EN BAŞTAN

32.Bölüm

20k olmuşuz!!Okuyan ve yorum yapan herkese sonsuz teşekkür ederiiimm,sizi çok seviyorum!(^.^)

Aylin in ağzından;

Hastanede,yoğun bakımın önüne dizilmiştik.Ağlamaktan gözlerimin ne halde olduğundan haberim yoktu.Umrumda değildi zaten,benim kardeşim tam karşımda can çekişiyordu!!

Tilki,yanıma geldi.

"Gel Aylin,otur biraz çok kötü görünüyorsun"

Dediğini yaptım.Yere çöktüm ve kafamı dizlerime yasladım.

Elçin i düşündüm.Kardeşimdi ya o benim...Zor zamanımda benimle ağlayan,sinirlendiğimde benimle söven,sevindiğimde benimle böğüren,beni anlayan tek manyak oydu işte...

Tilki ile aramı bile o yapmıştı!!

Şimdi gidiyordu...Buna nasıl izin verecektim?Benden izin almış mıydı?

Sessiz ağlamayı Tilki gittiği gün o öğretmişti bana...Şimdi ise hıçkırıklarım hastanenin içindeki bin türlü sesi içine almıştı.Teni,çok soğuktu,renginden eser yoktu...Koma neydi bilmezdik ki biz...Tembelin önde gideniydik.Hele o...Birden yanımda kıpırdanmalar oldu.Kafamı kaldırdığımda hemşire ve doktorları,yoğun bakıma koşarken gördüm.Ayağa fırladım ve bir hemşirenin önünü kestim.

"Ne oluyor!!"

"Hanımefendi lütfen çekilin acil!"

"Ya söyle!!"

Hemşire beni itti ve koşarak içeri girdi.

"Ya biri birşey söylesin!!"diye bağırmaya başladım.Herkes bana bakıyordu.

Odadan sesler gelmeye başladı.Cama koştum ve kalbin durumunu gösteren cihaza baktım.Kalbi durmak üzereydi!!

Kapıyı açtım ve odaya daldım.Koşarak Elçin in yanına gittim ve elini tuttum.

"Gitme!!"

"Lütfen ölme!!"

"Bırakma beni !!!"

"Elçin!!"diye çığlık attım.Cihaza baktığımda uzun bir çizgi gördüm.Hıçkırıklarım arttı.

Doktor kalp masajı yapmaya başladı.

"Elçin!!"

Diye çığlık atıyordum.Hayır!!Ölemezsin!!Beni bırakamazsın!!

Tilki beni zapdetmeye çalışıyordu ama başarılı olmuyordu.

Sesim kısılıyordu.

"Ölüm saati,22.13"dedi doktor...

"ELÇİN!!!"Çığlık değildi bu...Şu an yaşadığımı hangi çığlık anlatabilirdi?

Doktorlar,o nefret ettiğim beyaz örtüyü serdiler üstüne...Ağlamaktan nefes alamaz duruma gelmiştim!!

Beni odadan çıkardılar.

"Bırak!!Giricem!!"

5dk izin verdiler.

Odaya girdim.Yere oturdum ve elini tuttum.

"Niye?Niye gittin Elçin?Sen güçlüydün hani?Hani benim gücüm yoktu ama senin gücün bitmezdi?Ne yapacağım şimdi?Kiminle çikolata yiyeceğim?Kiminle dertlerimi paylaşacağım?Kiminle nefret edeceğim?Kiminle gaza geleceğim?Kim bana yapmam gerekeni söyleyecek?Kim bana doğruyu öğretecek?Kim bana yapma,bu yanlış diyecek?Kim beni savunacak?Kim hep arkama olacak?Kim bana kardeş olacak?"

"Senin hakkını nasıl ödeyeceğim düşünürken nasıl oldu da gittin?"

Ayağa kalktım ve son kez öptüm o kırmızı yanaklarını...

Soğuktu...Çok soğuktu hem de...