Arayış

4.Bölüm

Multimedya:Evrim Arınç

-Bu,nasıl olur Berrak...-dedi Ezgi.
-Şimdi ne yapacaksın ? Açacak mısın davayı ?-dedi Berrak.
-Bir sonuç çıkması çok zor dedin,biliyorsun zaten avukat parası ödeyecek durumumda yok.-dedi Ezgi.
-Aslında benim aklımda birşeyler var.-dedi Berrak.
-Ne var aklında ? - dedi Ezgi meraklı bir tonla.
-Şey..Yurda gitsek,ordan müdürden yada herhangi birinden bilgi almaya çalışsak nasıl olur ? - dedi Berrak.
-Denemekten birşey çıkmaz,zaten elimizde doğru düzgün birşey yok.-dedi Ezgi.
-Nezaman gidiyoruz ? -dedi Berrak.
-Salı.O gün izinliyim biliyorsun.Hem dersimde geç başlıyor..Ama sen okula git,benimle gelmen için seni zorlayamam Berrak.-dedi Ezgi.
-Ezgi saçmalama,seni böyle bir durumda asla yalnız bırakamam.Biz arkadaş değil kardeşiz unutma.-dedi Berrak.
-Iyi ki varsın.-dedi Ezgi,Berrak'a sarılırken.
-Sende...-dedi Berrak.
&&&
Salı
Saat 09:00du.Ezgi tam ayakkabılarını giyerken kapı çaldı.Kimdi ki bu şimdi.Berrak olamazdi çünkü Ezginin onlara gitmesi gerekiyordu.
"Off yaa,kim ki bu ? Tam çıkacaktım".-diye geçirdi içirden Ezgi.
-Teyze? Banu ?-dedi Ezgi şaşkın bir suratla.
-Anne ben sana dedim değil mi ? Keşke gelmeseydikte hanımefendinin rahatı kaçmasaydı.-dedi Banu.
-Hoşgeldiniz.-dedi Ezgi.
-Çok özledim seni birtanem.-dedi Meral kardeşinin emanetini sımsıkı kucaklarken.
-Bende seni özledim teyze.-dedi Ezgi.
-Evet,evet kesin öyledir.-dedi Banu alaylı bir tavırla.
-Banu daha gelir gelmez başlama.-dedi Meral.
-Off yaa,siz hep onu sevdiniz zaten.Banu kim ki,Ezgi varken sevilsin!-dedi Banu.
Ezgiyle Banu kuzen olmalarına rağmen,hiç anlaşamazlar.Banu hep Ezgiyi kıskandı.Hep Ezginin sahip olduklarını elinden almak isterdi bu sinir bozucu kız.Niye bu kadar kin doluydu ki ? O yüzden ikiside birbirlerini sevmiyorlardı.
-Ee nasılsınız,eniştem nasıl?-dedi Ezgi.
-Iyi kızım,oda gelmek istiyordu ama işten güçten vakit kalmıyor.Çok selam söyledi.-dedi Meral.
-Sende söyle gidince teyze.-dedi Ezgi.
Bu sırada Banu hemen Ezginin telefonunu kurcalamaya başlamıştı bile.Bu sırada Meralde ikinci kata kıyafetleri yerleştirmeye çıkmıştı.
-Ne yapıyorsun sen yaa,kimden izin aldın?-dedi Ezgi sinirli bir tavırla.
-Sana mı soracağın ne yapacağımı ? -dedi Banu.
-O telefon benim olduğuna göre,evet tatlım bana soracaksın.Ver şunu.-diye çemkirdi Ezgi.
-Haha güleyimde boşa gitmesin.Sen kimsin ki ? Burası benim teyzemin evi,bu telefonda onun parasıyla alınmış birşey.Aslında bu benim artık,sen gidip kendine yeni bir aile bulursun telefon aldıracak.-dedi Banu.
-Ne diyorsun sen be pislik!Defol evimden hemen defol!-diye adeta haykırdı Ezgi.
Yukarıdan sesleri duyan Meral hemen aşağıya koştu.
-Bana bak paçavra,bu ev bizim hakkımız!Senin gibi bir beslemenin değil.-diye karşılık verdi Banu.
Tam o anda Ezgi artık sinirlerine hakim olamadı ve Banuya bir tokat attı.
-Sen nasıl buna cürret edebilirsin kal*ak!-dedi Banu.
-Banu,Ezgi noluyor burda?-dedi Meral meraklı bir tavırla.
-Bu pislik bana durup dururken tokat attı anne.-dedi Banu,hiç çekinmeden yalan söyleyerek.
-Ne durup dururken mi ? Pis yalancı.-dedi Ezgi.
-Bu doğru mu Ezgi,gerçekten Banuya vurdun mu ?.-dedi Meral.
-Evet.Doğru.Onun dediklerini duysaydın hak verirdin teyze.-dedi Ezgi.
-Yalan söylüyor,inanma ona anne.-dedi Banu.
-Ezgi hemen Banudan özürdileyeceksin,hemen.-dedi Meral.
