BAŞLANGIÇ

Bölüm : 9 Gizli Ajan

Eslem'in ağzından;

Düşünür insan:Yanımda kim var diye.Bir bakar ki ne ailesi,nede arkadaşları vardır. Kendini avutmak için yalnız olmadığını düşünmeye çalışır. Hatta bazen o kadar çaresiz kalır ki kendini kandırmak için deliller aramaya başlar...Fakat bulamaz.

Benim de bütün çırpınışlarım buraya kadardı. Artık kendimi avutmayı bırakıp yalnız olduğumu kabullendim. Eski hayatım da yalnızdım yeni bir başlangıç yapmama rağmen hala yalnızım.

Kabullendim yalnızlık benim kaderim...

Kerem'in evine geleli 3 gün olmuştu.Bu zamana kadar Kerem hiç benimle konuşmamış hatta karşılaşmamıştık bile. Kaan sürekli ziyaret etmiş ve iyi olup olmadığımı sormuştu. Bende bu durum da bir insan ne kadar iyi olursa o kadar iyiyim demiştim. Vurulmamla ilgili hiç soru sormamışlar ve bende bu konuda açıklama yapmak durumun da kalmamıştım.Gerçi açıklamaya kalksam ne derdim orasıda ayrı bir muamma zaten. Eve gelince istediğim gibi dolaşıyordum. Tabi Kerem olmadığı zamanlarda. Çünkü Kaan birtek o zaman odadan çıkabileceğimi söylemişti. Benim de işime gelmişti zaten ne kadar az karşılaşırsak o kadar iyi olur nasıl olsa.

Aşağıdan bağırışmalar gelince okuduğum kitabı bırakıp yataktan kalktım. Artık bu odaya alışmıştım. Bana verdikleri oda kahverengi ağırlıklıydı. Büyük ihtimalle benden önce misafir odası olarak kullanılıyordu.Kaan kıyafetlerimi getirmiş ama laptop, telefon , kimliğim ve pasaportumu vermemişti. Bu duruma sinir olsam da herhangi birşey yapmamıştım.

Tekrar bağırışmalar olunca düşüncelerimden sıyrılıp kulağımı kapıya dayadım. Ne yani kapıyı açıp aşağı inecek halim yoktu. Birbirlerini yesinler benimde işime gelir. Ama bu sefer cırlama sesi gelince yüzümü buruşturdum. Neden Biz kızlar bağırınca ciyaklama gibi bir ses çıkıyor ki.
" Sana söylüyorum o kız kim?"

" Ne zamandan beri hesap veriyorum? Şimdi çık Bu evden yoksa ben seni atarım"

" Kerem bak ben Özür dilerim ama sende beni anla sevgilim "
Bu konuşmayı daha fazla dinlememek için yatağıma geri oturup kitabıma kaldığım yerden devam ettim. Şuan yapmam gereken tek şey benim hakkımda verecekleri hükmü beklemekti...

Kerem'in ağzından;

Kızı getireli 3 gün olmuştu ve ben hala ne yapacağım konusunda fikir edinememiştim.Kızın vurulduğunu duyduğumuz da adamlarım hemen kimin yaptığını öğrenmişti. Babasının adamlarından biri olduğunu duyduğumuz da işin ciddiyetini bir kere daha anladık. Bu kız ne yaptıysa babası gözden çıkarmıştı.

Babasını biraz araştırdığımızda bir çok vakıflara yardım yaptığını,durumu iyi olmayanlarla ilgilendiğini, okuyamayan çocukları okuttuğunu ve daha bir çok yardım da bulunduğunu öğrendik.Bu da kızın kötü biri olduğunu kanıtlar. Böyle bir adam ne kadar kötü olabilirdi. Biz yine de Selçuk'tan gelecek haberi bekliyorduk.Ama oda daha nedenini bulamamış ki aramadı bizi.Zaten kız yüzünden birde polislerle uğraşmak zorunda kalmıştık.Allah'tan Taner yine yardım etmişti de konu açılmadan kapandı.Gerçi yardım etmeme gibi bir durum söz konusu olamazdı.

Şimdi ise bizimkilerle oturmuş kız hakkında ne yapacağımızı konuşuyorduk.

" Bence öldürelim gitsin zaten babası da öldürmeye çalışıyordu kimse de anlamaz."

" Volkan sen harbi malsın.Olum beyin bedavayken kullanmamak için çaba harcıyorsun?"

" Keyfimizden değil Selçuk istedi diye o kız burda yoksa senin dediğini yapar hemen öldürürdüm."
Bu sözüm üstüne Kaan bana ters ters bakınca omuz silktim.Kızla iyi anlaşmışlardı ama benim umrumda değildi. Kıza güvenmiyorum. Kapının çalmasıyla sessizlik oldu.Gelenin Yağız olduğunu görmek hepimizi gülümsetmişti. Yağız aramızdaki en uslu kişiydi. Zaten nişanlı olmasıda kanıtıydı. Hepimiz evlilikten kaçarken o balıklama atlamıştı.