İçimden Geldiği Gibi

Sevgi Geçmişinden Tahliller

Sevmeyi düşündüm geçenlerde. Düşündüm de ben hiç sevdiğim biriyle sevgili olmadım.

İlk sevgilim mesela ilkokulda gerçi, ona sevgili denmez ama sırf beni sevdiğini duydum diye ben de onu seviyormuş gibi yaptığım bi kızdı. Hevesliydim o zaman ilişki denen illete ne yapayım? O kızla ayrıldık mı ne yaptık hatırlamıyorum. Sonra ortaokul yine aynı şekil beni seven bi kız var diye duydum güzeldi de onla deneyip sıkılıp ayrılmıştım. Hem de arkadaşıyla haber göndermiştim bittiğini. Ne pislik herifim di mi? Sonra lise birde bi ilişkim oldu zevk üstüne kurulu. Yani seviyorum derdik birbirimize ama sevmezdik aslında azıcık sevişirdik sadece. Bi gün kızı başkasıyla sevişirken gördüm. Dedim insan bi artık senle olmuyor falan der ne bileyim işte. Tabi kendi kendime. Sonra hemen o yaz bi tane daha, yine bi kız beni seviyormuş diye duydum. Sırf bi arkadaşım için gidip çıkma teklif etmiştim kıza. Karışık mesele detaya gerek yok. Bu sefer o terketti beni. Düşündüm de o ortaokuldaki kıza yaptığımdan haketmiştim sonrakileri galiba. Bi ara sosyal medyada tanıştığım bi kızla takılmıştım. Benim ki tamamen zevk amaçlıydı ama kız beni sevmişti. Ona da acımasızlık ettim. Neyse ki yüz yüze görüşmemiştik hiç. Yoksa çektiğim vicdan azabı bin katına çıkardı. Onu terkettiğimden değil vicdan azabım, ona umut verdiğimden.

Bunlar yaşanırken, bu ilişkilerin arasında, hatta o ilkokuldaki kızdan daha önce bile sevdiğim kızlar oldu benim. Ya uzaktan baktım onlara ya arkadaş olabildim en fazla. Onlara şiirler yazdım, şarkılar yazdım, hatta resmini çizdim birinin ama haberleri dahi olmadı. Belki onlarda severdi beni. İlk ikisine sormamıştım hiç ama diğerlerine sordum olmaz dediler kibar biçimlerde.

Burdan hepsine selamlar. Çıktığım, çıkmadığım, hepsi. Kırdıklarımdan özür dilerim, hayvanın tekiyim evet. Beni kıranları da anlıyorum aslında. Zaten hepsi kibarca olmaz dediler, dedim ya. Kırmak istemediler ama kırılır insan. Sonuçta reddedilme bu.

Toplamında anladım ki sevmek yetmiyor. E sevilmekte yetmiyor. Bu durumda bizi seveni sevmeyi öğrenmemiz gerekiyor. Veya bizim sevdiğimizin bizi sevmeyi öğrenmesi gerekiyor. Bugünlerde de kimsenin bir şey öğrenmeye hevesi olmadığını düşünürsek. O işler yaş yani. Ama şansınız varsa bir gün iki tarafında bir şey öğrenmesine gerek kalmadan zaten birbirinizi seveceğiniz biriyle karşılaşırsınız. Bu umudu kaybetmeyin. Ben öyle yapıyorum. Çünkü umut etmezse insan, yaşamanın ne anlamı kalır ki...