Arayış

1.Bölüm

Multimedya:Ezgi

20 nisan 2015
Olacaklardan habersiz üniversiteden çıkmış,evine gitmek için çoktan yola koyulmuştu bile Ezgi.
O nereden bilebilirdi ki aslında artık kapıyı çaldığında açacak birilerinin olmadığını.."Anne","Baba" diyecek kimsesi kalmadığını.Ezgi'nin annesiyle babası alışverişten dönerken çok ağır bir kaza yapmışlardı ve artık ikiside hayatta değildi. Ezgi evin önüne geldiğinde ilk önce bu toplanan kalabalığın niye ağladığını anlamadı.Sonra Meral teyzesinin sesini duydu:
-Kardeşim,Gülay,niye bırakıp gittin beni ?-diye feryad ediyordu âdeta..Ezgi bunu duyunca şok oldu,ve hemen teyzesinin yanına koştu:
-Teyze,teyze anneme ne oldu?Niye ağlıyosun ?Cevap ver teyze ne oldu anneme?dedi gözyaşları gözlerinden damlamaya başladığında.
-Ezgi,kızım,annenle baban...dedi Meral teyzesi
-Söylesene teyze ! Söyle ne oldu onlara ? Nerdeler ?dedi gittikçe ağlaması şiddetlenen Ezgi.
-Onlar,onlar kaza yapmışlar kızım...Başımız sağolsun.
-Ne?Nasıl ? Anne .. Baba..dedi ve bayıldı Ezgi,kalbi kaldıramadı bu acıyı.30 dakika sonra ayıldı,hala olanların şokunu atlatamamış,titriyodu,hıçkırıklara boğulmuştu.Nasil,niye,beni bu koskoca dünyada tek başıma bırakıp giderler..Keşke,keşke bende o kazada ölseydim..diye aklından geçiriyordu Ezgi ağlaması daha da şiddetlenirken.
21 nisan 2015
Cenaze bitmiş Ezginin annesi Gülay ve babası Ömer defnedilmişlerdi.Ezgi zar zor ayakta durdu cenazede,harap etmişti kendisini.Bu akşam onu yalnız bırakmamak için yanında Meral teyzesi kalıcaktı ama sadece 1 gece kalıcaktı çünkü o İstanbulda yaşamıyordu,yarın sabah Balıkesire dönmesi gerekiyordu.
&&&
Sabah olmuştu,Meralin gitme vakti gelmişti artık,Ezgiyle vedalaşıyordu:
-Birtanem,sen bana annenin,kardeşimin emanetisin,niye benimle Balıkesire gelmemekte bukadar ısrarcısın?Nasıl yaşarsın burda yalnız?dedi şefkat dolu gözlerle bakan Meral.
-Yapamam teyze,burda,bizim evimizde kalmam gerekiyor,annemle babamın kokusu var bu evin içinde.dedi Ezgi ağlamaktan kızarmış gözleriyle.
-Her gün ara,merak ederim ben.
-Peki teyze,ararım.dedi Ezgi ve son kez sarıldılar.
O an Meral çantasından bir mektup çıkardı ve Ezgiye uzatti
-Al,yavrum,bu mektubu bana annnen vermişti,ona birşey olursa sana vermem için.dedi Meral korku dolu bakışlarla
-Ne yazıyor bu mektupta,teyze?dedi Ezgi meraklı bir ses tonuyla.
-Bunu ben gittikten sonra aç,kızım.Hadi kendine dikkat et,her gün ara.Salondaki sehpanın yanına biraz para koydum kızım,bittiğinde araman yeterli.Sakın çekinme Ezgi,ben senin teyzenim,tamam mı kızım?dedi Meral.
-Gerek yoktu teyze bankada ki hesabıma babam her ay para yatırıyordu zaten,hem bende part-time'da olsa bir işe gidiyorum,ama bir ihtiyacım olursa,ararım,teşekkür ederim.dedi Ezgi.
Ve Meralin otobüsü kalktı.
Ezgi o mektupta ne olduğunu fazlasıyla merak ediyordu,çabucak açmak için eve adeta koşarak gidiyordu.
Eve geldi,hemen salona geçip mektubu açtı ve okumaya başladı:
"Canım kızım,Ezgim.Bunu sana söyleyecek cesaretim olmadığı için bu mektubu yazıyorum,ama onu ancak bana birşey olursa okuyabileceksin.
Bizim babanla çocuğumuz olmuyordu,birsürü doktora gittik ama nafile yine olmadı.Tam herşeyden vazgeçmiş asla anne olamayacağımı düşündüğüm bir günde,arkadaşım Tülay bana evlat edinebilirsin dedi.Babanlada konuştuktan sonra Üsküdarda ki çocuk esirgeme kurumuna gittik,sen çok çok küçük bir bebektin,daha 7 günlüktün,çok şirin ve çok güzel bir bebektin.Böylece artık sen bizim kızımız oldun,bizim tatlı Ezgimiz oldun.Sana bunu daha önce söyleyemediğim için benden nefret etme kızım...Inan bana Ezgi ben seni öz kızım gibi sevdim,babanda aynı şekilde.Biz seni herşeyden çok sevdik kızım,bunu asla unutma.Sana bunu daha önce söyleyemediğimiz içinde lütfen bizi affet yavrum."
Seni çok seven Annen.
&&&
Merhaba.Bu benim ilk deneyimim.Yazım hataları varsa özürdilerim.Umarım hoşunuza gider. :)