Herşey Senle

2. BÖLÜM

MULTİ:BARKIN

YB normalde vote sınırı dolmadan gelmeyecekti. Arkadaşlar saolsun yorumun dibine vurdular. Bölüm için Elif Selen Lökoglu na dua edin sjhsjsjsjs. Zorla yazdırdı amk...

Babam... Her adını duyduğumda sol tarafıma bir avuç daha nefret tohumu serpişen, yüzünü bile görmediğim, sesini duymadığım, beni, bizi terkeden adam... Bu sefil hayatı yaşamaya mahkûm olduğum gerçeği, her adı aklıma geldiğinde yüzüme tokat gibi inen adam... Küçükken hayalimde elimden tutan, benimle birlikte oynayan, 'canım kızım' deyip öpen ve arkadaşlarımla 'benim babam senin babanı döver' muhabbetine, gücüne güvenerek girebileceğim adam...

Dedim ya... Hayal işte...

Annemin içip etrafı döküp kırdığı, hatta intihara kalkışıp yakarışlarıma dayanamayıp vazgeçtiği gecelerde, odama girip hayaliyle konuştuğum adam...'Belki bir gün gelir de o da beni sever' umuduyla nefretimi dizginlemeye çalıştığım adam...

Annemin o halini gördüğümde babamın yokluğuna öyle lanet ederdim ki... Öfke zelzelesi infilak ederdi ufacık sevgi duyguma. Onu da alır sürüklerdi peşinden. İşte o zaman babamı anlatan tek tabir lügatımda "nefret" ti.

Sonra sinirim geçerdi. "Biliyorum. Bir gün gelecek" diye avuturdum kendimi. Fakat adım gibi bildiğim bir gerçek vardı ki...

"O asla gelmeyecek..."

Gözlerimin dolduğunu hissettiğimde düşüncelerimden ayrılmak için başımı iki yana salladım. Hemen kendi telefonumu çıkarıp numarayı kaydettim. Arayacaktım ve hesabını soracaktım.

Daha fazla arabada kalmayıp eve girdim ve balkondaki yerimi aldım. Farklı şeyler düşünmeye çalıştım. Mesela lise 3. sınıfı başka bir okulda okuyacaktım. Okula bir sene erken gitmişim. Bu da demek oluyor ki bir sene erken meslek sahibi olacağım. Bu iyi birşeydi.

Annem bu boktan hayattan daha erken kurtulacak.

Hayallerim bu yöndeydi ve notlarım da iyiydi. Çevremdekilerin düşündüğünün aksine derslerime konsantre olabiliyordum. Gideceğim okulun kolej olması da beni mutlu eden bir diğer ayrıntıydı. Geleceğim için faydalı olmasını umuyordum. Ama aklımı kurcalayan tek sorun "Ben o zengin veletlerle nasıl başa çıkacağım?"

Neyse ki yalnız olmayacaktım. Çocukluğumdan beri bir sırdaşım vardı. Herşeyimi anlattığım, dertlerini dinlediğim, hatta beraber kavga etmeye gittiğim, Damla...

Düşününce son zamanlarda hiçbiriyle görüşmediğimi farkettim ve whatsapp grubuna mesaj attım.

~FOREVER AJDAR WP GRUBU~

BEREN:Naber?

DAMLA:Iyi senden?

TUVA:Iyi işte kanka nolsun be Damla'yla uğraşıp duruyorum.

DAMLA:Tuva kes...

NİSA:Biri Ecem'i siksin...

TUNA:Nisa!

ECEM:Saol tuna :)

TUNA:Her zaman ;)

BEREN:Meriç'le Barkın nerde?

TUVA:Meriç İnstagram'da kız kardeşinin fotosunu beğenenleri bulup götünü kaşıklamakla meşgul. Barkın'ı da en son babası çağırmıştı.

BEREN:Hmm anladm. Buluşalım mı?

TUVA:Ben gelmiyorum.

DAMLA:Harika olur!