Arayış

5.Bölüm

Multimedya:Ezgi
-Asıl sen kimsin ?
-Ben Evrim Arınç.
****
-Ne işiniz var sizin burada,buraya girmek yasak.-dedi Evrim.

-Sana ne!Sana hesap mı vereceğiz?-dedi Berrak.
Tam o anda gittikçe yaklaşan ayak sesleri duyulmaya başlamıştı.
-Çabuk,biri geliyor,takip edin beni.-dedi Evrim tedirgin bir ses tonuyla.
Ayak seslerinin kime ait olduğu belliydi.Müdür bey dosyalardan birisine ihtiyaç duyduğu için arşiv odasına gelmişti.Etrafta kimse görünmüyordu.Müdür bey çıkarken kapıyı kilitlemeyide unutmamıştı.Evrim,Ezgi ve Berrak içeride raflardan birinin arkasında saklanıyodular.
-Nasıl çıkacağız biz buradan?!-dedi Ezgi.
-Merak etmeyin bende yedek anahtar var. -dedi Evrim.
-İyi.Hadi aç şu lanet kapıyıda çıkalım şurdan.-dedi Ezgi.
-Olmaz.-dedi Evrim.
-Ne demek olmaz?Arkadaşım sapık falan mısın sen?. -dedi Berrak.
-İlk önce bana burada ne aradığınızı anlatacaksınız,ancak öyle açarım.-dedi Evrim.
Tam o anda telefon çaldı.Arayan Berrak'ın annesiydi.
-Annem arıyor.-dedi Berrak.
-Açsana.-dedi Ezgi.
-Alo,anne,ne oldu?
-Tamam anne hemen geliyorum.-dedi Berrak.
-Biliyorsun bitanem,bahsetmiştim sana Trabzona anneannemlere gidecektik 1-2 aylığına,birazdan yola çıkacakmışız.-dedi Berrak.
-Bukadar çabuk olduğunu tahmin etmemiştim.-dedi Ezgi,Berrak'a sımsıkı sarılarak.
-Hiç sinmiyor içime seni böyle bırakmak.-dedi Berrak.
-Saçmalama Berrak ya,beni merak etme sen,söz hergün ararım,seni merakta bırakmam.-dedi Ezgi.
-Hadi aç şu kapıyı sende.-dedi Ezgi.
-Tek bir şartla açarım,çıktıktan sonra bana herşeyi anlatacaksın.-dedi Evrim,kendinden çok emin bir tavırla.
-Kabul etme Ezgi,bu sapıkla yalnız kalmana izin vermem.-dedi Berrak.
-Merak etme yemem arkadaşını.-dedi Evrim.
-Neyse,iyi kabul ediyorum,aç şu kapıyı şimdi.-dedi Ezgi bıkkınlıkla.
Evrim kapıyı açarken kızlarda son kez vedalaştılar.Ezgi ağlamamak için zor tutuyordu kendisini.Kolay değildi sonuçta ailesini kaybettiği yetmiyormuş gibi birde Berrak'ın gitmesi onu üzmüştü.

***

45 dakika sonra

-Ne diyebilirim ki kötü bir durum.Ama hiçkimsenin dosyasını mahkeme kararı olmadan vermezler.-dedi Evrim, bu sıcacık şirin mekanda kahvesini yudumlarken.Berrak'ı uğurladıktan sonra buraya gelmeye karar vermişlerdi.
-Ee ben anlattım,şimdi sıra sende Evrim Arınç.
-Peki.-dedi Evrim ve anlatmaya başladı.
-Evrim Arınç,bu gerçek ismim değiştirilmiş değil.20 yaşındayım.3 yaşındayken düştüm yetimhaneye,annem babamı katletti gözümün önünde,sonrada kendini astı.-dedi Evrim.
-Ben çok üzgünüm.Özürdilerim.-dedi Ezgi.
-Önemli değil.Senin bir suçun yok.-dedi Evrim,içtenlikle gülümseyerek.
-Neyse devam edeyim.Yetimhanede büyüdüm işte,hiç arkadaşım olmadı.Mimarlık okuyorum,bursluyum.Fotoğrafçılık yapmaktan ve doğayla baş başa olmaya bayılıyorum.-dedi Evrim.
-Nerde kalıyorsun,yani 18 yaş sınırı yok muydu? -dedi Ezgi biraz tedirgin olmuş vaziyette.
"Acaba bende böyle mi olurdum? Hayatla tek başına mücadele nasıl bir duyguydu?"diye geçirdi aklından Ezgi.
-Evet,var tabii ki,yetimhanede kalmama izin veriyorlar,bende karşılığında arşiv işleriyle uğraşıyorum.-dedi Evrim.
-Anladım.-dedi Ezgi.
-Benim artık gitmem gerekiyor.-dedi Ezgi kahvesini bitirdikten sonra.
-Peki,ama tekrar görüşelim.-dedi Evrim
-Hatta eğer istersen sana yardım bile edebilirim bu arayışında.-dedi Evrim.
-Bunu niye yapasın ki,beni tanımıyorsun bile dedi Ezgi.
-Tanıştık ya şaşkın.-dedi Evrim gülerek.
-Bir karşılık beklemeden bana yardımcı olan,yanımda olan insanlar çok az,o yüzden şaşırdım.-dedi Ezgi.
-Karşılığında bana resim çizmeyi öğretirsin olur biter.-dedi Evrim.
-Olur.-dedi Ezgi.
-Numaramı sen lavobadayken kaydettim.-Evrim gülerek.
-Tamam.-dedi Ezgi.
-Hadi ben gidiyorum,görüşürüz.-dedi Ezgi.
-Güle güle.-dedi Evrim.

