"Sabahın kaçı oldu sen hala yatakta mısın ? " sorusuyla gözlerim yavaşça açıldı doğan güneşin yanına "Tamam kalkıyorum." diyerek yataktan yavaşca kalktım, bir birini rutin takip eden günlerden biri daha kendini göstermeye başlamıştı. Kalkıp yüzümü yıkamaya giderken koridorun penceresinden koridoru aydınlatan güneş kardeşimi belirginleştirmişti. Henüz 3 yaşında olan kardeşim yaşıtlarına göre oldukca hiperaktiv ve zekiydi. Yerinde durmaz her şeye el atardı. Benim kalktığımı görünce gelip bana sarıldı ama hala uykumun olduğu ve uykulu olduğum belliydi. Kardeşimi kucağıma alıp koridorun sonuna geldim banyoya girmeden mutfakta olan anneme bakarak kahvaltı için neler hazırladığını sordum. Annem ise sakin bir sesle " Yumurta kırdım ve patates kızartması yaptım, yüzünü yıka markete git gel." dedi. Her zaman yaşadığım rutini yaşıyıp hayattan bezdiğimi, yorulduğumu ifade eden o yüz ifademle banyoya girdim. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra aynaya bakarak belki aylarca belki yıllarca tekrarladığım şeyi yeniden merak ettim.
" Acaba ne zaman birisinin sabah mesajıyla uyanıcam yada bir gün birini günaydın mesajımla uyandırabilicek miyim ? Bu rutini birisi bozucak mı ? " diye sordum kendime. Aslında cevabını hiç alamamıştım ben bilgisayar başında vakit geçiren, sürekli oyun oynayan ve karşı cinsle pek ilgilenmeyen tiplerdendim. Yani aslında bir oyun delisi gibi bir şeyim.
* * *
Her sabah olduğu gibi yine okul bahçesinde sıralara geçilmiş içeriye girmeyi bekliyen öğrenciler benim gözümde sivri sinek gibi vızıldıyolar ve susmadan konuşuyolardı. Bahçeye girdim etrafıma bakındım Tom etraflarda gözükmüyordu, henüz okula gelmemiş olsa gerek diye düşündüm. "Peki şimdi o yoksa ben boş boş konuşan sınıf arkadaşlarımı dinlemek zorunda mıyım ?"
Birisi yanıma yaklaştı adı Sandy, kendisi esmer, kahverengi gözlü ve bakımlı bir kızdı. Okulda bir çok erkeğin dikkatinide çekse erkeklerle pek konuşmayı sevmez hepsi için kötü düşünürdü. Neredeyse okulda Sandye dikkat etmeyen tek erkek Jones olmam Sandy'nin gözünden kaçmamıştı hep muhabbet etmek istesede oralı olmazdım. Günlerimi rutin yaşar okuldan sonra spora gider akşam ise eve döndüğümde bilgisayarımın başına otururdum. Kulağına bilim kurgu gibi gelen konuları sever hep gerçek olmasını hayal eder bir çok şey okurdum. Şuan okuldayım bugün diğer günlerden farklıydı ilk defa Sandyle konuşmuş bir şeyler paylaşmıştık, onun böyle biri olduğunu tahmin etmezdim. Güneşi sevmeyen geceleri daha çok kabullenen biriydi, nazik ve kibardı. Diğer erkeklere olan davranışlarından farklıydı. 4.dersimiz fen sınıfındaydı ve aynı sınıfta olucaktık. Ben her zaman ki yerimde tek otururken geldi yanıma oturdu. Artık kantinde falan beraber vakit geçirmeye başlamıştık. Bana bir sevgilim olup olmadığını ya da sevdiğim biri varmı diye sordu, eve doğru yürürken birlikte. Öyle birisi yok hiçte olmadı dedim. Bakışlarından mutlu olduğu anlaşılırken aynı soruyu ben ona yönelettiğimde ise duraksıyarak bana baktı " Öyle olması gereken bir erkek daha önce hiç karşıma çıkmamıştı. " dedi gülümsiyerek. Evine kadar beraber yürümüştük, her günü rutin yaşamaktan sıkılmıştım ve Sandy'e bu akşam bir yerlere çıkmak istiyip istemiyeceğini sordum.
"Olur çıkabiliriz" diye yanıtladı düşünmeden. İlk defa rutin hayatımı bozan bir akşam geçirecektim ama ne yapmam gerektiğini hiç bilmiyordum. Eve gittiğim zaman herkes farklı olmamı anlamış olucaktı ki annem odamın kapısından bana şaşırmış gözler ile bakarak " Bu kadar hazırlık neden akşam bir yere mi gidiyosun ?" diye soru yöneltti dalga geçer bir hitapla. Ben ise aceleden soruya direk "Evet anne." diye cevap vererek hırkamı askıdan alarak evden çıktım.
***
