Chapter 8

61 5 0
                                    


Allyson
   Nung nalaman ko na naospital si mamita nung isang gabi, parang nadurog ang buo kong puso. Sumigaw sigaw ako nung gabing yon kaya pinuntahan ako ni mama sa taas dahil di ako makahinga dahil nabigla ako sa sinabi nila na naospital si mamita. Parang gumunaw ang mundo ko. Parang sinaksak ako ng 20 stabs sa likod ko. Parang mawawala ang buhay ko kapag wala ang pinakamamahal kong mamita.

   Ano bang gagawin ko kung mawawala na si mamita sa tabi ko? Di ko kakayanin yun.

   Sinabihan ko agad si mama para makapunta na kami sa ospital na kung saan nagpapagaling si mamita. Dali dali akong pumasok sa loob kung saan nakahiga si mamita. Niyakap ko agad si mamita nun at di na ako makahinga dahil sa sobrang pag-iyak ko nun.

   "Mamita! Please dont leave me! I cant live without you! Kung gusto mo, aalagaan na kita araw araw or gagawin ko ang lahat para di ka lang mawala sa buhay ko! Please nagmamakaawa ako! Gumising ka na mamita! Please Please Please Please Please!" I cried hard.

   Iniyak ko ang lahat para makabalik lang siya upang makasama ko ulit siya ng matagal. Di ko kakayanin ang lahat ng wala ang full support niya sakin kahit sa anong mga problem ko. Di ko kayang...mawala siya.

   Habang umiiyak ako at yakap yakap ang mamita ko, may naramdaman akong humahaplos sa likod ko. Laking gulat ko na ang kamay na yun ay kay mamita. Parang nabuo ulit ang puso ko at ang mundo ko dahil nagising ulit si mamita.

   "Allyson. Dont worry." She wispered. " Ill be 3 weeks only here in this hospital so dont cry. Stop crying and after that, magkakasama ulit tayong dalawa. Dont worry di ako mawawala sa tabi mo."

   I'm so glad when I heard what mamita said. But Im still worried about her kasi 91 years old na siya at magiging 92 na siya pagkalabas niya sa hospital na toh. I wish na sana humaba pa ang buhay niya dito sa mundong toh.

   After 2 days, nasa Starbucks ako na magisa habang kumakain at nagfefacebook, may lumapit sakin na isang magandang babae. Siya si Ruthney. Brye and my old friend.

   "Hey! Good to seeya! How are you now?"she asked

   "Still good. What about the states?"

   "Napakalungkot doon samin dahil wala kayong dalawa dun eh."

   "Oh dont be sad dahil magkakasama na ulit tayo ni Brye so dont be sad." I said "Oh how about your lovelife?"

   Natahimik ng sandali si Ruth at napayuko habang umiiyak. "We broke up since he left me there."

   "What?! Why?!"

   "Kasi...dito siya pinagaral ng kanyang family eh. Mahirap na ang long distance relationship."

   "Dont worry Ruth. Atleast magkakasama na ulit tayo ni Brye! Arent you happy?"I asked.

   "Thanks Allice for being a good friend."

   "No problem, siz."

   Pagkatapos nun, sinabi narin niya sakin na dun na rin siya magaaral sa school namin ni Bryson. Laking tuwa ko nung narinig ko yun.

   Nagkwentuhan kami bago ako umuwi samin. Im so excited for tomorrow! Yipee!

   Kinabukasan, nagkasabay nanaman kami ni Bryson papunta sa sa school. Hindi ko pa nasasabi sa kanya ang tungkol kay Ruthney kaya sinabi ko na sa kanya.

   "Weh?! Seyoso?!" he shouted."Tara at dalian na natin para makita na natin siya!"

   Haaay excited much talaga si Bestie na makita siya. Dati nung bata pa kami bago makaalis si Ruthney papuntang States, nagkaMUhan sila.

   Pagkapunta agad namin sa school, nakita na namin agad si Ruthney na may dala-dalang sparks sa eyes nilang dalawa.

   "Ruthney!"Brye shouted.

   "Bryson! Buti at nagkita ulit tayo sa wakas!"Ruthney shouted.

   "Huhuhu namiss ka naming dalawa ni Allice ng sobra."

   Habang naglalakad kami sa corridor papuntang room namin, may nabangga si Ruthney at nagsihulugan ang mga gamit niya.

   "Aray! Crap! Nahihilo nanaman ako, argh!" she said with a frown face.

   "Im so sorry miss. It was just...an...a-accide-dent..."Luke said.

   "You..." she said.

   "Oh Ruthney! I forgot to tell his name. His name is--"

   "Kean. His name is Kean Luke Chua..." she said with tears on her eyes.

   What?! Magkakilala sila?! Teka pano nga ba?! Haaayst ang gulo naman!

   "Babe."Luke said.

   What?! Did he just called her...BABE?! Gosh thiss is not happening. Dont tell me his Ex is...Luke?!

   "Dont you dare call me babe!" she shouted.

   "Hey. Just listen to me wi--"

   "Get out of my sight..."she snapped.

   "But babe plea--"

   "JUST GET OUT OF MY SIGHT!!!" she shouted with full force.

   Crap. I cant believe he is her Ex. Aargh! Akala ko pa naman may paninindigan siya dahil napakabait niya! But...Argh! Lets move on.

   On our break time, I introduced Ruthney to our three friends. And Ruthney  greeted them with a sweet smile and a sincere apology about what happened kaninang umaga.

   "Guys, Im really really really sorry about what happened kanina." she apologized.

   "Uy siz okay lang yun noh! Tama lang yung ginawa mo kanina eh atleast nailabas mo na sa kanya ang lahat ng galit na naipon mo sa kanya noh." Stace said.

   "Again, thanks guys for accepting my apology." Ruth said.

   "No prob, Ruthy!" Fred said.

   Yay! Ruth has been our new member of our gang! But Im still so sad about what Kean did. Haaay gwapo pa naman siya. I felt sorry for Ruthney. I wish the pain in Ruthney's heart will be taken away by her true Knight in Shining Armor niya.
  

My Ex-BestfriendTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon