Nasubukan nyo na bang magmahal ng patago? Ako? Oo.
Mahal na mahal ko si Coleen.. Kahit na patago, kahit na hindi nya alam.. Wala kasi akong alam na paraan para mapansin nya, at higit sa lahat, wala akong lakas ng loob para lapitan at kausapin sya.. But the unexpected happened..
Habang naglalakad sya sa park, biglaan nalang syang nawalan ng malay pero, mukhang hinang-hina sya.. Agad akong tumakbo para tulungan sya..
"Miss! miss! ok ka lang ba?"
"Malamang ok ako. Di ko na nga kayang tumayo tapos tatanungin mo ako kung ok ako? shunga ka?"
Ewan ko kung matatawa ako o maiinis dahil sa sinabi nyang yun, nambara pa eh, nanghihna na nga. tsk .. -_______________- pero hindi ito oras para pag-isipan ang magging reaksyon ko..
"Teka lang dadalhin kitang ospital.."
Ayun, tuluyan na syang nawalan ng malay.. Ang putla-putla nya.. Pero kahit ganun, maganda parin sya.. Ewan ko nga kung meant to be ba talaga na mawalan sya ng malay at ako ang tumulong sakanya.."ano kayang sakit nya?" yan ang paulit-ulit na tanong sa isipan ko..
"Ok na po sya. Maaari nyo na syang puntahan sa loob." ---Doctor
Pumasok na ako sa room kung san sya nakaconfine.. May malay na sya at mejo maganda na din ang kulay nya pero ang puti nya, yun bang parang walang dugo..
"Oo. Salamat sa pagtulong sakin kahit di tayo magkilala ha?" ikaw lang naman ang hindi ako kilala eh, pero ikaw, kilala kita..mahal nga kita eh.."uhm, sorry nga din pala sa sinabi ko kanina.. ^_____^V"
"Ano ka ba, wala yun :) You're Collen right?"
"ah? ahh, oo.. ikaw anong pangalan mo?"
"Justine :)"
"Nice meeting you justine, teka, pano mo nalaman ang pangalan ko?"
"Yung sa record ng Doctor, hehe.."
Maganda pala sa feeling na makausap mo ang taong matagal mo nang mahal.. Cloud 9! <33
After that incident, lagi na akong bumibisita sakanila.. Im madly deeply inlove with her.. It took me a year bago ko mapag-isipang umamin sakanya.. When that day came, she told me something that crashed my world..
"Coleen, im inlove with you.. Can i court you?"
"I'm sorry Justine, but no. You can't."
"Pero bakit? We've known each other for a year now.. Kulang pa ba yun?"
"Hindi.. Hindi Justine.. Pero.."
"Pero ano Coleen? Hindi ako magmamadali, kaya kong maghintay para sayo kahit gano pa yan katagal.."
"Hindi yun Justine! marami ka pang hindi alam tungkol sakin!"
"Like what Coleen?! Tell me, please.. Pipilitin kong intindihin kung ano man yun.."
"I'm suffering from Leukemia Justine. Stage 4." she started to cry..
"What?!"
"You've heard it right Justine.. I only have 6 months to live.. Huli na ng malaman namin ang tungkol dito.. Mabilis nang nag-exacerbate ang cancer cells sa dugo ko.. Justine, im dying!!Now, gusto mo pa bang ituloy yang sinasabi mo?!" Kaya mo pa ba akong mahalin?!" iyak na sya ng iyak nun..
Natigilan ako sa mga sinabi nya.. Hindi ko akalain na ganon pala kalala ang sakit nya.. Crissakes! Kung alam ko lang a may sakit syang ganun, edi sana, noon palang, gumawa na ako ng paraan para nakilala sya at nakasama sya ng masmatagal..
Tuluyan na din akong umiyak.. Shit! ang gay! Pero, wala eh,mahal ko talaga sya..
"Oh ano Justin? I warned you. Kalimutan mo nalang ako."
Paalis na sya nun, pero pinigilan ko sya at nag-backhug ako sakanya.. Natigilan sya at humarap sakin ng nagtataka..
"Kahit anong sakit meron ka Coleen, hindng-hindi magbabago ang nararamdaman ko para sayo.. I'm more than willing na samahan ka at mahalin ka.. Sabay nating haharapin ang pagsubok na to.. Please Coleen, allow me to prove this to you.."
Ngumiti sya sakin and we kissed..
(A/N: Play the song ont the right..)
Mabilis na lumipas ang mga araw.. this is her last month.. Walang nakakaalam kung anong oras o araw sya kukunin samin, Saakin. Pero ipaparamdam ko sakanya na hindi ko sya iiwan at bawat oras, gagawin kong memorable para puro masayang alaala ang babaunin nya sa oras na kuhanin sya..
Days passed.. Nagrequest sya saakin na tabi kaming matulog.. She's really acting weird.. We've danced together the whole night.. 1 am na nung natapos kami.. Nang nahiga na kami sa kama, i hugged her really tight..
"I love you Coleen, i really do.."
"I love you too Justin, if ever man na mawala na ako, you should be strong.. ok? Don't you ever dare or try na sumunod agad sakin.."
Ramdam kong nabasa na ang parteng dibdib ng damit ko..Umiiyak sya.. Mas hinigpitan ko pa ang pagyakap sakanya at tuluyan na ring tumulo ang mga luha sa mata ko..
"Surething love.. Are you willing to marry me?"
"Yes. Im more than willing love.."
I kissed her on her forehead, then on her cheeks and kissed her on her lips.. I can feel that this is the time she'll leave me forever.. So, i prayed..
Lord, 5 more minutes.. Kahit 5 minutes lang.. Pleasee let her stay with me kahit 5 minutes lang..
"Love?"-- Coleen
"Yes love? Something wrong?"
"Nothing.. Uhm, love? pwede na ba akong magpahinga?"
I froze when she uttered this words.. I cried.. Pero, ayokong maging selfish.. Ayoko na syang pahirapan.. If i love her, i should set her free.. right? So, i said those words.. I don't want to but i have to.. I know she's already tired..
"Sure love, You can, don't forget that i love you and i'm going to marry you.."
"i..love..you.. more.. love.." she kissed me one last time then she closed her eyes.. Right there and then, she's gone.. She's really gone..
~~~~~~~~~~~~~~~~
"Love, finally.. We're already married.. Are you happy? Me? I'm really happy.. I love you.. i really do.."
I said those words while walking out of the church while holding the jar that contains her remains.. Yes.. Tinupad ko ang pangako ko sakanya..
~~FIN
