Aylin in ağzından;
Toprak...Herşey ondan geldiği gibi tekrar ona gidiyor...Toprağı hiç sevmiyeceğim.
İçime doldurulan yalnızlık hissi beni ölecek duruma getiriyordu.Her ne kadar yanımda Tilki ve ailem olsa da,kendimi yalnız hissediyordum...Dostum gitmişti çünkü.Şu son 2 gündür şunu düşünüyorum;keşke Elçin de,Tilki gibi gittiği yerden tekrar dönse...İmkansız değil mi?Bu güne kadar hiç böyle birşey gelmemişti aklıma,hep,ömür boyu dostum ile olcağımı sanardım.Saçma ama yine de bir umut...Sadece Elçin değil,sırdaşım,dostum,annem,ablam,kardeşim,hayat ortağım da gitmişti onunla birlikte...2 gündür yemekleri yiyemiyordum.
Yine Elçin ile dondurma savaşı yaparak film izlemek,depresyona girip çikolata canavarı olmak,çorbayı mızmızlarak onun tabağına koyup ona kakalamak,pamuk şekeri heryerimiz yapış yapış ve şekerleme olana kadar yemek istiyordum.
Herşeyden bir anımız vardı ve onsuz bunları yapmak beni suçlu hissettiriyordu.
Gözlerim benden habersiz ağlıyordu sanki...Gözlerimi hissedemiyordum bile...Elçin,gidişiyle beraber ruhum ait olduğu yere gitmek istiyordu.Ama Tilki vardı bir dayanağım.
Yerde,hastanedeki gibi dizlerimi birbirine çekmiş ağlıyordum.
Kapı açıldı ve içeri Tilki girdi.
"Ah be güzelim,yine mi ağlıyorsun?"
Cevap veremedim.Daha doğrusu vermedim.Ne yapacaktım?Halay mı çekseydim?
Yanıma oturdu ve beni kendine çevirdi.Burnumu çektim ona bakarken.Sarıldı bana.Boynuna sardım kollarımı ve ne zamandır tuttuğumu bilmediğim hıçkırıklarım sayısız göz yaşlarımı takip etti.Hep bunu istemişimdir.Sevdiğim kişinin kollarında bağıra bağıra ağlamak..Ama bunun olması için Elçin in ölmesi mi gerekiyordu?Bu hiç adil değil...
"Nasıl gider?Nasıl beni bırakabilir?Ben ne yapacağım şimdi?Kimden akıl alacağım?Kime derdimi anlatacağım?Kime sırlarımı vereceğim?Kim olacak yanımda?Nasıl iyileşeceğim?"
"Aylin,o seni bırakıp gitmedi...Bak,ölüm,insanın elinde değildir ve istemesek de birgün öleceğiz...O,sadece ölmekte biraz erken davrandı ama emin ol ki,şuan yanında olmayı senin kadar çok istiyor.Ama sen ağlayarak hem kendini,hem onu,hem beni,hem de aileni üzüyorsun.Lütfen böyle yapma..."
İyice sarıldı bana.
"Seni seviyorum"diye fısıldadım gözyaşlarımı geri göndermeye çalışırken..
"Ben de seni..."dedi ve alnımdan öptü.
Gözyaşlarımı yanaklarımdan sildikten sonra,uyumak için yatağı açtı.İçine girdikten sonra Tilki için yana kaydım.Yanıma yattı.
"Hadi,uyu."
"Tamam."
Beni göğsüne yasladı.Parfümünün sigara versiyonunu içime çeke çeke mayıştım ve gözkapaklarım kapandı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EN BAŞTAN
ChickLitArtık kalbindeki boşluğa alışan bir kız, doldurabilir mi o boşluğu sevgiyle? Affedebilir mi? "Başlasak mı hayata,en baştan...?"