Arayış

3.Bölüm

Multimedya: Berrak,Counting stars

1 ay sonra ***
Kızların o malum konuşmasından bu yana tam 1 ay geçmişti artık.Berrak,Ezgiyi onaylamış,onun her zaman yanında olacağını söylemişti.
Bir anne nasıl terkedip giderdi çocuğunu ? Bir sebebi mi vardı acaba ? İster parasızlık ister başka bir şey bir çocuğu bilinmezliklerin içine atmak... Her ne sebeple olursa olsun bir anne asla çocuğunu terketmemeliydi...
Ezgi onu istediği için değil,onun gözlerinin içine bakarak sormak istediği sorular için arıyor.Ve tabii ki merak ettikleride var... Acaba onlara benziyor mu ? Nasıl birileri onlar ? Kardeşleri var mı ? Niye bir köpek yavrusu gibi sokağa atılmış, bunların cevaplarını bulmak istiyor.Ezgi bugünlerde hep acaba ailem beni almasaydı hayatım nasıl olurdu,gibi sorularla kafasını yoruyordu.
Bu sorular yüzünden uyuyamıyordu da....Dönüp duruyordu.Ve yine her gece yaptığı gibi annesinin ve babasınin fotoğraflarını eline aldı."Anne,baba.."onları nekadarda çok özlediği geliyordu hep aklına.Ama ağlamayacaktı,kendini tutuyordu,tutmak zordundaydı...
Çünkü yukarıda onu izleyen iki tane melek vardı,onlar onun üzülmesini istemezdi.
*
Sabah olmuştu.Ezgi,banyodaki işlerini bitirdikten sonra,kendisine sandüviç hazırlayıp yola koyulmuştu.Taksiye çok para vermemek için otobüsle gitmeye karar verdi.Durağa geldi en sonunda.Otobüste 15 dakika sonra anca gelebildi.Tıklım tıklım doluydu.Ezgide ayaktaydı.Kulaklıklarını çıkardı zar zor çantasından ve en sevdiği şarkı olan "Counting stars"ı dinlemeye başladı.
"I see this life like a swinging vine,
Swing my heart across the line
In my face is flashing signs
Seek it out and ye shall find."
Şu an Ezgi yaşadıklarını 5 dakikalığınada olsa unutmuştu.
Ezgi çabucak varmıştı iş yerine.
Hemen masaları temizledi,sonrada yerleri paspasladı.
*
Üniversitenin giriş kapısına koştura koştura gelmişti Ezgi.
Çok çalışmıştı bugün.
"Off Allahım yaa,nasıl sabredeceğim akşama kadar.Cafede canım çıktı."-diye geçirdi içinden.
5 dakika sonra sınıftaydı Ezgi.
Alperenle,Başağın yanına geçti.
Yine kavga ediyorlardı.Tipik bir ergen kavgasıydı buda,her seferinde yaptıkları gibi.
-Bana ne Alperen,o kızla bidaha konuşmiycaksın!.-dedi Başak sinirli bir tavırla.
-Ya aşkım,ya valla bak sadece notları sordu,bende yok dedim kapadık.-dedi Alperen kendini inandırma çabasıyla.
-Tabii canım,kesin öyledir.-dedi Başak inanmak istemezmişçesine.
-Selam.Naber ?.-dedi Ezgi gülümseyerek.
-İyi canım senden?-dedi Başak o kocaman yeşil gözleriyle.
-Iyi.-dedi Ezgi ve yerine geçti.
Zaten Ekrem hocada gelmişti.
-Evet,bugün portre çizimini işleyeceğiz çocuklar...-dedi Ekrem hoca.
*
Bu son dersti.Ve dersin bitmesine sadece 7 dakika kalmıştı."Birazdan eve gidip güzel bir duş alıcam,vee Pretty Little liars izliycem"-diye geçirdi aklından Ezgi.
"Kim bu -A yaa.Meraktan öleceğim.Neyse ki bu akşamki bölümde ortaya çıkacak"-diye düşünürken zil çaldı.En sonunda şu yorucu gün sona ermişti.
Tam sınıfın kapısından çıkacakken Ekrem bey Ezgiyi durdurdu.
-Ezgi,kızım,bir problemin mi var ?-dedi Ekrem hoca.
-Niye ki hocam ?-dedi Ezgi.
-Ben size benim portremi çizin demiştim,ama sen 1 kadınla 1 erkeğin portresini yapmışsın.-dedi Ekrem hoca.
-Özürdilerim hocam.-dedi Ezgi.
-Bu seferlik önemli değil,kızım,birdaha tekrarlanmasın,çıkabilirsin şimdi.-dedi Ekrem bey sevecen bir tavırla.
-Sağolun hocam.-dedi Ezgi tebessüm ederek.
Tabii ya Ezgi annesiyle babasının portrelerini çizmişti.Garip olanda bunun farkında bile olmayışıydı.Ama aslında normaldi.Gencecik bir kız ailesini kaybedeli daha 1 yıl bile olmamıştı.O ise daha yeni yeni toparlanabiliyordu.
Eve gelmiş,duşunu almıştı Ezgi.Karnı aç değildi o yüzden direk Pretty Little Liars izlemeye başladı.
-Oo,Sara seni sürt*k.-dedi Ezgi kızgın bir tavırla.
-Cece A'ymış.-diye mırıldandı Ezgi şok olmuş bir suratla.
Ve birden kapı çaldı.Gelen Berraktı.Üzgün ve tedirgin bir suratı vardı.
-Hoşgeldin canım,geçsene.-dedi Ezgi.
-Hoşbulduk.-diye mırıldandı Berrak.
Kötü bir şey olduğu belliydi.
-Berrak,korkutma beni,ne oldu? -dedi Ezgi telaşla.
-Nasıl söylesem bilmiyorum ki...-dedi Berrak.
-Söyle çabuk,ne oldu Berrak?-dedi Ezgi. Fazlasıyla tedirgin olduğu her halinden belli oluyordu.
-Bak Ezgi,babamın bir tanıdığı var avukat.Babam onunla konuşmuş o malum konuyla ilgili.Yetimhanede ki belgeler gizli tutuluyormuş.Evlatlık verilen çocukların bakmasına izin vermiyorlarmış...Yani onları hiçbir zaman bulamama ihtimalin var....-dedi Berrak.

&&&

Merhaba.Umarım hoşunuza gitmeye başlamıştır.Buralarda çok diyalog yok,ama ilerki bölümlerde yeni oyuncular geldiğinde daha çok olacak.Desteklerinizi bekliyorum.Keyifli okumalar :).