***
1 saat sonra
Ezgi çoktan eve gelmişti.Biraz ev işleriyle ilgilendikten sonra yemek yapıyordu.Aklı hala Evrimdeydi.
Artık Berrakta yoktu yanında o yüzden biraz üzgündü ama enazından Evrim ona yardım edecekti."İyi birine benziyordu".diye geçirdi aklından Ezgi.
Yemek hazırdı.Çabucak yiyip biraz ders çalışmıştı.Sonrada biraz tv izlemişti.Sonrada yatmaya gitti.
Uyuyamıyordu.Hala annesiyle babasının yokluğuna alışamamıştı.Bu koskoca hayatta artık tek başınaydı.Savaşmak zorundaydı.Tamamen yalnızdı.Kimsesizdi.Yapayalnızdı.Mutsuzdu.Üzgündü.Kırılmıştı.Ama asla pes etmeyecekti."Acaba beni almasaydılar nasıl olurdu hayatım?Kimim ben?Yalnız savaşabilirmiydim bu hayatta?Beni büyüttükleri için şanslımıydım?Yoksa bir yalanın içinde büyümek yerine Gerçeklerle mi yüzleşmeliyim?O kadının gözlerinin içine bakıpda NEDEN diye sormak istiyorum sadece..Ama ya onu affedersem,ya bir sebebi varsa...Kendine gel Ezgi.Hangi sebep çocuğunu kedi yavrusu gibi sokağa atmaya yetecek kadar tatmin edici olabilir?.."bunları geçiriyordu aklından.Zorda olsa en sonunda uykuya dalabilmişti Ezgi.
Sabah olmuştu.Ezgi alarmı kurmayı unutmuştu.Hemen çıkmalıydı çünkü işe geç kalıyordu.İşten sonra yetimhaneye gitmeyi planlamıştı."İnşallah Evrim bişeyler bulmuştur"diye geçirdi aklından.
Bunlar geçerken aklından çoktan yolu yarılamıştı bile.Caddedeydi şu an.Birazdan iş yerinde olurdu.
**
-Ezgi,nerede kaldın kızım.-dedi yaşlı Semih bey.
-Özürdilerim Semih bey,alarmı kurmayı unutmuşumda.-dedi Ezgi.
-Tamam,tamam önemli değil,hadi işinin başına.Birazdan müşteriler gelmeye başlarlar.-dedi Semih bey.
-Peki,efendim.-dedi Ezgi ve hemen soyunma odasın gidip iş kıyafetlerini giymiyşti.
Semih bey aslında iyi bir patrondu.Maaşları hiç gecintirmezdi yaşlı adam.Sadece biraz disiplinliydi.
Ezgi hemen pas pas yapmış,şimdide masaları temizliyordu.
İlk müşterisi gelmişti.Ezgi gidip siparişleri aldı ve hazırladı hemen.
***16:30
Uzun bir iş günü daha sona ermişti.Çok yorgun hissediyordu Ezgi.Yetimhanenin çok uzak olmadığı için,yürüyerek gitmeye karar vermişti.
Aklından türlü türlü düşünceler geçiyordu Ezginin."Acaba Evrim bişey buldu mu,bulursa nasıl yüzleşeceğim ben onlarla,inşallah bunu yapacak gücüm olur"diye geçirdi aklından Ezgi.
Çok geçmeden yurdun önüne geldi Ezgi.Derin bir nefes aldı ve içeriye doğru ilerledi."Umarım buradadır"-diye geçirdi aklından.
Tam içeri girerken birşey farketti Ezgi.Evrimi.
-Defol git,buradan hemen.-diye bağırıyordu müdür bey.
-Giderim lan giderim,meraklı değilim senin yurduna.-diye karşılık verdi Evrim.
-Hemen defol buradan p*ç kurusu.Sana verdiğim emeklere yazıklar olsun,nankör it.

Merhaba :) Gecikme için çook üzgünüm.Ama artık yeni bölüm her hafta yayınlanacak.Vote verirseniz sevinirim :) Yorumlarınızıda belirtin,ne gibi değişiklikler olmasını istersiniz? Acaba Evrim niye atıldı yurttan?Ezgi aradığı cevapları bulabilecek mi? Bunların cevabı Yb olacak.Görüsmek üzere :)