The Last Fold

Chapter 3: I'm Sorry

[Flossie's POV]

Naglalakad ako mag-isa ko pa talaga sa parang laman ng corned beef karaming students. Di ko kasi kasabay si Glycine dahil na-late siya habang si Heno ay tulog pa lang. Nakakainis talaga kung ganito! Tapos banggahan pa lang! Edi wow!

...

May nagbato sakin ng chalk sa right shoulder ko. Titingnan ko sana ang nagbato sakin pero di ko na siya na-visualize dahil sa rami ng students. Makikilala ko lang yun! Di pa man lang nagsabi saking "Sorry".

Malapit na ako sa pintuan ng aming classroom. Ngunit, may isang lalaking student ang nakabanggahan ko. Nagkalat sa makinis na floor ang mga hawak-hawak kong mga files.

" Isa rin to!", bulong ko sa sarili ko habang pinupulot ang aking files sa floor.

Tapos, may naramdaman akong humawak sa balikat ko. Nguminginig ako at nagulat. Agad kong tiningnan ang taong nasa likod kong humawak sakin.
Tiningnan ko mula sapatos niyang makinang hanggang sa buhok niyang maayos.
Nanlaki ang mga mata ko dahil familiar siya sakin.

"I'm sorry", magalang niyang sinabi mismo sa harapan ko.

OMG! Nagulat ako sapagkat siya lang ang pinakaunang nagsabi sakin sa school ng sorry. Sa paraang magalang. Except my friends and teachers.

Nagdi-discuss si Prof. Balanoph about physics. Science time na naman kasi. Nadatnan ni Glycine na nakatulala ako.

"Psshhtt........!", senyas niya sakin.

Hindi ko siya narinig. Tinapik niya ako sa lap ko. Napatingin naman ako sa kanya.

"Nagde-day dreaming ka na naman", babala niya sakin.

"Hindi..!! May ibang topic lang na pumasok sa isipan ko", sabi ko sa kanya.

"What's all about that topic?", tanong niya sakin.

"Basta! Pag-usapan natin 'to mamaya", sagot ko sa kanya.

"Ehmmmm...! Palakpakan ang mga naghuhuntahan sa time na 'to", sabi ni Prof. Balanoph sa harapan.

Napatinginan lahat ng students sa amin ni Glycine habang pumapalakpak at tumatawa. Pati na rin si Prof. Balanoph ay nakikisabay na ring pumapalakpak at tumatawa. Buwisit na professor! Isusumbong ko nga ito sa campus chancellor para maalis bilang professor.

Lunch break na!

Narinig namin ni Glycine na pinag-uusapan kami nina Allamanda sa corridor ng classroom namin. Di na lang namin sila pinansin at nagpanggap na lang na hindi narinig.

Habang lumalakad kami papunta sa bench na pinagkakainan namin ay naiwan ko ang kutsara and tinidor ko sa classroom. Naglakad na naman ako papunta dun.
Nanlaki na naman ang mga mata ko at bumilis ang tibok ng puso ko dahil nakita ko na naman siya.

Pagkadating ko kina Glycine...

"Guys..! May sasabihin sana ako sa inyo", ani ko sa jkanila.

"Eh ano naman yun?!", tanong nila.

"Kasi sana mamayang hapon ay diretso tayo sa bahay nina Faber dahil may titingnan akong batchmate natin sa yearbook", sagot ko naman.

...

Hinahanap namin ang pangalan and picture niya sa yearbook namin nung elementary.

"Siya ba to o yun or someone?", tanong ni Acacetin sakin.

"OMG! Pyrus Voxx V. Farjado!? Close natin siya nung grade 4 diba!", paanas na sabi ni Glycine.

Umuwi na kami.

Mula pagpalit ko hanggang paggawa ng assignment ay litung-lito na talaga ako. Hindi ko na alam kung ano ang susundin ko at ano ang gagawin ko. Ang puso ko o isip ko.

Tinawag ko si Heno sa kwarto niya. Sasabihin ko na ata sa kaniya. Hindi rin natuloy ang pagsabi ko sa kaniya. Nonsense na lang yung sinabi ko. Epic Fail!

Next batch...

Sasabihin ko sana kay mama. Pero walang imik talaga ako sa kwarto ko. Isip ako ng isip.

Lakad dun...

Lakad dito...

Di na makapaghinto!

Nadi-disturb na rin si Heno. Katabi ko lang kasi room niya. Lakad daw kasi ako ng lakad. Dinig niya pa talaga ang padyak ng sapatos ko.

"Ate! Kain na tayo! Ate!", dinig kong sigaw ni Heno mula sa kusina.

Nanlalata akong naglakad saka bumaba sa hagdan patungong kusina.

Napansin ako ni Heno na walang imik sa mismong harapan ng hapagkainan.

"O! Bat' wala ka pang imik! Mapapanis laway mo dyan!", sabi ni mama sakin.

So, nagkwento rin ako alangan. Pero hindi all about that other topic. O tingnan mo, naisip ko na naman yung topic na yun. Hindi talaga ako maka-get over sa SORRY niya. Kilig to the bones!

Nagprepare kami ni Heno ng mga pagkain and gadgets dahil pupunta na naman kami mamaya sa Diglett hill.

"Ma! Punta na kami!", paalam namin kay mama dahil wala pa naman si papa.

Sa daan namin patungo dun...

"Ate! May meteor shower daw ngayong gabing ito sabi ng aming science professor", sabi ni Heno sakin.

Nakarating na kami sa tuktok ng Diglett hill. Humiga na si Heno dun habang ako naman ay tinitingnan ang starry,dark and vast night sky.