Gece hiçbirimizin gözüne 1 gram uyku girmedi. Hepimiz neler yaşıcağımızı merak ediyoduk. Gün doğumunda uykusuzluk yorgunluk ve endişe hepimizin etrafını sarmıştı. Bi süre oturduktan sonra saat 8 gibi sirenler çalmaya başladı. Etrafıma bakındım bikaç nazi askeri bize doğru yürüyodu. Barakadan çıkarıldık ve sıraya dizildik. Sonra komutana benzer bi adam hepimizi tek tek inceledi üstümüzde asker üniforması olduğu için bize çok dikkatli baktı. Önümde durdu ve bana şöyle dedi;
- Ölüm burada başına gelebilicek en güzel şey teğmen chris.
Hiçbişey diyemedim ben ona bakarken oda sırıtıp arkasını dönüp gitti. Askerler bize bişeyler söylemeye başladı. Sanırım ilk gün köleliği başlıyordu. Bizi gruplara ayırdılar. Ve görev yerimize doğru götürmeye başladılar. Tarım alanı gibi bi yere geldik ne yani bu kadar acımasız olan insanlar tarım işiylemi uğraşıyodu ? Görevim bu kadar kolaymıydı diye düşünürken hiçte öyle olmadığını farkettim. Bu bahçe tarım alanı falan değildi. Bomboş bi yerde ne işi yapıcaktık ki ? Bizi tekrardan sıraya dizdiler 10 kişiydik ve ben 5. sıradaydım ilk sıradaki adamı bahçeye doğru ittiler. Ne olduğunu bilmiyordu bizde bilmiyorduk meraklı gözlerle seyrediyorduk. Bahçeye girdi ve yürümeye başladı askerlerin hiçbiri bahçeye girmedi ona yürü diye işaret yapıyolardı. Yürümeye devam etti bizde onu seyrediyorduk. Tam bahçenin ortalarına gelmiştiki o berbat sahne. Burası mayınlı bir bölgeydi ve bizi resmen ölüme yürütüyolardı. Gözlerimizin önünde paramparça olmuştu. Neye uğradığımızı şaşırdık bikaç kişi ağlamaya başladı. İşin kötü tarafı sırada kadınlarda vardı. Mayın patladıktan sonra askerler gülmeye başladı sinirden yumruklarımı sıktım ama yapabiliceğim hiçbişey yoktu. Belkide bikaç dakika sonra ölücektim hemde paramparça olarak ama yapamadım hareket bile edemedim. Lanet olsun bu çok acı vericiydi. 2.sırada benim askerim vardı onuda gönderdiler. Yürümeye başladığında gözlerimin dolduğunu hissettim ve tanrıya ona yardımcı olması için yalvardım. Bakamıyodum kafamı yere eğmiştim o patlama sesini duymak istemiyordum. Ama hemen ardından mayının patlamasıyla kendimi yere bıraktım dizlerimin üstüne çöktüm ve ağlamaya başladım o an gözüm hiçbişeyi görmedi ve orda askerimin ölümüne gülen nazi piçlerinin üstüne doğru bağıra bağıra koşmaya başladım 3 tane nazi askeri başımızda duruyodu. Aramızdaki mesafe yakın olduğu için birine sağlam bi yumruk attım. Ama ona yumruk attıktan sonra diğer ikisi silahın arkasıyla bana vurmaya başladılar. Beni kurtarmak isteyen sıradaki bi askerimde bize doğru koşmaya başladı. Onu gördüm ve dur diye bağırdım ama çok geçti. Yumruk attığım asker onu görüp silahla vurmuştu. İki askerimde gözlerimin önünde can vermişti. O an yediğim dayak canımı yakmamıştı. Çünkü içim acıyordu. Beni bayıltana kadar dövdükten sonra sürükleyerek barakaya geri getirmişler. Yediğim dayak bikaç kişinin canını kurtarmıştı sanırım diğerlerini o bahçeye sokmadıklarını öğrendim. Barakada gözümü açtım ve gördüğüm manzara karşısında dilim tutulmuştu ne yapıcağımı şaşırmıştım.
Yorumlarınızı bekliyorum kusurlarımı veya eklememi istediklerinizi söyleyebilirsiniz teşekkürler.
