Neler oluyordu burada?Evrimin bu hali de neyin nesiydi?Ezgi yanına giderek yaklaşmakta olan Evrimi dikkatlice süzdü,kıpkırmızı ve damarları görünüyordu.
-Evrim neler oluyor burada ?-dedi Ezgi.
-Burdan bir an önce gitsek olur mu? Burada daha fazla kalırsam kendime hakim olamayacağımdan korkuyorum.-dedi Evrim.
-Tabii ki,şurada iki sokak ilerde bir cafe görmüştüm oraya gidebiliriz.-dedi Ezgi.
-Tamam,oraya gidelim.-dedi Evrim.
Yol boyunca hiç konuşmadılar.Ezgi hala ne olduğunu anlamaya çalışan gözlerle Evrimi düşünüyordu.Cafeye vardıklarında,Ezgi dayanamayıp sordu: Eee,seni dinliyorum,neler oluyor ?
-Arşivdeydim,senin dosyanı bulamadım,heryere baktım ama hiçbiryerde yoktu.Sonra aklıma müdürün odası geldi,ve oraya girdim.-dedi Evrim.
-Sonrada müdür seni yakaladı.-dedi Ezgi dokunsan ağlayacak bir yüz ifadesiyle.
-Evet.-dedi Evrim gülümsemeye çalışarak.
-Her şey benim yüzümden,benim yüzümden atıldın...Çok,gerçekten çok özürdilerim Evrim.-dedi Ezgi çok üzüldüğünü belli eden bir tavırla.
-Bunu duymamış olayım,zaten 2 ay sonra ayrılmam gerekiyordu ordan,erken yada geç farketmez.Takma.-dedi Evrim gayet sevecen bir tavırla.
-Peki..-diyebildi sadece Ezgi.
-Ha şöylee,biraz uslu bir kız ol.-dedi Evrim gamzelerini göstolamayacağımda,nerede kalacaksın şimdi?Gidecek bir yerin var mı?.-dedi Ezgi.
-Yok.Bulurum ben bişeyler.-dedi Evrim.
-Bizde kalacaksın.-dedi Ezgi ani bir çıkışla.
-Hayır demem valla,beraber mi uyuyacağız ?.-dedi Evrim sırıtarak.
-Sapıkmısın sen,tabii ki hayır.-dedi Ezgi,kızararak.
-Niye? Benimle uyumak istemezmisin?Her kız ister bence.-dedi Evrim.
-Yürüyen egosun oğlum sen.-dedi Ezgi kahkahayla karışık bir gülümsemeyle.
-Neyse hadi gitmiyomuyuz artık ?.-dedi Evrim sabırsızlanarak.
-Gidelim bakalım başımın belası.-dedi Ezgi.
Ezgi
30 dakika sonra varmıştık eve.Beyefendi hemen L koltuğun kenarına,yani benim en sevdiğim yere yayılıverdi.Gıcık.
-Kalk oradan,orası benim en sevdiğim yer.-dedim gözlerimi kısarak.
-İstersen kucağıma oturabilirsin.-dedi salak şey hiç istifini bozmadan.
-Sapıkmısın oğlum sen?.-diye kükredim resmen.
-Sadece bir şakaydı.-dedi gamzeleri ni göstererek.
-Neyse hadi gel sana odanı göstereyim.-dedim ve beni takip etmesini bekledim.
Odası üst katta,benim odamın tam yanı başındaydı.-Evet,odan burası,biraz küçük ama idare edeceksin artık.-dedim.
-Ne küçüğü ya,teşekkür ederim.-dedi.
Lavabonun yerini göstermek için sağa döndüğümde,oda bana döndü ve çarpıştık.Şapşal.Ama garip bişeyler vardı sanki.Ikimizde konuşmuyorduk.Uzun uzun gözlerime baktı ve sırıttı.
-Noldu lan,ne gülüyorsun-?dedim.
-Hiç ya,yok bir şey.-diye karşılık verdi uyuz şey.
-Iyi.-dedim ve odadan çıktım.
---45dk. sonra----
-Hala yemek hazır değil mi ya?-diye mırıldandı ayı.Sanki burda baş çavuşun eşeği vardı.
-Sus be,okadar söyleneceğine birazcık yardım etseydin daha çabuk olurdu,o yüzden söylenmede masayı kurmama yardım et.-dedim.
-Off iyi ya,nasıl bir çene varmış sendede kızım.Ne yapayım?-dedi ve masum bir köpek yavrusu gibi bakmaya başladı.
-Masa örtüsünü kaldırarak başlayabilirsin mesela.-dedim.
-Her şey hazır,ben ellerimi yıkayıp geliyorum,sen başla.-dedim ve ellerime yıkamaya gittim.
Neleri sevip sevmediğini henüz bilmediğim için herkezin seveceği birşeylerler yapmıştım:patates kızartması ve köfte,yanındada mevsim salatası yapmıştım.Umarım bir kulp takmaz yine şapşal şey.Aşağı indiğimde beni bekliyordu,başlamamıştı.İyi,enazından nezaket kurralarrını biliyormuş diye geçirdim aklımdan.Bende hemen yerime geçip başladım.
-Teşekkürler.-dedim.
-Niye ki?.-dedi.
-Başlamamışsın,beni beklemişsin.
-dedim.
-He o mu?.dedi ve sırıtmaya başladı.
-Ne oldu be ne gülüyorsun?.-dedim.
-Ilk önce sen ye ki,zehirlenirsen ben kendimi garantiye alayım,o yüzden bekledim seni.-diyerek kahkaha atmaya başladı.
-Ha-ha-ha çok komiksin,7+ yaşında falan mısın sen,mal ya.-dedim bir andanda sinirli bakmaya çalışarak,ama yapamıyordum ki,naif biriydim malesef.
-Bence çok bile komikti.-dedi ve dil çıkarttı.
Pek konuşmadık yemekte daha sonra.Ben bulaşıkları bulaşık makinesine diziyordum o da yayılmış koltuğa 40+ tipik türk erkeği davranışlarını sergiliyordu ayı.Işimi bitirdikten sonra bende koltuğa geçip TV izlemeye başlamıştım.Çok geçmeden esnemeye başlamıştım.Uykum gelmişti.-Yatalım mı?-dedim yorgun bir sesle.
-Olmaz.-dedi.
-Niye ki?.-diye sordum merakla.
-Çünkü ben prensipleri olan bir erkeğim,daha ilk buluşmada ilişkiye karşıyım.-demez mi mal.Merhaba arkadaşlar geçiktiğim için kusura bakmayın lütfen.Oy ve yorumlarinizi bekliyorum.Keyifli okumalar :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Arayış
Teen FictionEzgi Ünal.Ezgi,19 yaşında ailesiyle yaşayan herşeyden habersiz bir kız..Akıllı,güzel,saf,masum ve çok utangaç biri. Yıllar sonra öğrendiği gerçekler onu nasıl etkileyecek ? Bu saklanmış gerçeklerle başa çıkabilecek mi ? Yoksa arayışından vazgeçipd...