-ASLA.-dedi Ezgi.
-Ezgi,sana özür dile dedim.-diye bağırdı Meral.
-Defolun evimden,hemen!Defolun.-diye bağırdı Ezgi.
-Kardeşim olsaydı buna asla izin vermezdi.-dedi Meral.
-Evet,olsaydı.-dedi Ezgi titreyen sesiyle.
-Gördün mü,anne?Ben sana demiştim.-dedi Banu.
-Artık senin bir teyzen yok.-dedi Meral kapıya yaklaşırken.
-Hiç olmamış zaten,DEFOL.-diye bağırdı Ezgi.
O anda ikiside hemen çıktılar.
Ezginin tutmaya çalıştığı gözyaşları artık dökülmüştü bile göerinden.Teyze dediği kadın ona inanmamıştı,o yalancı kızına inanmıştı.Yine kapı çaldı.Ezgi bir sinirle yine kapıya koştu.
Ben size defolun demedim mi?-diye bağırdi.
-Ezgi,iyimisin ?-diye sordu Berrak.
-Sen miydin Berrak.Bende o iki pislik zannetmiştim.Gelsene içeri.-dedi Ezgi.
-Kimmiş o iki pislik ? Ve burda neler oldu ? Niye bu haldesin? Ağlamaktan gözlerin kızarmış.-dedi Berrak endişeli bir tavırla.
Ezgi ona herşeyi anlattı.Banunun dediklerini,Meralin ona inanmayışını ve onları kovduğunu.
-Ohh iyi yapmışsın canım-dedi Berrak.
-Emin değilim Berrak,keşke kovmasaydım onları.-dedi Ezgi,pişmanlıkla dolu bir sesle.
-Saçmalama, o kız sana neler demiş Ezgi.Haketmişler.-dedi Berrak.
-Berrak,bugün gitmesek olur mu?Bugünlük bukadar aksiyon yetti bana.-Ezgi.
-Tabii ki canım.Yarın gideriz.-dedi Berrak.
&&&
Çarşamba
Ezgi hazırdı.Otobüs durağında Berrak'ı bekliyordu.Oda gelmişti.
-Günaydın canım.-dedi Berrak.
-Sanada.-dedi Ezgi.
Otobüs gelmişti.Üsküdara gitme vakti gelmişti.Ezgi kararsızdı.Bir yandan gerçeği öğrenirse daha çok yıkılabileceğinin farkındaydı,ama bir yandanda bu merak duygusuyla daha fazla yaşayamazdı.
-Burada mı ineceğiz Berrak ?-dedi Ezgi.
-Hayır.Bir durak aşağıda.-dedi Berrak. Ama Ezgi daha fazla dayanamadı ve bu durakta indiler.Biraz havaya ihtiyacı vardı,olanları düşündükçe boğulacak gibi hissediyordu.
-Biraz daha iyi misin ? - dedi Berrak.
-Evet,iyiyim.-dedi Ezgi.
10 dakika sonra*
-Burası.-dedi Berrak.
-Burası ha,annemle babamın yalnızlıktan beni kurtardıkları yer...-dedi Ezgi,ağlamamak için kendini zor tutarken.
Ve nihayet müdürün yanındaydılar.
-Bakın müdür bey,anlamıyorsunuz.Size kaç kere anlattık,bu kızın bu bilgilere ihtiyacı var.-dedi Berrak sinirle.
-Maalesef.Benimde elimden birşey gelmez.-dedi müdür.
-Bir yolu olmalı.-dedi Ezgi.
-Dava açabilirsiniz,ama birşey çıkacağını sanmıyorum.Şimdi lütfen izin verinde işimi yapayım.-dedi ve kapıyı işaret etti orta yaşlı adam.
-Sende vicdan yok mu be?Allah kahretsin seni.-diyerek kapıyı hızlıca çarptı Berrak.
-Şimdi ne yapacağız,Berrak? Buraya kadar mıydı ?-dedi Ezgi.
-Gel benimle.-dedi Berrak.
-Nereye ?-dedi Ezgi.
-Gerçekleri öğrenmeye.-dedi Berrak.
Arşiv odasının önündeydiler.
Berrağın bir planı vardı.İkisi gizlice arşiv odasına girecek ve Ezginin kayıtlarını çalacaklardı.
-Hadi Ezgi,korkma,yakalanmayız.-dedi Berrak. Ve içerdeydiler.Tüm dosyalara baktılar neredeyse ama hala bir iz yoktu.Birinin geldiğini duydular ve kapıyı açtılar.Karşılarında uzun boylu,yakışıklı,siyah saçlı birini görünce şaşırdılar.
-Sizde kimsiniz?Ne işiniz var burada?-dedi gizemli çocuk.
-Asıl sen kimsin?-dedi Ezgi.
-Ben Evrim Arınç.

&&&
Merhaba arkadaşlar.Nasılsınız?
.Bir sorunuz yada aklınıza takılan birşeyler varsa mesaj atabilirsiniz :) Yb perşembe yada cuma gelecektir.Desteklerinizi bekliyorum. :)