca,Aylin ilk haftalar seni bekledi durdu.Sana güveni tamdı.Ama birkaç ay geçince ne güven kaldı,ne de bekleme.O kadar kriz atlattı ki,onun o durumlarını onunla birlikte yaşamış olarak en iyi ben biliyordum.Kimseyi odasına almıyordu.Ancak ben bir iki lokma yedirebilmek için giriyordum.Birgün,aylar sonra ilk defa kahvaltıya indi.Bu bizi o kadar umutlandırdı ki...Daha sonra tam normale döndü demek için yarım saat geçmeden senin geleceğin haberini duydu.O an neler düşündü kim bilir?Sonra sen üstüne yalan söyleyip,onu saf yerine koyduğun için kaçıncı çöküşünü yaşadı.Yaralandı.Ölecekti belki.Senden tek istediğim,şu gerçeği Aylin e güzel ve en doğru şekilde,en sevdiği mekanda,en sevdiği şeylerle söyle.Çünkü,biliyorum ki sana olan nefreti,aşkını geçemez.Ve senle kavuşamadıkça rahat bir hayat süremeyeceğini de biliyorum.Lütfen,bunu size,aşkınıza yapmayın.Kızıma bunları yaşatma..." dedi Sevgi teyze.Haklıydı.Aylin in yaşadıkları o kadar kötüydü ki...Nasıl dayanmıştı o masum kalbi...Nasıl dayanmıştı o güçsüz yürek...

"Haklısın Sevgi Teyze.Ona herşeyi açıklayacağım"

Ama bunun için biraz daha iyileşmesi gerekiyordu.

Sevdiği mekan olarak ilk tanıştığımız yere götürecektim.En sevdiği yemekleri,en sevdiği fotoğraflarımızı,en sevdiği şarkıyı ayarlayacaktım.Ve,Aylin e doğru yu söyleyecektim.Niye gittiğimi,yalan söylediğinden ne kadar pişman olduğumu,onu çok sevdiğimi...O bu yaşananları hiç haketmiyordu.O masumluk...O güzellik...

Ona aşık olduğumu anladığım ilk an demiştim ki..."Evet,o benim...O masumluğu,güzelliği,kokusu benim...Benim çünkü ben onu ölene kadar değil,sonsuza kadar seveceğim...Ben kokusunu ölene kadar değil,sonsuza kadar hissedeceğim...Ben adını ölene kadar değil,sonsuza kadar kalbime mühürleyeceğim...O benim çünkü,kalbimin mührünü her zaman basacak,tahtını masumluğuyla koruyacak..."

Belki de şimdiden organize etmeye başlamalıydım?

Aylin in ağzından;

Bu sefer odamda uyanmanın verdiği sevinçle yatağımda doğruldum.Aynaya baktığımda,gözlerimin altının hafif morardığını hissettim.Boğazım hafif ağrıyordu.Sesim kesin kısılmıştır diye düşündüm.Temizlik imandandır sözünü gerçekleştirmek üzere banyoya girdim.İmanlı bir insandım sonuçta.

Su,vücumdan akarken,gözlerimi kapatmıştım.Bugün olanlar aklıma geldi.Acaba delirdim mi?diye düşündüm.

Yine su da çok kalmış olucam ki tenim buruş buruş olmuştu.Suyu kapattım ve duşakabin den çıktım.İç çamaşırlarımı giydim ve birbirine karışmış saçlarımı,derimi koparırcasına taradım.Fakat yaralı olan tarafa deydiğim an kafam uyuşmuş gibi hissettim ve tarağı bıraktım.Kıyafetlerimi de giydikten sonra banyodan çıktım.Odama girdim ve camdan,güzel manzarayı izleyemedim.Evet,izleyemedim çünkü güzel manzara diye birşey yoktu.Evin bahçesini görüyordum.Asıl manzara annem ve babamın odasındaydı.Duru,abim,annem,babam ve Tilki bahçede oturuyorlardı.Elçin neredeydi?Derken odaya biri daldı.Tahmin edin...Elçin...

Bana kocaman sarıldı.

"Bak,sana birşey diyeceğim.Ama bağırmak,çığlık atmak,üstüme çıkmak veya atlamak yok?"

"Tamam,tamam.Söyle sen.."

"Biri var..."

"Ne!!"

Nasıldı bakalım bölüm?Hadi yine iyisiniz barışma yolu çıktı.Ama barışılır mı,küsülür mu bilemiycem.

Sizce Elçin ne diyecek?

Seviyorum sizi...