Öyle böyle iki gün geçti iki gün içinde uyandığımı duyan tüm okul arkadaşlarım ziyaretime gelmişti. Enes,Efe, Burcu,Rüzgar her gün gelmişlerdi hatta ilk gün Burcu kalmıştı yanımda. bir an önce çıkmak istiyorum burdan sıkıldım ben öyle sürekli aynı yerde durmaya alışık bir insan değilim. Annemi ikna ettim doktorla konuşmasını sağladım. Vee yaşasın hastaneden çıkıyorduk.
Annem çıkış işlemlerini halletikten sonra odama son kez doktor geldi.
" Eveeet Elif hanım bizden kurtulduğunuzu sanmayın. Tüm hafta boyunca evde istirahatlisiniz. Yakınlarınıza zaten detaylı bilgiyi verdim. Kaburganızda çatlak olduğu için hareketleriniz kısıtlı dikkat etmelisiniz. Acil bir şey olursa hemen hastaneye gelin sakın birazdan geçer gibi düşünmeyin müdahale gerekebilen bir durum olabilir size verdiğim kas gevşeticiyi , ağrı kesiciyi düzenli olarak kullanın ve solunum egzersizlerini sürekli yapın. Bir ay boyunca her hafta devamında iyileşme sürecine göre iki haftada üç haftada bir görüşücez. Kendinize iyi bakın " gülümseyerek odadan çıktı.
Bende annemin yardımıyla yatakta oturdum ve kıyafetlerimi değiştirdim yani ben değil annem değiştirdi.Biraz dinlendikten sonra ayağa kalktım ve yavaş yavaş yürümeye başladım. Kapıyı açtığım an Burak karşımdaydı.
Anneme " Babam nerde ? "
Annem " Acil işe çağırdılar kızım o acilen şehir dışına çıkmak zorunda kaldı ne zaman geleceği de belli değil " dedi.
Babamın benden daha önemli ne işi olabilirdi ki . Şimdi sinirlenmiştim ama annemede belli etmemeliydim. Anenme kaş gözle bu niye burda dedim. Kulağıma yaklaşarak " Bizi eve o götürmek istedi israr edince kabul ettim hem arkadaşın varken taksiylemi gidelim kızım hadi susta gidelim" dedi. Bende derin bir nefes verdim. O sırada Burak beni annemin elinden kurtardı ve bir çırpıda beni belimden kavradı bir eli elimde bir eli belimde ondan destek alarak yürümemi sağladı. Sanki beni o taşıyor gibiydi yürüdüğümü hissetmiyordum neredeyse.
Bu şekilde arabaya geldik beni çok dikkatli bir şekilde ön koltuğa yerleştirirken annem hemen arkaya oturmuştu. Burak da hızlı hareketlerle yerine yerleşti. Benimse o an düşündüğüm Burağın nefes kesen parfümüydü çok güzeldi uzun uzun içime çektim.
" Rahat mısın ? Bir yerin acımadı inşallah."
" Teşekkür ederim. Oturduğumu bile hissetmedim ki sayende" dedim. Kesin kızarmıştım kafamı cama döndürdüm görmesini istemezdim ki fark etmiş dudağı yukarı kıvrılmıştı.Annem fark etmesin diye hemen arabayı çalıştırdı.
"Ne demek Elif daha bir süre böyle"
"Bir süre böyle derken ?"
Duymamazlıktan geldi ve araba sürmeye devam etti. Bir dakika bizim evi nerden biliyordu ki bu şimdi ne ben nede annem ona hiç bir şey söylememiştik. Bunu anneme yada kendisine ilk fırsatta sormalıyım.Onu daha birkaç gündür tanıdığım halde çok samimi ve içten geliyordu sanki hep hayatımdaymış gibi hissediyordum.
Eve girdiğimizde Burak arabaya eşyalarımızı almaya gittiği arada anneme evi erden bildiğimi sordum. Oda sana kıyafet almak için beni geçen gün o getirdi dedi. Annemi kafamla onayladım. Burak da o sıra eşyalarla içeri girdi ve anneme nereye bırakması gerektiğini sordu.Annemle ne ara bu kadar yakın olmuşlardı araları çok iyiydi annem ilk defa Efe, Rüzgar ve Enes'ten sonra ilk defa bir arkadaşımla bu kadar iyi anlaşıyordu gerçi normaldi onlardan başka hayatımda erkek arkadaşım yoktu ama Burakla da aramızdaki şey arkadaşlık mıydı ? Bu söylediğime ben bile inanmadım.
Annem yemek hazırlamak için mutfağa geçtiğinde Burakla ikimiz oda da baş başa kalmıştık. Yatağımın ucundaki pufumda oturuyordu. Mutfaktan annemin kendini yemek yapmaya kaptırdığını belli eden sesler gelmeye başladı. Fırsat bu fırsat elif sor artık dedim kendi kendime gaz verdim.
"Burak biz arkadaş mıyız ?"
