Midnight {GW15}

Κεφάλαιο Δεκατρία

Την επόμενη μέρα μόλις άνοιξα τα μάτια μου, συνειδητοποίησα πως κάτι δεν πήγαινε καλά στο Σάντοουφορτ Μουρ. 
Αρχικά, ακούγονταν από παντού φωνές. Επιπλέον, πράγματα ακόμα και μέσα στο δωμάτιό μου ήταν άνω κάτω. Η Τζινξ καθόταν φοβισμένη στη γωνία και μια περίεργη μυρωδιά απλωνόταν στο χώρο. Σηκώθηκα από το κρεβάτι και πήρα αγκαλιά τη Τζινξ, ξεχνώντας όχι φορούσα απλά ένα μαύρο, λεπτό νυχτικό, που καθόλου κατάλληλο δεν ήταν για δημόσια εμφάνιση. Δεν είχα χρόνο να αλλάξω, ευχήθηκα να μην το πρόσεχε κανείς και με τη γάτα αγκαλιά, πήγα στο δωμάτιο του Ντεβ. Τον βρήκα έξω από την πόρτα να μιλάει με τον Μπρένταν.
"Ντεβ; Τί τρέχει;"
"Μπήκαν κρυφά στο σπίτι λυκάνθρωποι" μου είπε κοιτώντας με εξονυχιστικά. "Τί φοράς;" ρώτησε.
Κράτησα τη γάτα στο στήθος μου.  "Άλλο είναι το θέμα μας τώρα, άσε τα ρούχα μου. Ποιός μπήκε στο δωμάτιό μου; Ήταν λυκάνθρωποι;"
"Όχι, εκεί μπήκα εγώ γιατί έπρεπε να πάρω κάτι. Οι λυκάνθρωποι μπήκαν στην αίθουσα συνεδριάσεων και το γραφείο του μπαμπά. Καλύτερα να ντυθείς" μου είπε κοιτώντας πίσω από την πλάτη μου. "Οι Κέιν θα έρθουν από στιγμή σε στιγμή. Κάποιος μπήκε και στη δική τους περιουσία". 
"Ντεβ, το καλό που σου θέλω να υπάρχει καλός λόγος που μας κουβάλησες εδώ, γιατί..." ακούστηκε η φωνή του Κάρτερ. Σταμάτησε απότομα. "Εκτός αν ο λόγος είναι να δούμε την αδερφή σου με το νυχτικό" σχολίασε, ρίχνοντάς μου μια τσιμπιά στη μέση. Απομακρύνθηκα διακριτικά και τον κατακεραύνωσα με το βλέμμα. 
Πήρα γρήγορα τα μάτια μου από το μαύρο κοστούμι που φορούσε, το οποίο τόνιζε ακόμα περισσότερο τα γαλάζια, σχεδόν διάφανα μάτια και το λευκό του δέρμα και συγκέντρωσα την προσοχή μου στον αδερφό μου. 
"Θα έλεγα τίποτα για σένα και την αδερφή μου..." ξεκίνησε ο Ντεβ. "Μας την πέσανε λυκάνθρωποι". 
Το βλέμμα του Κάρτερ πάγωσε. "Λυκάνθρωποι; Κανονικοί λυκάνθρωποι, άνθρωποι που γίνονται λύκοι;"
"Να στο ζωγραφίσουμε μήπως;" ειρωνεύτηκε ο Μπρένταν. 
"Δεν μπορώ να βασιστώ στις δικές σου καλλιτεχνικές ικανότητες, αγαπητέ μου. Τί ήθελαν, Ντεβ;"
"Μάλλον να μας τρομοκρατήσουν. Άφησαν και ένα απειλητικό σημείωμα στο γραφείο του πατέρα μου". 
"Δεν μου είπες τέτοιο πράγμα!" φώναξα και άφησα την Τζινξ στα χέρια του Κάρτερ. 
"Πού πας;" με ρώτησε ο Κάρτερ. 
"Να αλλάξω πάω" του είπα. "Θα με περιμένετε εδώ... αλίμονό σας αν δεν σας βρω μόλις επιστρέψω". 
Μπήκα τρέχοντας στο δωμάτιό μου, έχοντας ξεφορτωθεί το νυχτικό σχεδόν πριν κλείσω πίσω μου την πόρτα. Χώθηκα σε ένα ζευγάρι μαύρα τζιν μιας και κάτι μου έλεγε πως δεν ήταν τώρα ώρα για βικτωριανά φορέματα, ένα ζευγάρι αρβύλες και ένα σκούρο γκρι μπλουζάκι. Έδεσα τα κορδόνια των παπουτσιών μου σχεδόν προχωρώντας και βγήκα από το δωμάτιο. Ο Κάρτερ μιλούσε με τον Ντεβ και έμοιαζαν σαν να έκοψαν απότομα  την κουβέντα μόλις με είδαν. Ο Κάρτερ άφησε τη γάτα μου μέσα στο δωμάτιο και μας ακολούθησε στον κάτω όροφο και το γραφείο του μπαμπά μου.