Herşey Senle

5. BÖLÜM

BÖLÜM BUĞRAYA GELSİN -,-
@sbbilmez

Son bir haftam biraz yoğun geçmişti. Annemle tedaviye gitmiştik. Okul alışverişi, kayıt işlemleri, kıyafet alışverişi derken yorucuydu. Ve bugün erkenden kalkıp hazırlanmıştım. Aşağıya inip kahvaltı hazırladım.

Normalde okula giderken kahvaltı yapan biri değildim. Ama anneme aklımı kurcalayan soruyu sormak istiyordum ve ortam hazırlamam gerekti.

Çok geçmeden annem de aşağı indi. Kahvaltıyı görünce kaşları havalandı. Gülümsedim. Memnun olmuş gibiydi. Çayları doldurup oturdum.

"Bu kahvaltıyı neye borçluyuz?"

Evet, beni çok iyi tanıyor...

"Hiç,öylesine. İçimden geldi." Tek kaşını kaldırdı. Derin bir nefes aldım.

"Peki. Sana bir soru sormak istiyorum."

'Devam et' dercesine baktı.

"Bu kolej işi nerden çıktı?" Boğazını temizledi ve dikkatini kahvaltıya verdi.

"Sadece iyi bir eğitim almanı istiyorum."

"Peki parayı nerden buldun? Şirketten aldığın para tam yetiyor zaten." Kafasını kaldırmadan devam etti.

"Okulun sahibi arkadaşım. Orayı dert etme. Para konusuna gelirsek, maaşıma zam geldi. Hem zaten içkiyi de bıraktım. Zorlanmayız."

Başımı sallamakla yetindim. Cevaplardam pek tatmin olduğum söylenemezdi. Yine de üsperlemedim ve 'afiyet olsun' diyerek masadan kalktım.

O sırada zil çaldı. Damla'nın geldiğini bildiğimden çantamı aldım ve ayakkabılarımı giyip çıktım. Benim okul değiştirdiğimi öğrenince kendi de değiştirmek istemişti ve ailesini ikna etmesi zor olmamıştı. Zaten dersleri çok iyiydi.

Daha zamanımız olduğu için yürüyerek gitmeye karar verdik. Mesaj olayını anlattım. Ne zamandır baş başa kalmadığımızdan anlatmaya fırsatım olmamıştı.

"Çok iyi karar vermen lazım. Mantıklı düşün ve olabildiğince duygularının esiri olmamayq çalış. Bu senin hayatını değiştirecek. 17 yıldır görmediğin bir babayı pat diye hayatına sokacak kadar güçlü müsün? Kaldıramazsın Beren. Senin için bile çok fazla bu. Ama kararın ne olursa olsun arkandayım." Omzumu hafif sıktı ve gülümsedi. Gülümsemesi kısa zamanda kahkahaya dönüştü.

"Çok mu ciddili konuştum be?" Gülmemi saklamaya çalıştım. "Her boka gülme! "

"Her boka gülseydim seni gördüğümde kahkaha atardım." dedi.

Tabi ben şok...

Ben ona öldürücü bakışlarımı atarken yeni okulumuzun bahçesine girmiştik. Yeni olduğumuz için çoğu göz haliyle bize dönmüştü. Bakışların odağı olmaya alışık değildim. Damla tedirginliğimi anlamış olacak ki kolum girip gülümsedi. Adımlarımı hızlandırıp Damla'yı de peşimden sürükleyerek okula girdim.

Müdürün odasına girdiğimizde bir çocuğu azarlıyordu.

"Berkin, bak bu kaç oldu? Fazla tolerans gösteriyorum. Babana dua et. Ama bir dahakine bu kadar anlayışlı olmam. Anladın mı?" Çocuk pek takıyor gibi görünmüyordu.

"Tamam tamam." Tavrı karşısında müdür sinirlense de sesini çıkarmadı. Sonra ikisinin de gözleri bize döndü.

Berkin beni süzdü ve sonra dudağının bir kenarı alayla yukarı kıvrıldı.

"Çıkabilirsin Berkin!" Müdürün uyarı dolu sesiyle gözlerini benden ayırmadan odadan çıktı.

