BAŞLANGIÇ

Bölüm 8 :Ölmek

Merhaba herkese
Bu benim ilk kitabım. Tabi normalde 'Deneme' yazıyorum.Bu hikayeyide severek yazıcam:)

Yazım yanlışlarım olabilir, telefondan yazıyorum.Yanlışları görmezden gelirseniz sevinirim;)

Herkese iyi okumalar..

Eslem'in ağzından;

Gözlerimi yavaşça açtığımda nerde olduğumu anlamaya çalıştım. Karşımda beyazlık görmemle öldüğümü düşündüm sadece kısa bir an sürdü.Birinin "Uyandı "demesiyle ölmediğimi anladım. Bu içimi rahat ettirmişti. Çünkü ölüm acı bir şey di ve ben bir daha bu duruma düşmemek için elimden geleni yapıcam.

Etrafıma baktığımda Kaan'ın gülen yüzüyle karşılaştım.

" Iyi misin? "
İyimiyim. Yaşıyorsam hala iyiyim demekti.

" İy-" boğazımdaki yanma hissiyle yutkunmaya çalıştım.

" Su"

" Hemen getiriyorum sen kalkma"
Ah bu çocuk sanki istesem kalkabilirim de.

" Ay ben de ne diyorsam sanki kalkabilirsin de "
Normalde gülebilsem şu an için kahkaha atabilirdim.

" Kalk bakalım "
Beni arkamdan tutup kaldırdığın da yavaş yudumlarla içmeye çalıştım.

"Teşekkür ederim "

" Önemli değil şimdi biraz daha iyimisin..? "

" Evet"

" Ben doktoru çağırayım "
Sadece kafamı sallamakla yetindim.Odadan çıktığın da sessiz kalmak düşüncelerimin firar etmesine neden oldu.

Kenan abinin ıskalaması imkânsızdı. Bu durumda ölmemiş olmam şansımdan kaynaklanmıyordu. Çünkü babamın yanındaki adamlar eğitimli insanlardı. Kenan abi ise emekli askerlerden biriydi.Demek ki babamın aksine beni düşünen birileri vardı.
Bu düşünce bile kalbimden bir parça götürdü.Ailem kim?soru işareti, babam ne istiyor? Soru işareti,Kaan'gil ne istiyor ?yine soru işareti.Yalnızlık demek ki böyle bir şeymiş ve bu çok canımı yakıyor.

Babam zaten yapacağını yapmıştı hala benden ne istiyordu.Sanki hayatımı mahvettiği yetmiyormuş gibi bir de öldürmek istiyordu.

Şimdi ise bir çıkış yolu arıyorum.Yaşamam gerek ,benim hayallerim vardı ama şu anda tek amacım yaşamak ama nasıl orası meçhul.Al işte bir bilinmeyen daha sanki az sorun varmış gibi.

Kapının tıklanmasıyla düşüncelerimi sandığa saklayıp kilitledim.Bir an sorunlarımın fazlalığından sandık kapanmayacak sandım..

"Müsait misin ?" Kafamı sallamakla yetindim.

" Nasılsın? "

" Iyiyim "

" Kaan nerde"

" Doktorun yanına gitti "

" Anladım "
Bir süre sessizliğin ardından kapı tekrar açıldı.Gelen doktor ve Kaan'dı.

" Hoşgeldin Kerem "

" Hoşbulduk "

"Buyrun doktor bey"

" Dışarı çıkar mısınız? "

" Neden miş o ?"

" Kerem bey hastayı muayene etmem gerek "

" Hadi Kerem biz çıkalım doktor bey işini yapsın"

" Uzun sürmesin"
Kapının kapanmasıyla doktor bana döndü.
Kırklı yaşlarda saçlarına beyazlar düşmüştü.Yorgun görünüyordu.Yüzün de beliren kırışıklıklarla tebessüm etti.

"Nasılsın bakalım "

" İyi"

" şimdi izin verirsen muayene edicem"

" Tabi"

Doktor beni muayene ederken sadece onu izliyordum.

" Eveet Herhangi bir sorununuz yok Ağrınız falan da yok"

"Doktor bey soru sorabilirmiyim"

"Tabi buyrun "

" Ne zamandır burdayım?"

" İki gündür uyuyorsunuz"
İnanmıyorum resmen iki gündür buradayım.
" Kim getirdi beni"

" Zaten size saldırı kalabalığın içinde olmuş. İnsanlar da hemen haber vermişler."

" Anladım.Peki Kerem'gilin nasıl haberi oldu? "

" Sizi getirdiklerinden hemen sonra geldiler.Biz haber vermedik.Zaten iki gün boyunca onlar sizinle ilgilendiler. Hatta siz geldiğinizde bilinciniz yerinde değildi.Hemen ameliyata aldık.Bir ara durumunuz kötüleşti.Hemşirelerden biri de ağzından kaçırınca hastaneyi birbirine kattılar.Size birşey olursa
hastaneyi yakacaklarını söylediler"

"Doktor bey hiç espiri kaldıracak havada değilim"

" Dalga geçer gibi bir halim mi var"

" Siz ciddisiniz de neden böyle birşey yaptılar ki"

" Onu da kendilerine sorarsınız.Şimdi gitmem gerek hemşire gelip bir ağrı kesici yapacak.Sonra görüşürüz.Dikkatli olun kendinizi zorlamayın"

"Saolun kolay gelsin "
Kafasını sallayıp çıktığın da hemen hemşire geldi ve ağrı kesici yapıp hiç bir şey demeden gitti.Zaten umrumda da değildi.
Tam dinleneceğim derken kapı açıldı ve içeriye üç Kafadar girdi.
Ah siz şimdi tahmin etmişsinizdir.

Kerem, Kaan, Volkan..

Hemde nasıl dersiniz.Kaan Volkan'ın sırtına çıkmış debelleşiyor.Kerem Kaan'a ters ters bakıyor ve sonuç kafalarına şaplak yiyen bir adet Volkan ve Kaan var.
Kerem ikisinin kafasına da geçirmişti.Hiçte pişman gibi durmuyordu.Hatta Kaan ve Volkan suçlu gibi başlarını önüne eğmişti.
Volkan hemen yanıma geldi.

"Uyandın mı?"

" Yok hala uyuyorum"

" Aman sana soranda kabahat "

" Önemli birşeyin yokmuş akşam çıkıyoruz."

Kerem'in konuşması üzerine kaşlarımı çattım.

" Ah unuttun mu yoksa seni bir saat içinde bulduk artık kaçmak yok"

" Tamam "

" Dur bir dakika itiraz etmeyecek misin?"

" Hayır "Bunu söylerken bile gözlerim benden habersiz kapanmaya başladı.Artık yaşamam için onların istediğini yapacaktım.Beni düşünüyorlardı en azından şimdilik.Son hatırladığım ise 'Dinlen bakalım' dedikleri gerisi ise kocaman bir boşluk...