Kapıyı aralayıp Ceyda Annenin ve babamın kavgalarına şahit oldum.
"Anlamıyorsun Erdem! O kızı bu evde istemiyorum. Beni hep senin yanında küçük düşürüyor."
"O benim kızım, Ceyda!" dedi ve ekledi "Ona bunu yapamam." Neyden bahsediyorlardı? Bana yapamayacakları şey neydi? Aklıma ilk gelen şey yetimhaneydi. Bir yıl sonra çıkacağım yere göz göre göre göndermezlerdi değil mi?
Damarıma ilk basan şey Ceyda'nın son söylediği söz oldu.
"Sende sevmiyorsun o kızı, Erdem! Evet, kızın ama sevmiyorsun işte. Hem sende işlerini daha çok kolaylaştırırsın. Hemde artık evimizde bir huzur olur." Dedi .
O söze yıkıldım iste.