"Sınıflarınız 11/D. Üst katta. Bir sorun olursa bana gelin." Onaylayıp odadan çıktık. Biz müdürün odasındayken zil çalmış olmalıydı. Koridorda nöbetçi öğretmen hariç kimse yoktu.

"Siz yeni misiniz? Daha önce görmedim."

"Evet." Dedik Damla'yla aynı anda. "Hangi okuldan geldiniz?"Damla "Cumhuriyet Lisesi" diye yanıtladı.

Damla yanımdayken pek konuşmayı tercih etmezdim. Gerek de kalmıyordu zaten.

Kadının biçimli kaşları hafif havalandı. "Devlet lisesi?" Onayladık.

"Buradakilere benzemiyorsunuz zaten. Benden size tavsiye. Buradakilerle fazla yüz göz olmayın. Olabildiğince alttan alın. Iyi kızlara benziyorsunuz. Neyse derste tanışırız. Şimdi sınıfınıza girin."

Zaten en büyük korkum öğrencileriydi. Hocanın söylediklerinden sonra da içime iyice kurt düşmüştü.

Umarım başıma bela almadan mezun olurdum.

Derin bir nefes alıp kapıyı çaldık.

"Gel." Gür bir kadın sesiyle sınıfa girdik."

"Dersi böldüğümüz için özür dileriz." Diye başladı Damla. O sırada ben sınıfta gözlerimi gezdiriyordum. Müdürün odasındaki çocukla göz göze geldim. Adı sanırım Berkin'di. Sırıtarak bana bakıyordu. Hemen bakışlarımı kaçırdım.

"Siz yeni öğrenciler olmalısınız." Kağıda baktı. Gözlerim istemsiz çocuğa kaymıştı.

"Hmm. Damla Şahin ve Beren Vergil." Adımızın okunmasıyla Berkin'in yüzündeki sırıtış silindi ve yerini dehşete düşmüş bir ifade aldı. Bana öyle bir baktı ki olduğum yere sinmemek için zor tuttum kendimi.

"İki boş sıra var. İstediğinize geçin." Boş yerlere baktığımda birisi sarışın bir çocuğun, biri de Berkin'in yanıydı. Sarışın çocuk bana göz kırpınca Damla rahatsız olduğumu anlayıp onun yanına oturmak için hamle yaptı fakat çocuk sıraya çantasını koyarak engel oldu. Bunu benim gelmem için yapıyordu.

"Çek o çantanı Emre!" Adının Emre olduğunu öğrendiğim çocuk hocayı duymamazlıktan geldi ve "Senden hoşlanmadım." diyerek burun kıvırdı Damla'ya. Ağzım şaşkınlıkla aralandı.

Damla çok güzel bir kızdı. Esmer bir teni, koyu kahve saçları ve kendini fazlasıyla belli eden gamzeleri vardı. Şuana kadar reddeden erkek olmamıştı. Daha doğrusu hiçbir erkeğe adım atmamıştı. Tuva'nın şanslı çocuk olduğunu her zaman belirtmiştim. Çünkü Damla'nın kalbine girmeyi başaran ilk erkekti. Daha önce hoşlandıkları olmuştu ama daha ilerisi olmamıştı. Şimdi ne kadar yüz vermiyor gibi görünse de Tuva'yı gerçekten seviyordu. Emre'nin böyle demesi beni fazlasıyla şaşırtmıştı.

Damla'nın şuan çantayı suratına geçirmemek için büyük mücadele verdiği her halinden belliydi. Sinirle soluyordu.

"Sen gel." dedi bana bakarak.

"O çantanı çekip kendi sırana koymazsan ben koyacak daha uygun yer bulurum, kardeşim." Bu ses Berkin'den başkanısa ait değildi. 'Kardeşim'i özellikle bastırarak söylemişti. Sanırım araları pek iyi değildi. Bana bakarak sırıttı ve

"O benim yanımda oturacak."

~♧~♧~♧~♧~♧~♧~♧~♧~♧~

Öncelikle okuduğunuz için teşekkür ederim. Vote sayısı ve yorum sayısı az mı? Bana mı öyle geliyor?

Sınır koyduğum halde çoğunu arkadaşlarım yaptı. Ve ben yazarların bunu hak ettiğini düşünmüyorum. Ama baskı da uygulamak istemiyorum.

SINIR:30 vote + 20 yorum

İyı günler :))