Lanet olası naziler hepimizi esir aldı ben ve askerlerim bir kamyona bindirilip kampa doğru götürülüyoruz. Ağlayan var bağıran var kaçmaya çalışıp vurulan bile var. Herkesin gözlerinde
bir korku, neler yaşıcağımızdan kimsenin haberi yok, ama eminimki bizi o kampta güzel şeyler beklemiyo. İşkenceler zulümler bi nevi ölümümüze gidiyoruz. Kamyonlar durduğu gibi herkes etrafına bakınmaya başladı. Nazi askerleri sigaralarını içip keyifli keyifli bize bakıyolardı. Kamyondan indirildik ve gördüğümüz manzara tam bir dehşet. Kemiklerini sayabiliceğim insanlar ceset yığınları onlarca kurşun yağmuruna tutulan insan. Aman tanrım burası nasıl bi yer böyle bunlar nasıl bu kadar acımasız olabilirler diye düşünürken bunları benimde yaşıyabiliceğim aklıma geldi. Ve ister istemez içimi korku kapladı. Burada güzel diyebiliceğim hiçbişey yoktu. Sıraya dizildik ve esirlerin tutulduğu yere doğru götürülmeye başlandık. Kafamı yerden kaldırmak istemiyordum. O manzaraya birkez daha şahit olmak istemiyordum. Ama burda oksijen yerine kan kokusunu çekiyosunuz ciğerlerinize binlerce insanın kanı. Barakamıza götürüldükten sonra oturduk bikaç askerim benimle aynı yerdelerdi. Hemen benim yanıma geldiler;
-Efendim burası nasıl bi yer böyle burda bize neler yapıcaklar efendim?
-Burası cehennemden farksız asker tanrı bizimle olsun.
Ağlama ve çığlık seslerinden beynim tırmalanıyodu artık kulaklarımı ve gözlerimi kapattım. İyi düşünmeye çalıştım ama yapamadım gözlerimi açtığımda ki manzara aklımdan hiç gitmiyordu ve gitmicektide. Burada bizi neler bekliyor bize ne yapıcaklar işkencemi yoksa başka bi iş içinmi kullanıcaklardı hepimizin tek düşüncesi buydu.
Yorumlarınızı bekliyorum arkadaşlar kusurlarımı söyleyebilirsiniz, eklememi istediğiniz bişey varsada söyleyebilirsiniz devamı gelicektir.
